با یک گل بهار نمی‌شود و با اندکی باران، این خاک تشنه و این هوای پرغبار تغییری نمی‌کند؛ اما همین که چشممان به جمال باران و گوشمان به صدای چک‌چک‌اش روشن شد، باز هم غنیمت است. صحبت از دیروزی است که ابر صبحگاهی هم امیدوارمان نکرده بود و او را رفیق نیمه‌راه می‌پنداشتیم؛ اما پیش از ظهر که قطرات باران فروافتاد، باورمان شد که رحمت الهی دیر و زود و کم و زیاد دارد؛ ولی سوخت و سوز ندارد. زیر بارانی که البته در حال شستن گرد و غبار و آلاینده‌های جوی بود، ابتدا حالمان خوب شد؛ اما به رد تیره باران روی لباس‌ها و خودروها که دقت کردیم، متوجه شدیم باران در این هوای آلوده، از آسمان چه تحفه‌ای بر زمین آورده است!
الغرض صدالبته که خداوند در این سرزمین، با وجود خشکسالی سال‌های اخیر، آب به اندازه کافی داده؛ اما ما از نعمت عقلی که خداوند داده، استفاده بهینه نکرده‌ایم و سال‌های سال با استقرار صنایع آب‌بر، مهاجرت بی‌رویه، کشاورزی غیرمنطبق با اقلیم کم‌آب و غفلت از بازچرخانی آب، هم به درد کم‌آبی دچار شده‌ایم و هم زلزله خاموش فرونشست را داریم ذره‌ذره تجربه می‌کنیم. حالا دیگر
گرد و غبار میهمان دائمی پاییزه مشهد است. کم‌کاری در حفظ پوشش گیاهی و مراتع با خشکسالی عجین شده تا کانون‌های گرد و غبار از ترکمنستان تا داخل مرزهای کشورمان به سمت مشهد خیز بردارند و آسمان این شهر را تیره کنند و نفس شهروندان آن را به تنگ بیاورند.
این شهر به برکت آفتاب تابان شمس‌الشموس امام رضا(ع)، تا همیشه تاریخ، پایتخت معنوی و پناهگاه دل‌های مشتاق ایرانیان و شیعیان خواهد بود؛ اما ما به عنوان مجاوران این بارگاه و خادمان زائرانش و مسئولان به عنوان وظیفه‌ای که در قبال ولی‌نعمتمان و دوستدارانش دارند، باید فکری به حال این شهر بکنیم. حتی همین بارندگی هم چاره چندانی به حال سد دوستی ندارد که ذخیره‌اش به حداقل رسیده است. همچنین شاخص لحظه‌ای آلودگی هوای مشهد در ساعت۱۶ روز گذشته روی عدد ۲۰۶ و در وضعیت بسیار ناسالم بود. این باران با همه طراوت و حال خوب اولیه‌اش که جا دارد حتماً شکر آن را به درگاه الهی بیاوریم، باده‌ای است که کفاف بدمستی ما در استفاده نادرست از طبیعت را نمی‌دهد. پس با همین حال خوب پس از باران، دعا کنیم باز هم باران ببارد و البته تدابیر لازم برای کاهش آلودگی هوا و مصرف بهینه آب اتخاذ شود تا در خوشی زودگذر این چندقطره نمانیم.