عملکرد تیم ملی تکواندوی ایران در رقابت‌های جهانی چین، بازتابی از شرایط پیچیده و پرچالش این رشته در ماه‌های اخیر بود. مردان با نمایش درخشان خود توانستند بار دیگر نام ایران را در میان قدرت‌های تکواندو زنده نگه دارند، اما بانوان با وجود سابقه‌ای پرافتخار در دوره گذشته، بدون کسب مدال از مسابقات کنار رفتند.
در بخش مردان، شاگردان مجید افلاکی عملکردی تحسین‌برانگیز داشتند و نشان دادند که همچنان می‌توان روی ظرفیت فنی این تیم حساب کرد. ابوالفضل زندی مقتدرانه به مدال طلای جهان دست یافت، مهدی حاجی‌موسائی موفق به کسب نقره شد و امیرسینا بختیاری نیز با برنز خود سومین مدال تیم را به دست آورد و تیم در مجموع نایب قهرمان جهان شد. این نتایج در حالی رقم خورد که در دوره گذشته، تیم مردان تنها دو مدال برنز داشت و همین موضوع پیشرفت چشمگیر فنی و ذهنی آنان را اثبات می‌کند.
با این حال، یکی از نکات عجیب رقابت‌های امسال، ناکامی تمام ملی‌پوشان المپیکی ایران در هر دو بخش بود. آرین سلیمی، دارنده مدال طلای المپیک در همان مرحله نخست حذف شد. مهران برخورداری، نقره‌دار المپیک در مرحله یک‌چهارم نهایی از دور رقابت‌ها کنار رفت. در بخش بانوان نیز ناهید کیانی، قهرمان دوره گذشته و نایب قهرمان المپیک در یک‌هشتم نهایی شکست خورد و مبینا نعمت‌زاده، دارنده مدال برنز المپیک همین سرنوشت را تجربه کرد. دیگر بانوان شامل سعیده نصیری، مهلا مومن‌زاده، کوثر اساسه، نسترن ولی‌زاده و ملیکا میرحسینی نیز در مراحل ابتدایی از گردونه رقابت‌ها کنار رفتند.
این نتایج نشان می‌دهد که قهرمانان المپیکی ایران از نظر روحی و روانی در شرایط ایده‌آلی قرار نداشتند. به نظر می‌رسد فشار انتظارات و فضای سنگین پس از موفقیت‌های بزرگ، مانع از آن شد که بتوانند تمرکز و آرامش لازم برای تکرار افتخارات گذشته را داشته باشند.
در تیم بانوان، ناکامی تا حد زیادی قابل پیش‌بینی بود. این تیم از ماه‌ها پیش با حواشی و جنجال‌های فراوانی مواجه بود و تمرکز خود را از دست داده بود. سرمربی تیم بانوان درگیر مسائل حاشیه‌ای متعددی شد و مهروز ساعی، خواهر رئیس فدراسیون در رأس کادر فنی نتوانست شرایط را کنترل کند.
با این حال نباید فراموش کرد که سطح رقابت‌های جهانی، گاه حتی از المپیک نیز بالاتر است. حضور پرقدرت کشور‌های آسیایی و اروپایی باعث می‌شود که هر پیروزی در چنین میدانی ارزشی دوچندان داشته باشد. از این منظر، عملکرد تیم مردان ایران شایسته تحسین است و مجید افلاکی و شاگردانش نمره قبولی می‌گیرند.
در مقابل تیم بانوان نیازمند بازنگری عمیق در ساختار فنی و روانی خود است. شاید لازم باشد تا پیش از هر تصمیمی، صحبت‌ها و دیدگاه‌های سرمربیان دو بخش به دقت شنیده شود تا بتوان با تحلیلی واقع‌بینانه مسیر آینده را ترسیم کرد.
قطعاً کمیته فنی فدراسیون می‌تواند تصمیمات مهمی و اساسی برای ادامه روند تیم‌های ملی بخصوص در بخش بانوان بگیرد. البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که این روز‌ها غیبت اصغر رحیمی در کنار هادی ساعی بیش از هر زمان دیگری به چشم می‌آید.
تکواندو ایران بار‌ها ثابت کرده که در سخت‌ترین شرایط هم می‌تواند بازگردد و بدرخشد، اما این بار در حالی که مردان افتخار آفریدند، بانوان با عملکردی ناامیدکننده لرزه بر پیکر خودی انداختند و فرصتی را از دست دادند که می‌توانست ادامه مسیر افتخارآفرینی‌شان باشد.
انتهای پیام/