در خبرها آمده بود یک جشن در کنیسه اصلی ‌یهودیان مشهدی در تهران که با زمینه رنگی سفید و آبی برگزار می‌شد، مورد توجه غاصبان فلسطین قرار گرفته و صهیونیست‌های جانی با ذوق‌زدگی زیاد، از آن با عنوان «جشن با تم پرچم اسرائیل در تهران» یاد کرده و البته و متأسفانه در داخل نیز، عده‌ای همین عنوان را برای این آیین مذهبی در نظر گرفته‌اند و ابراز نگرانی کرده‌اند.
نگران و حساس بودن در داخل، امری طبیعی است و شاید می‌شد با کمی خوش‌سلیقگی در آن کنیسه محترم، از این سوءتفاهم جلوگیری کرد اما پیش از هر چیز باید بدانیم دشمن اسرائیلی، دشمن همه مردم ایران اعم از مسلمان، مسیحی، ‌یهودی، زرتشتی و... است و به عبارتی دقیق‌تر، دشمن انسان! و نباید به سادگی و تنها با استناد به یک ترکیب رنگ که احتمالاً غیرعامدانه هم بوده است، انگ و برچسبی به هم‌میهنان خود ‌زده و با رنجش آنان و احیاناً ایجاد تنش و اختلاف، آب به آسیاب همان دشمن قسم خورده بریزیم.
اما نکته و نقطه اصلی قضیه عبارت است از ابراز خوشحالی و ذوق‌زدگی ساکنان پادگان قتل و اشغال! ربات‌های طرفدار اسرائیل در فضای مجازی و کارکنان واحد ۸۲۰۰ باید بدانند ‌یهودیان ایران بخشی تاریخی و کهن از این سرزمین دیرینه‌اند و همین که با افتخار ساکن این بوم و دیار هستند و پاسپورت جمهوری اسلامی ایران را دارند، یک نشانه‌ قاطع از این واقعیت است که آن‌ها رژیم کودک‌کش صهیونیستی را نه کشور پیروان راستین حضرت موسی(ع) که موجودیتی غاصب و اتفاقاً دشمن اصلی ‌یهودیان می‌دانند. همانان که قرن‌های متمادی، با وجود تمامی اختلافات و تفاوت‌ها، در کنار مسلمانان و مسیحیان، به عنوان پیروان یکی از ادیان توحیدی در جنوب غرب آسیا زیسته و امروز، به واسطه‌ جنایت‌های همان فرقه‌ تبهکار صهیونی، ‌شانه به ‌شانه‌ برادران و خواهران خود در ایران، صفی یکپارچه علیه این مولود پلید استعمار تشکیل داده‌اند. ادعایی که در جریان همین جنگ اخیر نیز به وضوح مشاهده شد و بزرگان، خاخام‌ها و نمایندگان آیین حضرت کلیم‌الله(ع)، پشت میهن راستین خود، یعنی ایران عزیز ‌ایستاده و موجبات خشم متجاوزان را فراهم کردند.
داستان، همان ابزار قدرتمند رسانه است که می‌تواند از یک جشن ساده، یک روایت دلخواه بسازد که البته این بار، این تیر به سنگ خورده است. ‌یهودیانی که در ایران ساکن‌اند، چه آنان را «یهودی ایرانی» بنامیم چه «ایرانی ‌یهودی»؛ دست‌کم در یک مورد با هموطنان خود مشترک‌اند و آن عبارت است از مام میهن! که اگر این نبود؛ ما امروز نباید شاهد حضور معنادار و چشمگیر آن‌ها در تمام مناسبات اجتماعی از سیاست و اقتصاد، تا فرهنگ و هنر این مرز و بوم می‌بودیم. آنجا که ما پیش از ابراز دین و آیین خود، به زبانی مشترک، در جغرافیایی یکپارچه خود را ایرانی می‌دانیم و سپس مسلمان، ‌یهودی، مسیحی و... .