میلاد بگی در نشست پیش رویداد ایران جوان که توسط مرکز مشاوره جهاددانشگاهی همدان برگزار شد، اظهار کرد: سیاست‌هایی که در حال حاضر برای افزایش جمعیت و باروری به اجرا درمی‌آید، غالباً بر اساس ایده‌آل‌های سیاست‌گذاران طراحی شده‌اند، نه واقعیت‌های جامعه. سوال اینجاست که آیا سیاست‌هایمان براساس واقعیت‌های اجتماعی و نیازهای واقعی جامعه است یا اینکه صرفاً براساس ایده‌آل‌ها و آرزوهای سیاست‌گذاران تدوین می‌شوند؟
وی به وضعیت خاص استان همدان اشاره کرد و افزود: ما در استان همدان با چندین چالش مواجه‌ایم به‌طوری‌که نرخ باروری در این استان به شدت کاهش یافته است و از طرفی ورود به جمعیت هم کاهش پیدا کرده و خروجی جمعیت نیز زیاد شده است. در واقع ۸۰ درصد افرادی که از استان مهاجرت می‌کنند، افرادی هستند که در دوره‌ای از زندگی هستند که باید ازدواج کنند و فرزند بیاورند.
این استاد دانشگاه، همچنین به نگرش‌های جوانان در مورد ازدواج و باروری اشاره کرد و افزود: نگرش جوانان نسبت به ازدواج و فرزندآوری تغییر کرده است؛ به‌طوری‌که براساس تحقیقات صورت گرفته در استان همدان، ۴۷ درصد از جوانان موافق ازدواج هستند و ۳۹ درصد موافق روابط جنسی پیش از ازدواج هستند. این نشان‌دهنده تغییرات فرهنگی و اجتماعی در جوانان است.
بگی با تأکید بر اینکه چالش اصلی در کشور، به ویژه در استان همدان، این است که جوانان ازدواج نمی‌کنند، اظهار کرد: وقتی ازدواج صورت نگیرد، فرزندآوری هم اتفاق نمی‌افتد. در حقیقت، اگر ازدواج رخ دهد، باروری در سطح معقول و منطقی اتفاق می‌افتد. بنابراین اولویت باید بر روی ازدواج باشد، زیرا جامعه هنوز به لحاظ فرهنگی ازدواج و داشتن فرزند را یک ارزش می‌داند.
این جمعیت شناس، سپس به موضوع اشتغال جوانان اشاره کرد و گفت: یکی از مشکلات اساسی جوانان، عدم دسترسی به اشتغال و شرایط اقتصادی مناسب است. در کشورهای پیشرفته، دولت‌ها سیاست‌هایی را برای اشتغال جوانان طراحی کرده‌اند که به آن‌ها امکان می‌دهد به راحتی وارد بازار کار شوند و سپس تصمیم به ازدواج و فرزندآوری بگیرند، اما در ایران، به ویژه در استان همدان، هنوز مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد. اگر وضعیت اشتغال جوانان بهبود نیابد، مشکلات اجتماعی دیگری مانند اعتیاد، ناهنجاری‌ها و مهاجرت به مناطق دیگر افزایش خواهد یافت.
بگی با اشاره به تجربه کشورهای موفق در سیاست‌های جمعیتی، اظهار کرد: کشورهایی مانند فرانسه، نروژ و سوئد با برنامه‌ریزی‌های بلندمدت در زمینه حمایت از والدین و ایجاد شرایط مناسب برای فرزندآوری، موفق شده‌اند نرخ باروری خود را افزایش دهند. در این کشورها، مشوق‌های مالی کوتاه‌مدت به جای خود، ولی عمدتاً بر حمایت‌های اجتماعی و خدمات کودکانه تاکید می‌شود.
وی افزود: در ایران، مشوق‌های مالی برای باروری ممکن است تاثیر موقتی داشته باشد، اما نتایج بلندمدت آن، به ویژه در شرایط اقتصادی و تحریم‌ها، چندان ملموس نخواهد بود. برای افزایش باروری و بهبود شرایط جمعیتی، باید به برنامه‌ریزی‌هایی مانند افزایش کیفیت مهدکودک‌ها، حمایت از والدین و ایجاد اشتغال مناسب برای جوانان پرداخته شود.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا خاطرنشان کرد: ما به عنوان مسئولان و برنامه‌ریزان، باید سیاست‌ها و برنامه‌های جمعیتی را با دید واقع‌بینانه و جامع تدوین کنیم. تغییر نگرش‌ها و ارزش‌ها در زمینه ازدواج و فرزندآوری، نیازمند تغییرات عمیق در سیاستگذاری‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است.
انتهای پام