شناسهٔ خبر: 75623500 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: آنا | لینک خبر

مهراب‌پور در گفت‌وگو با آنا

تئاتر خیابانی فرصتی برای گفت‌و‌گو با جامعه است

پژمان مهراب‌پور، کارگردان نمایش «خانه خیابان گلشن» از استان خوزستان و شهر خرمشهر، با تأکید بر نقش اجتماعی تئاتر خیابانی، از تلاش خود برای حضور توان‌خواهان در صحنه و بازگشت آنان به زندگی عادی سخن گفت.

صاحب‌خبر -

پژمان مهراب‌پور درباره حضور خود در جشنواره تئاتر خیابانی مریوان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: ما در بخش فراگیر جشنواره شرکت کردیم. اثر ما پیش‌تر به‌عنوان برگزیده جشنواره معلولین خلیج فارس انتخاب شده بود. تلاش کردیم با نمایش خود، بخشی از مشکلات و دغدغه‌های توان‌خواهان را بیان کنیم؛ چراکه رسالت تئاتر خیابانی، بازتاب دادن اعتراضات و مسائل اجتماعی مردم است. امیدوارم در این مسیر موفق بوده باشیم.

وی درباره ترکیب گروه نمایشی متبوعش توضیح داد: ما سه بازیگر توان‌خواه داریم؛ مصطفی که دچار معلولیت جسمی-حرکتی است، خانم عمویی با اختلال بینایی و احسان پوریده که قطع عضو است. سعی کردیم با این دوستان کاری حرفه‌ای انجام دهیم که هم تماشاگرپسند و درخور شأن جشنواره باشد و هم بتواند مشکلات این عزیزان را مطرح کند.

معلولیت، محدودیت نمی‌آورد

مهراب‌پور افزود: ما همیشه تلاش کرده‌ایم بین دوستان توان‌خواه و سایر بازیگران هیچ تفاوتی نباشد. شعار ما این است که معلولیت نباید محدودیت بیاورد. متأسفانه به دلیل نوع نگاه برخی از مردم و مشکلات اجتماعی، این گروه از جامعه با چالش‌هایی روبه‌رو هستند. به همین دلیل، از فضای تئاتر خیابانی که نزدیک‌ترین ارتباط را با تماشاگر دارد، استفاده کردیم تا این دوستان بتوانند از پوسته خود بیرون بیایند و جامعه نیز آنها را به عنوان افرادی عادی بپذیرد.

وی ادامه داد: در واقع، این دوستان ثابت کرده‌اند که هیچ نقصی ندارند. بسیاری از کار‌هایی را که دیگران انجام می‌دهند، آنها هم به بهترین شکل انجام می‌دهند. تأثیر این تجربه‌ها در زندگی شخصی‌شان هم دیده می‌شود؛ بازیگرانی داشتیم که در روز‌های نخست تمرین حتی صحبت نمی‌کردند، بسیار خجالتی و منزوی بودند، اما با تئاتر دوباره به زندگی اجتماعی بازگشتند.

تئاتر، درمانی برای بازگشت به زندگی

کارگردان «خانه خیابان گلشن» با اشاره به نقش تئاتر درمانی گفت: برخی از توان‌خواهان بر اثر حادثه دچار معلولیت می‌شوند، برخی مادرزادی و برخی به علت بیماری. تئاتر و تئاتر درمانی یکی از بهترین راه‌هاست تا این افراد دوباره به زندگی عادی بازگردند. ما سعی می‌کنیم روحیه و انگیزه لازم را در آنها تقویت کنیم تا خود را عضوی فعال از جامعه بدانند.

امکانات محدود، همراهی صمیمانه

مهراب‌پور درباره شرایط کار در خرمشهر توضیح داد: در استان، اداره بهزیستی همراهی خوبی با ما دارد و کارشناسان متعهدی در کنارمان هستند. اما به هر حال خرمشهر شهری است با امکانات محدود؛ برای مردم عادی هم کمبود‌هایی وجود دارد، چه برسد به توان‌خواهان. سالن‌ها مناسب‌سازی نشده‌اند، رفت‌وآمد دشوار است و فاصله‌ها زیاد. با این حال، اداره ارشاد شهرستان حمایت قابل توجهی از ما دارد. برای تمرین و اجرا همکاری کامل می‌کنند و خدا را شکر مشکلی از این نظر نداریم. 

حمایت و قدردانی از همراهان تئاتر فراگیر

وی در پایان گفت: برای حضور در این جشنواره، کمک‌هزینه از سوی بهزیستی کشور به استان‌ها ارسال می‌شود و مبلغ به حساب کارگردان واریز می‌شود. ما هم آن را صرف هزینه‌های ایاب‌وذهاب، اجرا و دستمزد بازیگران می‌کنیم. بسیاری از بازیگران ما از همین مسیر به شغل و جایگاه اجتماعی رسیده‌اند.

مهراب‌پور در پایان از یکی از چهره‌های فعال در حوزه حمایت از توان‌خواهان یاد کرد و گفت:  یک تشکر ویژه دارم از خانم افسانه فخری که واقعاً همراه همه توان‌خواهان کشور هستند. ایشان همیشه در دسترس‌اند، مشکلات را گوش می‌دهند، تا دقیقه نود حمایت می‌کنند و حتی بیش از یک فرد عادی به ما یاری می‌رسانند. امیدوارم خداوند بهترین‌ها را برایشان رقم بزند.

انتهای پیام/