به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، پایان قرارداد علیرضا جهانبخش با هیرنفین هلند، آغاز دوره‌ای مبهم در دوران حرفه‌ای کاپیتان تیم ملی ایران بود. او در حالی بازیکن آزاد شد که امیر قلعه‌نویی همچنان به او اعتماد داشت و وی را به عنوان کاپیتان اول تیم ملی دعوت می‌کرد؛ تصمیمی که با توجه به شرایط سنی و افت باشگاهی جهانبخش، با انتقاد برخی کارشناسان مواجه شد.

در هفته‌های گذشته سرانجام مشخص شد که جهانبخش با وجود پیشنهادهایی از ایران و کشورهای عربی، قصد دارد فوتبال خود را در اروپا ادامه دهد. او در نهایت با تیم دِندِر بلژیک قرارداد یک‌ساله امضا کرد؛ تیمی که با تنها ۴ امتیاز از ۱۳ بازی، در قعر جدول ژوپیلر لیگ بلژیک قرار دارد و یکی از گزینه‌های اصلی سقوط به شمار می‌رود.

انتقال کاپیتان تیم ملی ایران به تیمی در سطح پایین فوتبال اروپا، نمادی از بحران پنهان در فوتبال ملی است؛ بحرانی که نشان می‌دهد بازیکنان ایرانی در سال منتهی به جام جهانی، حضور مؤثری در لیگ‌های معتبر ندارند.

از سوی دیگر، مهدی طارمی نیز پس از انتقال به المپیاکوس یونان، روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد. او در لیگ قهرمانان اروپا در دو بازی پیاپی حتی یک شوت به سمت دروازه حریف نزده و نمره فنی ضعیفی دریافت کرده است.

در مقابل، بازیکنان مطرح آسیایی از ژاپن، کره جنوبی و عربستان در تیم‌های سطح اول اروپا همچنان نقش کلیدی دارند. در حالی‌که فوتبال ایران بیش از هر زمان دیگری از حضور در لیگ‌های معتبر فاصله گرفته، میانگین سنی بالای ملی‌پوشان نیز زنگ خطر دیگری برای آینده تیم ملی است.

جدول: میانگین سنی فعلی بازیکنان اصلی تیم ملی ایران (پاییز ۲۰۲۵)

میانگین سنی ترکیب اصلی: ۳۰.۹ سال

تیم ملی ایران در آستانه جام جهانی ۲۰۲۶ با چالشی دوگانه روبه‌رو است:
از یک سو، افزایش میانگین سنی بازیکنان اصلی و از سوی دیگر کاهش حضور در لیگ‌های سطح اول اروپا. انتقال کاپیتان تیم ملی به قعرنشین لیگ بلژیک و عملکرد ضعیف مهاجم اول تیم ملی در لیگ یونان، نشان می‌دهد که فوتبال ایران نیازمند نوسازی فوری نسل ملی‌پوشان و توجه بیشتر به بازیکنان جوان داخلی است.