به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، در نشست «یکشنبه‌های ادبی شهرراز» انجمن ادبی و فرهنگی شاهدان قلم شیراز، فاطمه پهلوان، داستان‌نویس شیرازی، شرحی بر اصول و معیارهای نگارش داستان داشت.

این منتقد ادبی و داستان نویس معاصر شیراز با بیان اینکه نویسنده کسی است که جهان را دوباره می‌زاید، اظهار داشت: نویسنده و خصوصاً داستان نویس از واقعیات اطراف و پیرامون خود عبور می‌کند تا حقیقت را دریابد.

وی گفت: داستان نویسان موفق از سکوت معنا می‌سازند و از رنج زیبایی را، بنابراین نوشتن نوعی زیستن است و نمی‌تواند از جهان درون و برون خود جدا باشد.

پهلوان افزود: هر نویسنده‌ای با تمرین و ممارست بیشتر و با خواندن داستان‌های داستان نویسان مختلف، به رشد و کمال می‌رسد به شرطی که پراکنده کاری نکند و همه تمرکزش بر کار خود یا داستانی که می‌نویسد باشد.

منتقد ادبی شیراز بیان داشت: نویسندگی صرفاً برای مطرح شدن و شهرت افراد نیست بلکه در کنار این مساله باید نوعی زیستن برای کسب انواع مهارت‌های زندگی را نیز تجربه کند.

وی با تجلیل از داستان نویسان شیرازی در قید حیات از جمله امین فقیری، ابوتراب خسروی، محمد کشاورز، صمد طاهری، شهریار مندنی پور، محمد رضا آل ابراهیم، احمد اکبرپور، اکبر صحرایی و دیگران ضمن اشاره به توصیه‌های استاد خود در زمینه داستان نویسی خاطرنشان کرد: بنا به گفته عبدالعلی دستغیب، «نویسنده کسی است که نه تنها درد مردم را می‌بیند بلکه حس هم می‌کند و این حس را با صداقت و آگاهی رسانی به زبان می‌آورد و در اثر و نوشتارش متجلی می‌سازد.

این نویسنده داستان‌های جنایی در شیراز همچنین گفت: نوشتن یعنی شنیدن پژواک انسان و انسانیت در درون خویش! این کلام دستغیب به این معنی است که اگر در نوشته‌هایمان تحقیقی نباشد و یا نویسنده به نوشته خود ایمان یا اعتقادی نداشته باشد، نوشته‌اش چیز خاصی محسوب نمی‌شود.

خالق آثار داستانی منتشر شده از جمله کودتا، مریم، محکوم، هیوا، عشق به وقت و…در ادامه تصریح کرد: یک نویسنده باید با نوشته‌ها و کتاب‌هایش واقعاً زندگی کند.به دیگر معنا واژه‌ها باید در تن نویسنده بگردند. زنده یاد رسول پرویزی از مشاهیر داستان نویسان که اصالتاً بوشهری و ساکن در شیراز بود گفته است: «هر قصه در واقع تکه‌ای از زندگی من است که از دستم گریخته و بر کاغذ نشسته است»، سیدنی شلدون رمان نویس معروف غربی هم معتقد است: «من نمی‌نویسم تا مشهور شوم بلکه می‌نویسم تا زنده بمانم و اگر ننویسم می‌میرم».

نویسنده اگر واژگان را از دست دهد، خود را از دست داده است

فاطمه پهلوان اظهارداشت: بدون واژه زیستن یعنی دیدن و نتوانستن سخن گفتن، نویسنده اگر واژه را از دست دهد خود را از دست داده است، زیرا واژگان برای نویسندگان تنها ابزار نیست بلکه نفس دوم آن‌هاست.

نویسنده مجموعه داستانی «بازگشت» و «از آغوش نور» تاکید کرد: نویسندگان موضوعی و داستان نویسان حوزه رمان بویژه رمان‌های روانشناسی و اجتماعی باید مطالعاتشان در موضوعات مد نظر زیاد و دامنه فراگیری لغات بویژه لغات تخصصی حوزه داستان‌هایشان بالا باشد تا بتوانند با به بازی گرفتن کلمات فراوان عبارات زیبا بسازند و با عبارات زیبا داستانشان را بسازند.

شاعرسپید سرای شیرازی در پایان تاکید کرد: احترام به قلم و نوشته دیگران احترام به خودتان است و نویسنده نباید منتظر ایجاد معجزه باشد بلکه خود او باید در خلق معجزه داستانی خودش تلاش کند و به دنبال کشف حقیقت و زیبایی در نوشته‌های خودش باشد.به هر آنچه می‌نویسد باور و یقین قلبی داشته باشد و برای مخاطب و ذائقه‌های مورد علاقه مخاطبانش احترام قائل شده و برای دل و بنا به خواسته و علافه آنان بنویسد تا موفق باشد.

حمیدرضا زنگی داستان نویس شیرازی و خالق دو اثر داستانی (رمان) «آوش» و «رانده شده» در راستای انتخاب موضوع و ژانر داستان‌ها و نمونه هایی از ژانرهای داستانی نویسندگان غربی و ایرانی نیز سخن گفت و پس از آن شاعران به اشعار خود را قرائت کردند و حاضرین به طرح پرسش‌های مختلف از فاطمه پهلوان داستان نویس شیرازی پرداختند.

همچنین محی الدین ارسنجانی فعال فرهنگی شیراز هم در جهت اهمیت پرداختن به مسئله مهم داستان شیراز و سیر زندگی و زمانه داستان نویسان شیرازی تاکید کرد.

فاطمه پهلوان متولد سال ۱۳۴۰ شیراز، نویسنده چهل عنوان کتاب داستانی منتشر شده است و تعداد هشت عنوان مجموعه داستانی آماده چاپ و در حال چاپ دارد.

به گزارش ایبنا؛ جلسات هفتگی یکشنبه های ادبی شهر راز هر هفته از ساعت ۱۶/۳۰ تا ۱۹ با حضور و سخنرانی یکی از شخصیتهای ادبی، فرهنگی و هنری و مشارکت اهالی فرهنگ و ادب و هنر شیراز و فارس در راستای ترویج زبان و ادب فارسی، تشریح مباحث فرهنگی و ارائه فعالیت‌های هنری فاخر به فعالیت می‌پردازد و حضور همگان در برنامه های این تشکل مردمی آزاد و رایگان است.