حضرت فاطمه‌زهرا(س) در آغاز خطبه خود با لحنی آگاه‌کننده می‌فرمایند: «من فاطمه‌ام، دختر محمد(ص)». سپس با یادآوری جایگاه الهی خود و سخنان پیامبر(ص) درباره‌اش، به مردم هشدار می‌دهند که سخنانش از سر احساسات نیست، بلکه بر پایه عقل، حقیقت و رسالت الهی است.
پیش از هر چیز، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها در آغاز این مقام، ابتدا خود را معرفی می‌فرمایند. گویی با لحنی بیدارگر و آگاه‌کننده مردم را خطاب می‌کنند که:
«اَیُّهَا النَّاسُ! اِعْلَمُوا اَنّی فاطِمَهُ وَ اَبی مُحَمَّدٌ، اَقُولُ عَوْداً وَ بَدْءاً، وَ لا اَقُولُ ما اَقُولُ غَلَطاً، وَ لا اَفْعَلُ ما اَفْعَلُ شَطَطاً».
«آهای مردم! توجه کنید، بدانید چه کسی با شما سخن می‌گوید. من فاطمه‌ام، دختر محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، یگانه یادگار پیامبری که برای هدایت شما سختی‌ها و رنج‌های فراوانی را متحمل شد. اکنون من، کسی که بیش از هر کس دیگر به هدف پدرم آگاه است و برای استمرار راه او ارزش قائل است، با شما سخن می‌گویم.»
حضرت در ادامه یادآور می‌شوند که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در طول عمر مبارک خود، به شیوه‌های گوناگون شخصیت و مقام فاطمه را برای مردم معرفی کرده بود، تا آنجا که فرمود:
«فاطمه پاره تن من است؛ هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است؛ و هرگاه بر کسی غضب کند، خداوند بر او غضب خواهد کرد؛ و هرگاه از کسی خشنود شود، خداوند نیز از او خشنود خواهد بود.»
حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها با یادآوری این سخنان پیامبر، در واقع به مردم هشدار می‌دهند که بدانند چه کسی در برابر آنان سخن می‌گوید. ایشان می‌فرمایند:
«امروز کسی با شما سخن می‌گوید که چنین مقامی نزد خدا و رسول دارد. هوشیار باشید و دقت کنید؛ مبادا فردا بگویید ما نشناختیم، نمی‌دانستیم چه کسی سخن می‌گفت. نگویید کسی سخنرانی کرد و ما شنیدیم و بی‌توجه گذشتیم. آگاه باشید با چه شخصیتی روبه‌رو هستید و چه کسی برای شما سخن می‌گوید.»
سپس حضرت می‌افزایند: «من کسی نیستم که سخن بیهوده بر زبان آورم یا کاری نادرست انجام دهم. نه در گفتارم خطا و اشتباهی هست، نه در رفتارم کاری بی‌حکمت و بی‌هدف.
هر آنچه می‌گویم سخنی است بر پایه حقیقت، و هر کاری که انجام می‌دهم مطابق با عقل، حکمت و فرمان الهی است.
من کار بی‌حساب، نسنجیده و سبک انجام نمی‌دهم. کار من، کاری است کاملاً سنجیده، ارزشمند و برآمده از حکمت الهی.»
در حقیقت، حضرت با این مقدمه، خود را به‌عنوان گوینده‌ای الهی، آگاه، راست‌گو و هدفمند معرفی می‌کنند تا مخاطبان بدانند سخنان او از سر احساسات یا انگیزه‌های شخصی نیست، بلکه از موضع رسالت، عقلانیت و حکمت الهی صادر می‌شود.
پیش از هر چیز، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها در آغاز این مقام، ابتدا خود را معرفی می‌فرمایند. گویی با لحنی بیدارگر و آگاه‌کننده مردم را خطاب می‌کنند که:
«اَیُّهَا النَّاسُ! اِعْلَمُوا اَنّی فاطِمَهُ وَ اَبی مُحَمَّدٌ، اَقُولُ عَوْداً وَ بَدْءاً، وَ لا اَقُولُ ما اَقُولُ غَلَطاً، وَ لا اَفْعَلُ ما اَفْعَلُ شَطَطاً».
«آهای مردم! توجه کنید، بدانید چه کسی با شما سخن می‌گوید. من فاطمه‌ام، دختر محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، یگانه یادگار پیامبری که برای هدایت شما سختی‌ها و رنج‌های فراوانی را متحمل شد. اکنون من، کسی که بیش از هر کس دیگر به هدف پدرم آگاه است و برای استمرار راه او ارزش قائل است، با شما سخن می‌گویم.»
حضرت در ادامه یادآور می‌شوند که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در طول عمر مبارک خود، به شیوه‌های گوناگون شخصیت و مقام فاطمه را برای مردم معرفی کرده بود، تا آنجا که فرمود:
«فاطمه پاره تن من است؛ هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است؛ و هرگاه بر کسی غضب کند، خداوند بر او غضب خواهد کرد؛ و هرگاه از کسی خشنود شود، خداوند نیز از او خشنود خواهد بود.»
حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها با یادآوری این سخنان پیامبر، در واقع به مردم هشدار می‌دهند که بدانند چه کسی در برابر آنان سخن می‌گوید. ایشان می‌فرمایند:
«امروز کسی با شما سخن می‌گوید که چنین مقامی نزد خدا و رسول دارد. هوشیار باشید و دقت کنید؛ مبادا فردا بگویید ما نشناختیم، نمی‌دانستیم چه کسی سخن می‌گفت. نگویید کسی سخنرانی کرد و ما شنیدیم و بی‌توجه گذشتیم. آگاه باشید با چه شخصیتی روبه‌رو هستید و چه کسی برای شما سخن می‌گوید.»
سپس حضرت می‌افزایند: «من کسی نیستم که سخن بیهوده بر زبان آورم یا کاری نادرست انجام دهم. نه در گفتارم خطا و اشتباهی هست، نه در رفتارم کاری بی‌حکمت و بی‌هدف.
هر آنچه می‌گویم سخنی است بر پایه حقیقت، و هر کاری که انجام می‌دهم مطابق با عقل، حکمت و فرمان الهی است.
من کار بی‌حساب، نسنجیده و سبک انجام نمی‌دهم. کار من، کاری است کاملاً سنجیده، ارزشمند و برآمده از حکمت الهی.»
در حقیقت، حضرت با این مقدمه، خود را به‌عنوان گوینده‌ای الهی، آگاه، راست‌گو و هدفمند معرفی می‌کنند تا مخاطبان بدانند سخنان او از سر احساسات یا انگیزه‌های شخصی نیست، بلکه از موضع رسالت، عقلانیت و حکمت الهی صادر می‌شود.