به گزارش هنرآنلاین، نمایشگاه «به آینده سپرده شد» با هدف مرور پنجاه سال فعالیت هنری بهرام دبیری در این موزه برگزار خواهد شد. این نمایشگاه به مناسبت اهدای مجموعه‌ای از آثار این هنرمند برجسته به گنجینه موزه برنامه‌ریزی شده است.
در این رویداد، بیش از ۶۵ اثر از دوره‌های مختلف کاری دبیری، دربرگیرنده مضامینی همچون اسطوره، عشق و خشونت، به نمایش گذاشته خواهد شد. مجموعه آثار ارائه‌شده، براساس آثار اهدایی و آثار موجود در گنجینه موزه انتخاب شده و در قالب روایتی از تداوم، تغییر و جست‌وجوی زیبایی سامان یافته است.
در این نمایشگاه، زبان تصویری یکی از چهره‌های شاخص نقاشی معاصر ایران بازخوانی می‌شود و گفت‌وگویی میان گذشته و آینده هنر معاصر ایران شکل خواهد گرفت.
نمایشگاه «به آینده سپرده شد» از ۱۹ آبان تا ۲۵ آذر ۱۴۰۴ در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار خواهد شد.
بهرام دبیری متولد ۱۳۲۹ در شیراز نقاش ایرانی و دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او از هنرمندان نوگرای ایران است که در آثارش با تاکید بر ساده‌سازی فرم‌ها و بهره‌گیری از خطوط بیانگر به نمایش فیگورهای انسانی به خصوص زنان، جانوران و نمادهایی برگرفته از داستان‌های اساطیری می‌پردازد. رجوع به تاریخ تصویری هنر سنتی ایرانی و پیوند آن با مدرنیسم را می‌توان شاخص‌ترین ویژگی آثار این هنرمند دانست.
دبیری از نوجوانی نقاشی را به صورت خودآموخته آغاز کرد. پس از مهاجرت به تهران در اواخر دهه چهل به تحصیل در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبا مشغول شد و در کلاس‌های استادانی همچون هانیبال الخاص، پرویز تناولی و بهجت صدر به فراگیری هنر پرداخت.
نخستین دوره از آثار بهرام دبیری که آثار سال‌های دانشگاه تا پیش از انقلاب او را شامل می‌شود، فضایی رمانتیک و گاه سوررئال از دنیای درونی هنرمند، رویاها و کابوس‌های او با تمرکز بر نمایش خطوط بدن انسان را تصویر می‌کند. دبیری از ابتدای دوران کاری خود آثارش را در نمایش‌های انفرادی و گروهی بسیاری ارائه داده است.
پس از انقلاب و ایجاد تحولات عظیم در ساختار کشور در دهه شصت، آثار دبیری دستخوش تغییراتی شد؛ در این دوران که به عنوان دومین دوره کاری دبیری شناخته می‌شود، نقاشی‌ها در ابعادی بزرگ‌تر خلق شده، به لحاظ ساختاری کمی پیچیده‌تر بوده و در مقایسه با آثار پیشین، پرداختن به موضوعات اجتماعی و پیام‌های تاریخی در آنها اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
از اواسط دهه شصت، دوران سوم نقاشی‌های دبیری آغاز می‌شود. در این دوران او به نمایش طبیعت بی‌جان در کنار صورت و بدن انسان، و حیواناتی همچون اسب و گاو که یادآور نقش‌های اساطیری هستند روی آورده است. رویکرد ساختاری و ترکیب‌بندی‌ها در این دوران را می‌توان متاثر از کوبیسم دانست؛ با این وجود زبان شخصی و ارجاعات سنتی در آثار وی همواره محفوظ مانده است.
دبیری آثار این دوره از کار خود را که تاکنون نیز ادامه داشته با تکیه بر جست و جو و مطالعه در زمینه‌های گسترده و با الهام از هنر دوران‌های مختلف شکل داده است. تاثیر از نگارگری ایرانی، به خصوص مکتب شیراز، آثار هنرمندانی همچون پیکاسو و ماتیس، میراث تاریخی و اساطیری ایران و جهان، و همچنین استفاده از تکنیک‌های متعدد همچون سرامیک، حجم‌های فلزی و قالیچه و نمد در آثار متأخر وی دیده می‌شود.
انتهای پیام