فرقی نمی‌کند امروز، «دانشجویان پیرو خط امام(ره)»، همان بالارفتگان از دیوار سفارت آمریکا؛ یا به ‌عبارتی دقیق‌تر، تسخیرکنندگان لانه‌ جاسوسی، چه حسی راجع به آن کنش انقلابی داشته باشند! ما از آن‌ها به «غایت» متشکریم... اما چرا؟ ما چه پدرکشتگی با ایالات متحده داریم؟ مشکل از کجا شروع شده؟ چرا هیچ‌ گاه یک تعامل واقعی میان ما و «ابرقدرت» شکل نگرفته است؟
پاسخ را باید در همین پرسش جست‌وجو کرد؛ آنجا که قدرتی درجه اول، در نظام بین‌المللی بنیان گذاشته شده بر مبانی «مادی»، خود را محق و مستحق فرمانبری دانسته و هیچ‌ گونه ساز مخالفی را برنتافته و هر گرایش، جنبش، حزب یا شخصیتی که به شکل مستقیم یا غیرمستقیم، کسب، حفظ و توسعه‌ منافع و علائق آمریکایی در سراسر گیتی را به چالش می‌کشد، به هر روشی که شده، باید از میان برداشته شود. از این ‌رو، هر صدای مخالف یا دست‌کم منتقدی از ایالات متحده که در هر گوشه از جهان شنیده می‌شود، صرفاً از این جهت است که به هر دلیلی، آمریکا موفق به خفه ‌کردن آن نشده و نه اینکه نخواسته باشد.در واقع، امپراتور در نظام امپریالیستی، رابطه «برّه» و «گرگ» می‌خواهد یا «گاو شیرده» و «گاودار»! در این میان، ما نخواستیم جزئی از گروه برّه‌ها یا چون نمونه‌های معاصر، گاو شیرده یانکی‌ها باشیم و مشکل از همین ‌جا شروع شد. ما خود را به سرچشمه‌ بی‌نهایت قدرت متصل یافتیم و آن ‌گاه که ندای توحید «خمینی کبیر» به شعار روزمره انقلابیون از ۱۳۴۲ تا به همین امروز بدل شد، «عمو سام» فهمیده بود که «این یکی فرق می‌کند!».
ما برای کوتاه کردن دست مستکبران و استثمارگران از ایران عزیز خود، ابهت شیطان را لگدمال کردیم و بابت آن، دست‌بوس دلیرمردان و شیرزنانی هستیم که این صفحه از تاریخ را به نام خود رقم زدند و امامی که پشت فرزندان خود ایستاد و اجازه قربانی کردن این دستاورد بزرگ را نداد و امروز، ماییم و ۱۳ آبان‌هایی دیگر!
آنجا که لازم است کمر همت بسته و یک بار برای همیشه، سفارت ناکارآمدی و ناامیدی، سفارت اختلاف و تفرقه، سفارت نگاه به بیرون و غفلت از خود را تسخیر کنیم که همانا، شعبه‌های دیگر همان لانه‌ شیطانی‌اند.
فراموش نمی‌کنیم جنایات مستمر آمریکای جنایت‌پیشه علیه مردم ایران؛ از کودتای ۲۸ مرداد تا هم‌دستی و هم‌پالگی با ساواک علیه مردم ایران در جریان انقلاب، از پناه دادن به شاه خائن تا بلوکه و سرقت دارایی‌های ملی ایرانیان، از حمایت همه‌جانبه از رژیم بعثی در جنگ علیه مردم ایران تا حصر اقتصادی و تحریم، تا همین خباثت اخیر و حمله‌ مستقیم به خاک ایران! فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم و ذیل راهبرد اساسی «باید قوی شویم»، با تکیه بر اصل اصولی اتحاد، روزگاری را به چشم خواهیم دید که جمهوری اسلامی ایران باقی است و استوار و آن لحاف ۵۰تکه از هم گسسته؛ باذن‌الله.