به گزارش جماران، در یک چرخش قابل توجه در گفتمان سیاسی آمریکا، جمهوری خواهان پس از پایان دوران هدف قرار دادن نانسی پلوسی - اولین زنی که به عنوان رئیس مجلس نمایندگان آمریکا خدمت کرد - در سخنرانی های تهاجمی خود، به دنبال «دشمن جایگزینی» هستند.
با ظهور زهران ممدانی، شهردار منتخب شهر نیویورک و یکی از برجسته ترین چهره های دموکرات چپ جدید، جمهوری خواهان به دنبال تبدیل او به نمادی برای آنچه«افراط گرایی دموکراتیک» می نامند، هستند.
در این زمینه، نیویورک تایمز مقاله ای از کایتی گلوک، خبرنگار خود در امور سیاست داخلی آمریکا منتشر کرد که تغییر استراتژی رسانه ای حزب جمهوری خواه را با اعلام بازنشستگی نانسی پلوسی، عضو مجلس نمایندگان حزب دموکرات، رصد می کند، به طوری که جمهوری خواهان به سمت جایگزینی او با یک حریف جدید یعنی زهران ممدانی، شهردار منتخب جدید نیویورک می روند.
جایگزین
جمهوری خواهان سال ها از پلوسی در هزاران آگهی برای تجسم تصویر «چپ افراطی» استفاده کردند، اما حزب آنها دیگر او را از نظر سیاسی مؤثر نمی داند.
جمهوری خواهان معتقدند که ممدانی - به گفته گلوک - تجسم مناسبی برای استدلال آنها مبنی بر اینکه حزب دموکرات چپ تر شده، است و به پیشینه ایدئولوژیک و شخصیت بحث برانگیز او، به ویژه با کمپین های تخریبی که به دلیل مسلمان بودن در معرض آن قرار می گیرد، تکیه می کنند.
در این مقاله آمده است که هدف استفاده از او به عنوان «هشدار انتخاباتی» برای رای دهندگان در سایر ایالت ها است، اگرچه برخی از جمهوری خواهان اعتراف می کنند که مشخص نیست که آیا ساکنان ایالت های دور اصلاً می دانند ممدانی کیست یا نه.
در طرف دیگر، یعنی حزب دموکرات، شکاف آشکار است، همانطور که نویسنده توضیح می دهد، جریان ترقی خواه ممدانی را یک استعداد سیاسی از نسل جدید می داند که باید جشن گرفته شود، و نمادی از توانایی حزب در جذب نسل جوانی است که مشتاق مسائل عدالت اجتماعی و هزینه های زندگی هستند.
اما جریان میانه رو در حزب معتقد است که ممدانی یک خطر انتخاباتی است و بهترین مدل برای پیروزی از طریق نامزدهای میانه رو مانند ابیگیل اسپانبرگر و میکی شریل است که اخیراً در رقابت هایی با مشارکت بی سابقه، به سمت فرمانداری نیوجرسی و ویرجینیا دست یافتند.
از نظر تعدادی از دموکرات ها، انتخابات میان دوره ای کنگره در سال آینده، همه پرسی درباره مدیریت اقتصادی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا خواهد بود و ممدانی تنها در مناطق محدودی در اطراف نیویورک که از پوشش رسانه ای گسترده برخوردار است، یک عامل محوری خواهد بود.
این مقاله نتیجه می گیرد که تلاش برای تبدیل ممدانی به «شرور دموکرات جایگزین پلوسی» ممکن است ماده رسانه ای جدیدی به جمهوری خواهان بدهد، اما چالش های اصلی آنها را در متقاعد کردن رای دهندگان، به ویژه در کاهش محبوبیت ترامپ و متشنج شدن فضای سیاسی در سطح ملی، حل نخواهد کرد.