صاحب‌خبر - احسان تقی‌بیگلو ۱۵ آبان ۱۴۰۴ / ۱۳:۲۰ رودخانه قزل اوزن طولانی ترین و مهمترین رودخانه شمال غرب کشور است. رودی که زمانی به «طلای روان» شناخته می‌شد، اینک به بستر ترک‌خورده‌ای تبدیل شده است. رودخانه‌ی قزل اوزن، پس از سال‌ها خشکسالی و برداشت بی‌رویه، به رودخانه فصلی تبدیل شده که حتی در پاییز دیگر جانی ندارد و جریان حیات آن متوقف شده است. در میان سکوت بستر خشک و زخم‌خورده‌اش، فریاد بحران آب را می‌توان شنید. نمایی که امروز ملموس‌تر از همیشه دیده می شود. قِزِل‌اوزَن که از کوه‌های چهل چشمه میان سقز و دیواندره در استان کردستان سرچشمه گرفته و بعد از پیوستن رودهای شهرچایی و قرانقو چایی و آیدوغموش و چندین رودخانه فصلی دیگر در شهر میانه در استان آذربایجان شرقی و همچنین پس از پیوستن هیرو رود، زنجان‌رود و شاهرود به آن به دریای خزر می‌ریزد. قزل‌اوزن در جنوب گیلان در درون آب دریاچه سد سفیدرود به رودخانه بزرگ شاه‌رود پیوسته و در ادامه همان رودخانه‌ به نام سفیدرود ‌شناخته میشود. رود بزرگ قزل اوزن از مسیر غرب، شمال غرب و شمال استان زنجان می‌گذرد، که در بخش‌هایی با استانهای گیلان، قزوین، اردبیل، استان آذربایجان شرقی، استان آذربایجان غربی و کردستان حدود مرزی پدیدآورده است که حاشیه این رود یادآور تمدن باستانی آندیا است که یکی از تمدن‌های آغاز هزارهٔ اول پیش از میلاد می‌باشد. دبیر علیرضا صوت‌اکبر لینک کوتاه زنجان رودخانه قزل اوزن∎​