علیرضا رحیمی، معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، در یادداشتی بیان کرد: دهم آبان، روزی است برای پاسداشت کسانی که با واژه‌ها خانه‌ای از اندیشه می‌سازند. این روز را به همه نویسندگان، از تجربه‌گرایانِ میدان تا پژوهشگرانِ کتاب‌خانه‌ها، صمیمانه تبریک می‌گویم. نویسنده، به‌واسطه‌ی نوشتن، پیوندی برقرار می‌کند پیوند میان تاریخ و حال، میان رؤیا و امکان و همین پیوند است که جامعه را زنده نگه می‌دارد.

نوشتن فقط ثبتِ کلمات روی کاغذ نیست؛ فرآیندی است که با پرسش آغاز می‌شود، با کنکاش ادامه می‌یابد و با شجاعتِ بیان کامل می‌گردد. در جهانِ امروز که اطلاعات در حجم وسیعی تولید می‌شود، نقش نویسنده بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد؛ نویسنده باید معنا را از میان صدا‌ها و داده‌ها بیرون کشد و آن را به زبانی تبدیل کند که فهمیده شود و الهام‌بخش باشد.

نگرانی‌هایی درباره‌ی اثرِ فناوری‌های نوین از جمله هوش مصنوعی بر عادات مطالعه و نوشتن وجود دارد و این نگرانی بجا است. اما فکر می‌کنم هوش مصنوعی چنانچه در خدمت تحقیق و تسهیل فرایند قرار گیرد، می‌تواند ابزارِ توانمندی برای نویسنده باشد؛ نه جایگزینی برای اندیشه. ارزشِ اصلی نوشته در اصالتِ نگاه، تجربه‌ی انسانی و صداقتِ قلم است؛ اموری که ماشین‌ها قادر به تولدِ آنها به‌طور واقعی نیستند.

نویسندگی برای بسیاری، هم سرشار از لذت و هم سرشار از دشواری است. خلقِ اندیشه نیازمند زمان، خواندنِ پیگیر، تمرینِ مداوم و مواجهه با پرسش‌های دشوار است. دولت و جامعه وظیفه دارند فضایی فراهم کنند که نویسندگان به‌ویژه جوانان فرصتِ تمرکز، آموزش و فعالیت مولد داشته باشند؛ حمایت‌های مالی، ظرفیت‌سازیِ نشر، کارگاه‌های داستان‌نویسی و پژوهش و تقویتِ دسترسی آزاد به منابع از جمله راهکار‌هایی است که می‌تواند انگیزه و ظرفیت تولید را بالا ببرد.

حوزه‌ی جوانان، جایی است که نگاه نو و جسورانه بیش از همه به آن نیاز داریم. باید از نوشته‌های جوانان استقبال کنیم، به نظرات‌شان گوش دهیم و به آنها امکانات ابراز و نشر بدهیم. نویسنده‌ی جوان امروز می‌تواند فردای جامعه را شکل دهد؛ با روایت‌های تازه، نقد‌های سازنده و امید‌هایی که در قالب متن منتشر می‌شود.

در پایان، اعتقاد دارم نمی‌توان خانه‌ی اندیشه را با دیوار‌های مادی محصور کرد. هرچند شرایط اجتماعی و اقتصادی بر تولید آثار تأثیر می‌گذارد، اما اندیشه همیشه راهی برای بروز می‌یابد. وظیفه‌ی ماست که شرایط را برای بروزِ این اندیشه‌ها بهتر کنیم: با احترام به قلم، با تقویت فضای نقد و گفت‌و‌گو، و با اعتماد به نیروی خلاق جوانان این سرزمین.

یادمان باشد قلم، همچنان و همیشه، توتم ما و توتم قبیله ماست!

انتهای پیام/