به گزارش ایلنا، جهانبخش میرزاوند در جشنواره مردمی قصب و خرمای فراشبند، ابراز کرد:این شهرستان با چهارطاق و نخلستان‌ها معروف است به منظور توسعه منطقه‌ای بایستی ظرفیت‌های بومی تبیین گردد.
وی نخل را نماد سخاوت، بخشندگی و تاب‌آوری خواند و اظهار کرد: نخل در آیین‌ها، از جمله آیین نخل‌گردانی در ماه محرم، جاری است و به ما انرژی و زندگی می‌بخشد.
این مقام مسئول با اشاره به فرهنگ غنی و تمدن باستانی ایران، تصریح کرد: محور تمدن ایرانی، تشنگی و حرمت آب است و با تمدن‌های جهانی تفاوت بنیادین دارد.
میرزاوند؛ با بیان اینکه ایران کشوری عمدتاً خشک و نیمه‌خشک است، به محور تمدن‌سازی ایرانی پرداخت و افزود: در دنیا، تمدن‌ها مانند مصر و یونان محورش آب بوده است؛ اما تمدن ایرانی مبتنی بر آب نبوده است.
رئیس سازمان امور عشایر کشور بیان کرد: ما ایرانی، مسلمان، صاحب فرهنگ و تمدن هستیم. این کشور سالیان سال بدون نیاز به دشمن خارجی از خود دفاع کرد، دست استعمار را کوتاه کرد و استبداد را در هم کوبید.
به گفته وی؛ این مملکت تا به امروز بر پایه حرمت گذاشتن به آب و رابطه عاشقانه با آن ایستاده است.
سرپرست سازمان امور عشایر ایران، قنات و حوض در معماری را نماد این فرهنگ دانست و گفت: ایرانیان برای تاب‌آوری، به دل خاک زدند و قنات را اختراع کردند. همچنین، حوض در معماری خانه‌ها نماد این رابطه عاشقانه با آب و کشاندن آب آسمان به داخل خانه بوده است.
نشاط اجتماعی، پیش‌شرط پیشرفت و آبادانی
استاندار فارس نیز در این مراسم با اشاره به ضرورت استفاده از فناوری‌های نو و اقتصاد دیجیتال در کشاورزی گفت: جشن‌های برداشت محصول، از جمله جشن قصب و خرمای فراشبند، می‌توانند به بستری برای تلفیق تجربه‌های بومی با دانش نوین، ایجاد اشتغال پایدار و رونق اقتصادی در مناطق روستایی تبدیل شوند.
حسینعلی امیری با قدردانی از برگزارکنندگان این رویداد محلی گفت: فراشبند شهرستانی با فرهنگی کهن و مردمی شریف، متدین و فرهیخته است که سابقه درخشان آن در عرصه ایثار و مقاومت، نشان از روحیه مسئولیت‌پذیری مردم این منطقه دارد.
وی با یادآوری پیشینه آیین‌های شکرگزاری در ایران اظهار داشت: برگزاری جشن‌های برداشت محصول در گذشته، جلوه‌ای از سپاسگزاری مردم در برابر نعمت‌های الهی بوده و ریشه در سنت‌های دیرینه خداپرستی ایرانیان دارد. امروزه این آیین‌ها در قالب جشنواره‌های محلی، به شکل مدرن‌تری استمرار یافته و به عنوان فرصتی برای هم‌افزایی فرهنگی و اجتماعی شناخته می‌شوند.
استاندار فارس با تأکید بر اهمیت نشاط اجتماعی گفت: جامعه‌ای پویا و باانگیزه، زمینه‌ساز پیشرفت و آبادانی است. دین مبین اسلام نیز نه تنها با شادی و تفریح مخالفتی ندارد، بلکه آن را در چارچوب ارزش‌های اخلاقی و دینی توصیه کرده است. از این منظر، جشنواره‌هایی نظیر قصب و خرما می‌تواند ضمن ترویج فرهنگ کار و تولید، نشاط اجتماعی را نیز در جامعه تقویت کند.
امیری افزود: این‌گونه رویدادها علاوه بر معرفی ظرفیت‌های کشاورزی هر شهرستان، نقش مؤثری در ایجاد انسجام اجتماعی، افزایش اعتماد عمومی و تقویت فرهنگ مشارکت دارند. جشن‌های برداشت محصول باید به محلی برای تبادل ایده‌های نو، شناسایی ظرفیت‌های مغفول و ارائه راهکارهای علمی برای بهبود بهره‌وری و رونق اقتصادی تبدیل شوند.
نماینده عالی دولت در فارس با اشاره به ضرورت بازنگری در سیاست‌های حمایتی از محصولات کشاورزی گفت: بر اساس آمارها، حدود نیمی از مهاجرت‌های روستایی ناشی از مشکلات اقتصادی است و حمایت هوشمندانه از کشاورزی می‌تواند عاملی مهم در تثبیت جمعیت روستاها و تقویت اقتصاد خانواده‌ها باشد.
وی تأکید کرد: جشنواره‌های برداشت محصول علاوه بر نمایش ظرفیت‌های کشاورزی، باید بازتاب‌دهنده هویت فرهنگی بومی مناطق نیز باشند؛ از آداب و رسوم و موسیقی محلی تا شیوه‌های سنتی تولید و مهم‌تر از آن، پیوند میان کشاورزی و اقتصاد پایدار.
امیری با اشاره به ضرورت بهره‌گیری از فناوری‌های نو در کشاورزی گفت: برندسازی محلی و ملی، توسعه صنایع تبدیلی، فرآوری محصولات و استفاده از اقتصاد دیجیتال می‌تواند مسیر تولید ثروت در مناطق روستایی را متحول کند.
رئیس شورای برنامه‌ریزی استان فارس با اشاره به ظرفیت‌های گسترده فارس در حوزه کشاورزی، صنایع دستی و گردشگری گفت: در استان فارس سه اقلیم از مجموع نه اقلیم کشور وجود دارد که همین تنوع زیستی و اقلیمی، موجب تنوع محصولات کشاورزی و باغی شده و بستر رونق گردشگری خوراک و طبیعت را فراهم کرده است.
وی افزود: برنامه‌ریزی برای نهادینه‌سازی این جشنواره‌ها در سطح ملی و بین‌المللی باید با همکاری سازمان جهاد کشاورزی و میراث فرهنگی در قالب نقشه راهی مدون انجام گیرد تا جشن‌های بومی، به فرصت‌های واقعی توسعه تبدیل شوند.
استاندار فارس بر اهمیت «برندسازی محلی و ملی» تأکید کرد و افزود: برگزاری جشن‌هایی همچون جشن قصب و خرمای فراشبند، نمونه‌ای موفق از حرکت به سمت هویت‌بخشی اقتصادی و فرهنگی است که حتی می‌تواند به ثبت نشان‌های جغرافیایی کالا بینجامد؛ موضوعی که زمینه‌های حقوقی آن نیز در بستر قانون فراهم است.