یدالله پیرهادی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا، در خصوص نتایج تیم ملی تکواندو کشورمان در قهرمانی جهان که خیلی آن را سقوط تلقی کردند اظهار داشت: یکی از دلایلی که فکر می‌کنم بچه‌های ما نتوانستند به نتیجه مطلوب برسند، مسئله روحی و روانی بود. قهرمان المپیکی ما می‌آید و در روز اول بازی را واگذار می‌کند. همه کشورها برای نتیجه‌گیری آمده‌اند و بچه‌های ما هم چیزی کمتر از بقیه نداشتند، اما به نظر می‌رسد یا بزرگی میدان، یا شاید عدم تمرین کافی و یا همان مسئله روحی و روانی تأثیرگذار بوده است. شاید کشورها را دست‌کم گرفتیم. بچه‌ها تمرین کرده بودند، اما اگر آن تمرین مطلوب و هدفمند بوده، پس چرا آن‌که المپیکی بود باخت و کسی که المپیکی نبود، مدال طلا گرفت؟ این نشان می‌دهد که برنامه تمرینی و عملکردشان اشکال داشته است.

حذف دو قهرمان و نایب قهرمان المپیکی در روز نخست بر کل تیم تأثیر گذاشت

وی درباره عملکرد تیم ملی بانوان گفت: در بخش بانوان، با وجود اینکه مدعی بودند، هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد. روز اول المپیکی‌های ما چه کیانی  و چه سلیمی شکست خوردند و این از نظر روحی بر کل تیم تأثیر گذاشت. عملکرد کلی هم متأسفانه قابل قبول نبود. حالا باید دید کارشناسان تیم ملی در جلسات خود نقاط قوت و ضعف را بررسی و تحلیل می‌کنند تا مشخص شود چرا این اتفاقات افتاده است.

وقتی به ورزشکار گفته می شود لیاقت نداری، دیگر روحیه‌ای برای ادامه ندارد

پیشکسوت تکواندو در واکنش به این موضوع که مهروز ساعی در بخشی از مبارزه سعیده نصیری به او می گوید تو لیاقت نداری، گفت: متأسفانه وقتی کُچ با آن لحن صحبت می‌کند، بازیکنی که در میدان جنگ ورزشی است، وقتی باید انگیزه بگیرد و بشنود «اشکال ندارد، جبران کن»، در عوض می‌شنود «واقعا لیاقت نداری»، دیگر روحیه‌ای برای ادامه ندارد و شیرازه مبارزه ازهم می پاچد. این مسائل همان‌طور که گفتم، روانی است. وقتی فرزند ما خطایی می‌کند، آیا باید من هم در برابرش همان رفتار را تکرار کنم؟ نه. بارها دیدیم بازیکنی در راند اول می‌بازد، اما با صحبت درست مربی در زمان استراحت، در راند بعدی نتیجه را برمی‌گرداند. مربی باید بتواند با شناخت روحیه بازیکن و نقاط ضعف حریف، او را تقویت کند. بنابراین مسئله اصلی همین روحی و روانی است. ان‌شاءالله تصمیم‌گیرندگان فنی باید دقیق‌تر بررسی کنند تا بفهمند علت واقعی این اتفاقات چیست.

 ملی پوشان کمی مغرور شده بودند

او درباره شرایط کلی تیم ملی و امید به بهتر شدن اوضاع گفت: نکته اینجاست که خیلی مدعی بودند، اما نتیجه نگرفتند. باید دید کشور ترکیه، همسایه نزدیک ما، چند مدال طلا گرفته است. ما باید راهکاری اتخاذ کنیم که این اتفاقات تکرار نشود. هرچند اظهار نظرها متفاوت است. باید عینک بدبینی را از چشم‌مان برداریم. هرچند خود نعمت زاده با من چالش هایی داشت اما منِ حقیر در یکی از مصاحبه‌ها برای او آرزوی موفقیت کردم. البته با دعا به‌تنهایی کاری پیش نمی‌رود. تا زمانی که تلاش نکنیم و زحمت نکشیم، نتیجه نمی‌گیریم. آنها کمی مغرور شده بودند. ناهید کیانی یکی از با‌شخصیت‌ترین ورزشکاران تکواندو است. من او را از نزدیک می‌شناسم. اما با وجود تجربه بالا، در این میدان شکست خورد. حالا آیا باید او را کنار بگذاریم؟ خیر. او حتی در این مسابقات تغییر وزن داده بود. این‌ها مسائلی است که کمیته فنی باید بررسی کند تا روشن شود دلیل اصلی ناکامی چه بوده است.

حفظ مقام از کسب آن مهم‌تر است

پیرهادی در واکنش به این موضوع که خیلی ها شرایط فعلی را به زمانی که پولادگر رئیس فدراسیون بود، تشبیه کردند گفت: در زمان پولادگر هم چنین اتفاقاتی رخ می‌داد، اما نه به این شدت. من خودم در دوران پولادگر هم بازی کرده‌ام، هم داوری، و هم مربیگری. تا شکست نباشد، انسان طعم واقعی قهرمانی را نمی‌فهمد. در سال ۱۳۶۰ قهرمان کشور شدم. یکی از دوستانم به من گفت: پیرهادی، اول شدی، مبارک، اما یادت باشد حفظ مقام از کسب آن مهم‌تر است. آن موقع متوجه منظورش نشدم، اما سال بعد در مسابقات سوم شدم و فهمیدم آن زمان چه به من گفته شده بود.وقتی قهرمان می‌شوی، مسئولیتت سنگین‌تر می‌شود. مردم انتظار دارند، هزینه و زحمت برای تیم ملی صرف می‌شود و عملکرد باید در شأن آن باشد. اردوها واقعاً سخت است و بچه‌ها زحمت می‌کشند. امیدواریم با اصلاح شرایط، ضررها جبران و نتایج بهتر شود.