جنبش دانشجویی در سراسر گیتی، همواره به پاکی و آرمان‌طلبی شناخته شده است. دانشجو، مرزهای زندگی شخصی را درمی‌نوردد تا به عرصه حیات جمعی و زیست جهانی معناگرا پا گذاشته و جستجوگر آرمانی بزرگ‌تر از خویش باشد. این «روح جمعی» و این «وجدان بیدار جامعه»، موهبتی است که هیچ ملت و حکومتی نمی‌تواند ادعای بی‌نیازی از آن را داشته باشد. امروز نیز همچون همیشه، ما سخت نیازمند نگاه نقاد، قلب پرشور، اندیشه شگرف و تابناک و همت والای شما دانشجویان و تلاشگران عرصه اعتلای ایران قوی در صحنه‌ زندگی اجتماعی هستیم.

به فرموده مقام معظم رهبری مدظله العالی، «اولین فریضه‌ دانشجویی،آرمان‌خواهی است». این آرمان‌خواهی، زمانی معنا می‌یابد و به دغدغه‌ای اصیل تبدیل می شود که نگاهی از جنس بلوغ عقلانی و تکامل شخصیتی و کنکاش در لایه‌های مختلف اجتماع و سرشار از تعهد نسبت به تحقق عدالت و مضامین بلندی همچون آینده‌ میهن، عدالت اجتماعی و سرنوشت محرومان، در ذهن و ضمیر همگان به ویژه دانشجویان متعهد وآگاه ترسیم گردد. عدالت، این گمشده‌ دیرین بشریت، همانند عشق و زیبایی، آرمانی جاودانه است که تحقق آن، والاترین هدف حکمرانی در دولت چهاردهم است. ما برای برپایی این آرمان، دست استمداد به سوی همه‌ ملت، و به‌ویژه شما فرزندان برومند این مرز و بوم، دراز کرده‌ایم؛ چرا که باور داریم بدون همراهی و همفکری مردم، هیچ آرمان بزرگی به سرمنزل مقصود نخواهد رسید.

عدالت، چهره‌ها و جلوه‌های گوناگونی دارد. یکی از بنیادی‌ترین این جلوه‌ها،«عدالت شغلی» است. بدون تردید ریشه‌ی بسیاری از دردها و ناکارآمدی‌های مزمن امروزمان را باید درغفلت از این اصل حیاتی جست‌وجو کرد. زمانی که مناصب اداری و اقتصادی کشور، نه بر پایه‌ی شایستگی و تخصص، که بر محور روابط نامتعارف توزیع شود، فرصت‌های بزرگ از دست می‌رود و امکان ظهور و فعالیت از جوانان متعهد و مسئولیت پذیر سلب می‌گردد. این بی‌عدالتی، مصداق بارز «کفران نعمت» است و بازگشت به عدالت شغلی، کلید حل بسیاری از بن‌بست‌هاست.

دولت از آغاز به کار، کوشیده است تا با گشودن معبری تازه در نظام انتصابات و درنوردیدن مرزهای سیاسی، آرمان «فرصت‌های برابر» را درعمل محقق کند. اما می‌دانیم که این کافی نیست. عدالت شغلی باید در همه‌ لایه‌های نظام اجرایی و اقتصادی کشور جاری شود. موفقیت در این راه، تنها در گرو «اجتماعی شدن» این گفتمان فاخر و ارزش‌مدار و سرمایه‌آفرین است. عدالت شغلی باید به یک مطالبه‌ عمومی، یک هنجار نهادینه شده و یک ارزش غیرقابل معامله و گذشت تبدیل شود؛ تا آنجا که تخطی از آن، نه تنها در نظام ارزشی جامعه بلکه در نظام حقوقی نیز گناهی نابخشودنی تلقی گردد.

اکنون در آستانه‌ روز دانشجو، این پرسش تاریخی را با شما در میان می‌گذاریم: این تحول بزرگ چگونه ممکن است؟ این آرمان رهایی‌بخش راچگونه باید به واقعیت تبدیل کرد؟ از شما می‌پرسیم؛ چه باید کرد تا عدالت شغلی، نه یک شعار، که «روایت مسلط و موفق زندگی جمعی» ما ایرانیان شود؟ چشم انتظار نظرات و طرح های ارزشمندتان در آدرس زیر هستیم: edalat@mcls.gov.ir پاسخ شما، راهنمای عمل ما خواهد بود.

* وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی