به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ با آنکه نظرسنجی‌ها تا چند ماه پیش او، زهران ممدانی در پایین‌ترین رده‌ها نشان می‌دادند، این سیاستمدار پیشرو و عضو پیشین مجلس ایالتی نیویورک، توانست بر رقیب سرسخت خود اندرو کومو – شهردار سابق شهر نیویورک – پیروز شود و به این ترتیب اولین مسلمان تاریخ باشد که سکان هدایت شهر نیویورک را در دست می‌گیرد. بسیاری از ناظران این پیروزی را نشانه‌ای از تغییر گرایش افکار عمومی درون حزب دموکرات آمریکا دانستند.
روزنامه‌ی آمریکایی «ده هیل» (The Hill) در تحلیلی پنج عامل کلیدی را دلیل اصلی این موفقیت برشمرده است:
۱. تمرکز بر هزینه‌های زندگی
در حالی که کومو موضوع امنیت و جرم را محور اصلی کارزار خود قرار داده بود، ممدانی بر دغدغه‌ی اصلی شهروندان – یعنی توانایی تأمین هزینه‌های زندگی در نیویورک – تمرکز کرد. شعارهای او مانند «شهری که بتوانیم از پس هزینه‌هایش بربیاییم» و «مسکن مقرون‌به‌صرفه برای همه» به سرعت میان رأی‌دهندگان طبقه متوسط و کارگر طنین‌انداز شد.
۲. پیام روشن و منسجم
کارزار ممدانی از آغاز تا پایان دارای پیامی واحد و شفاف دفاع از طبقه کارگر و آسان‌تر کردن زندگی برای مردم بود. برخلاف بسیاری از سیاستمداران دموکرات پیشین، او در مواضع خود ابهام نداشت و صادقانه اهدافش را بیان می‌کرد. حتی شماری از حامیان پیشین دونالد ترامپ به دلیل صداقت و وضوح گفتمانش از او پشتیبانی کردند.
۳. تجربه، دیگر عامل تعیین‌کننده نبود
کومو کوشید خود را مدیر کارآزموده‌ای معرفی کند و ممدانی را به کم‌تجربگی اجرایی متهم کرد، اما ممدانی این انتقاد را به نقطه قوت بدل کرد؛ او خود را چهره‌ای تازه و مخالف نظام سیاسی کهنه معرفی نمود — روایتی که یادآور لحن کمپین ترامپ در سال ۲۰۱۶ بود، با این تفاوت که این‌بار از جناح چپ آمده بود.
۴. حضور گسترده و غیرسنتی
ممدانی تلاش کرد در همه جا از نشست‌های خبری گرفته تا شبکه‌های اجتماعی و حاضر باشد. او رویدادی ویژه برای «اینفلوئنسرها» برگزار کرد که بیش از ۳۱ هزار بیننده زنده داشت، در یکی از باشگاه‌های بروکلین ناگهان ظاهر شد و برای حاضران سخنرانی کرد و حتی تبلیغات خود را در شبکه محافظه‌کار فاکس‌نیوز پخش نمود که اقدامی غیرمعمول برای یک نامزد چپ‌گرا است.
۵. بسیج انرژی جناح چپ و حامیان مردمی
پایه کمپین ممدانی بر انرژی جنبش‌های مترقی در حزب دموکرات با حمایت اتحادیه‌ها، داوطلبان جوان و کمک‌های مالی خرد، بنا شده بود. اگرچه تحلیل‌گران می‌گویند مدل ممدانی بیش از همه با فضای نیویورک سازگار است، اما بسیاری از ناظران کمپین او را یکی از موفق‌ترین کارزارهای مترقی دهه اخیر توصیف کرده‌اند.
یکی از استراتژیست‌های دموکرات به «ده هیل» گفت: چه او را دوست داشته باشید و چه نه، نمی‌توانید از او چشم بردارید. اگر می‌گوییم باید قواعد بازی را بازنویسی کنیم، این همان نوع بازی است که باید دنبال کنیم، نه روش‌های کهنه‌ی گذشته.
فراتر از یک پیروزی شخصی
به باور تحلیل‌گران، پیروزی ممدانی تنها دستاورد فردی یک سیاستمدار جوان مسلمان نبود، بلکه نشانه‌ای از دگرگونی در سیاست پیشرو آمریکا است؛ جایی که اکنون دغدغه‌هایی چون مسکن ارزان، هزینه‌های زندگی و عدالت اجتماعی بر تجربه و چهره‌های سنتی حزب دموکرات – مانند اندرو کومو – پیشی گرفته‌اند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸