به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، فیلم سینمایی «صددام» تازه‌ترین ساخته‌ی پدرام پورامیری با بازی رضا عطاران، از سه‌شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۲۰:۰۰ در سینما آنلاین شبکه نمایش خانگی به‌صورت رسمی اکران شد.
قیمت بلیت این فیلم در زمان آغاز نمایش، ۱۳۰ هزار تومان اعلام شده و تماشای آن نیازی به اشتراک ماهانه ندارد.
از فجر تا نمایش خانگی؛ فیلمی پرحاشیه
«صددام» در جشنواره فجر، در کنار چند کمدی سیاسی دیگر، یکی از آثار متفاوت به‌نظر می‌رسید و حتی نامزد چند سیمرغ بلورین هم شد، اما همان زمان منتقدان نسبت به فیلمنامه‌ی آشفته و شوخی‌های دم‌دستی آن هشدار داده بودند.
اکنون که فیلم به نمایش خانگی رسیده، بخش زیادی از این نقد‌ها دوباره تکرار می‌شود و مخاطبان شبکه‌های اجتماعی، بیش از هرچیز به محتوای خشن و ناهنجار آن واکنش نشان داده‌اند.
خلاصه داستان
فیلم روایت مردی ایرانی به نام صلاح شریف است که به‌دلیل شباهت ظاهری‌اش با صدام حسین، از سوی گروهی برای اجرای مأموریتی محرمانه انتخاب می‌شود. اما مأموریت او به شکلی غیرمنتظره وارد ماجرا‌های طنزآمیز، خشن و گاه پوچ می‌شود.
«صددام» با بازی رضا عطاران، پریناز ایزدیار، آزاده صمدی، عباس جمشیدی‌فر و سیاوش چراغی‌پور ساخته شده و تهیه‌کنندگی آن را محمدحسین قاسمی بر عهده دارد.
فیلمنامه‌ای خام در قالبی پرادعا
با وجود ایده‌ی جذاب بدل‌شدن یک ایرانی به صدام حسین، فیلم هرگز از سطح یک طرح خام فراتر نمی‌رود. فیلمنامه‌ی «صددام» انسجام ندارد و میان شوخی، نقد سیاسی و موقعیت‌های بی‌ربط سرگردان است.
به‌جای خلق طنزی هوشمندانه، فیلمساز به ترکیب ناموزونی از هجو سیاسی، موقعیت‌های بی‌منطق و گفت‌و‌گو‌های شعاری رسیده که عملاً روایت را از ریتم می‌اندازد.
به‌گفته‌ی برخی منتقدان، فیلم «انگار در حد طرح اولیه مانده و هرگز بازنویسی نشده است.»
شوخی‌های جنسی، خشونت و ترویج مواد
یکی از جدی‌ترین نقد‌هایی که به «صددام» وارد شده، ترویج آشکار خشونت و مصرف مواد مخدر در کنار استفاده‌ی افراطی از شوخی‌های جنسی سطح پایین است.
در چند صحنه، فیلم بدون هیچ هدف دراماتیکی از مواد مخدر برای خنداندن مخاطب استفاده می‌کند و این مسأله باعث شده بسیاری از تماشاگران آن را «ضدذائقه‌ی عمومی» بدانند.
منتقدان معتقدند پورامیری در تلاش برای ساخت طنزی انتقادی، در دام ابتذال زبانی و تصویری افتاده و در نتیجه، فیلم نه خنده‌دار است و نه تأمل‌برانگیز.
بازی‌ها زیر سایه‌ی فیلمنامه
رضا عطاران با همان لحن و جنس بازی همیشگی‌اش، تلاش می‌کند فیلم را زنده نگه دارد و در لحظاتی موفق است، اما شخصیت او عمق و تحول ندارد.
پریناز ایزدیار در نقشی کم‌جان ظاهر می‌شود که حتی حضورش در روند داستان محسوس نیست. آزاده صمدی و عباس جمشیدی‌فر نیز در قالب تیپ‌های آشنا و کلیشه‌ای گرفتار مانده‌اند.
به‌نظر می‌رسد کارگردان در هدایت بازیگران نیز نتوانسته میان جدیت موقعیت‌ها و فضای کمدی تعادل برقرار کند.
کارگردانی میان جدیت و شوخی
پورامیری در اجرا، سعی کرده از رنگ، قاب و میزانسن برای خلق فضایی نیمه‌واقعی و نیمه‌کمدی بهره ببرد، اما نتیجه نه طنز است و نه واقع‌گرا.
تدوین شتاب‌زده، پرش‌های ناگهانی در روایت و میزانسن‌های اغراق‌آمیز باعث شده فیلم حس پیوستگی خود را از دست بدهد.
در مجموع، «صددام» از نظر فرم نیز دچار همان آشفتگی است که در محتوا دیده می‌شود.
واکنش منتقدان و مخاطبان
بخش زیادی از مخاطبان در فضای مجازی، فیلم را «ناکام در طنز» و «شوک‌آور در محتوا» توصیف کرده‌اند.
یکی از منتقدان در یادداشتی نوشته:
«فیلم به‌جای نقد قدرت، خودش اسیر قدرت شوخی‌های سخیف شده است. وقتی طنز به تکیه‌کلام و دود و خشونت تقلیل پیدا کند، دیگر طنز نیست، فقط نمایش بی‌هدفی است.»
در مقابل، برخی طرفداران عطاران معتقدند فیلم هرچند ضعف‌هایی دارد، اما «جسارت طرح سوژه‌ای متفاوت» را نباید نادیده گرفت.
جسارت بی‌جهت، نتیجه بی‌ثمر
«صددام» با همه‌ی نام‌های بزرگ و ایده‌ی غیرتکراری‌اش، در نهایت به فیلمی تبدیل شده که نه خنده می‌آورد، نه اندیشه.
خشونت بی‌منطق، شوخی‌های جنسی، مصرف مواد و فیلمنامه‌ای آشفته، این اثر را از مسیر طنز هوشمندانه خارج کرده و در سطحی‌ترین شکل ممکن متوقف نگه داشته است.
با این حال، شاید حضور رضا عطاران بتواند فروش هفته‌ی اول را تضمین کند؛ هرچند از نظر هنری، «صددام» نمونه‌ای روشن از فرصت ازدست‌رفته در کمدی ایرانی است.