به گزارش خبرنگار امنیت دفاعی خبرگزاری دانشجو ؛ میراژ اف‑۱ خاص ترین جنگنده نیروی هوایی ایران محسوب میشود که مسیر ورود و عملیاتی‌شدن آن داستانی منحصربه‌فرد دارد. این هواپیما محصول شرکت داسو فرانسه است و نخستین پرواز آن در سال ۱۹۶۶ میلادی انجام شد.
میراژ در ابتدا به‌عنوان جنگنده رهگیر طراحی شد اما به‌تدریج قابلیت‌های چندمنظوره پیدا کرد و در نبرد لیبی و چاد نخستین حضور رزمی خود را ثبت نمود. ارتش فرانسه مجموعاً ۲۴۳ فروند از این جنگنده را دریافت کرد و تا سال ۲۰۱۴ برای مأموریت‌های گشت هوایی و پشتیبانی تاکتیکی از آن بهره می‌برد.
پس از فرانسه، عراق با خرید ۱۰۵ فروند از این هواپیما دومین کاربر عمده آن شد. با آغاز جنگ خلیج فارس و حملات هوایی نیروهای ائتلاف در سال ۱۹۹۱، ۲۴ فروند از میراژهای عراقی جهت حفظ امنیت به خاک ایران پناهنده شدند. از این تعداد، ۱۷ فروند تک‌سرنشین (مدل EQ) و ۷ فروند دو‌سرنشین (BQ) بودند که بعدها طی برنامه‌ای چندمرحله‌ای در صنایع هوایی ایران مورد بازسازی و اورهال قرار گرفتند.
نخستین خلبان ایرانی که موفق به پرواز رسمی با میراژ اف‑۱ شد مرحوم سرهنگ خلبان بهروز نقدی بیگ بود که نقش مؤثری در انتقال دانش پروازی آن به سایر خلبانان داشت.
امروز این جنگنده‌ها پس از سال‌ها اورهال و نوسازی، در دو پایگاه هوایی مشهد و چابهار مستقرند و پایگاه هوایی مشهد به‌عنوان مرکز اصلی اورهال و نگهداری آن‌ها شناخته میشود.
اجرای پروازهای آزمایشی در تهران و شرق کشور نشان می‌دهد که مجموعه تعمیر و نگهداری نهاجا موفق شده تمامی سامانه‌های اویونیک، ارتباطی و کنترل آتش فرانسوی را با فناوری بومی هماهنگ سازد.
میراژ اف‑۱ اکنون در نقش‌های گشت هوایی و آموزشی خلبانان عملیاتی است و مسلح سازی آن هم انجام شده است.