شناسهٔ خبر: 75604917 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: دانشجو | لینک خبر

در گفت‌وگو با دانشجو:

رییس پارک ملی گرمسار: گورخر ایرانی درسال ۶۶ به انقراض در منطقه رسید / الان ۵۰ فرد گور ایرانی در پارک ملی زیست می‌کنند

رییس پارک ملی کویر گرمسار گفت: گور ایرانی از سال ۱۳۶۳ در منطقه منقرض شد، اما از سال ۱۳۹۷ برنامه احیا، تکثیر و معرفی مجدد آن آغاز شد و در حال حاضر حدود ۵۰ فرد از این گونه در طبیعت پارک ملی زیست می‌کنند.

صاحب‌خبر -

رییس پارک ملی گرمسار: گورخر ایرانی درسال ۶۶ به انقراض در منطقه رسید /  الان ۵۰ فرد گور ایرانی در پارک ملی زیست می‌کنند

رییس پارک ملی کویر گرمسار در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجو گفت: در این منطقه از علف‌خوارها گونه‌هایی مانند کل و بز، قوچ و میش، جبیر و گور ایرانی زیست می‌کنند. از گوشت‌خوارها نیز می‌توان به پلنگ، گرگ، کفتار، گربه کاراکال، گربه شنی و روباه شنی اشاره کرد.

وی افزود: گور ایرانی از نظر جمعیت در سطح کشور بیشترین تعداد را در پارک ملی کویر دارد؛ به‌طوری‌که می‌توان گفت بخش عمده جمعیت گور ایرانی ایران در این منطقه حضور دارد. همچنین جبیر نیز از گونه‌های حمایت‌شده است و گور ایرانی نیز تحت حمایت قرار دارد.

شاه حسینی ادامه داد: در خصوص گور ایرانی باید عرض کنم که این گونه از سال ۱۳۶۳ در منطقه منقرض شد، اما از سال ۱۳۹۷ برنامه احیا، تکثیر و معرفی مجدد آن آغاز شد و در حال حاضر حدود ۵۰ فرد از این گونه در طبیعت پارک ملی زیست می‌کنند.

وی ادامه داد: برای حمایت و حفاظت بهتر، لازم است امکانات و نیروهای حفاظتی تقویت شوند. هرچند خشکسالی و شرایط اقلیمی تأثیر زیادی بر حیات‌وحش دارند، اما کمبود نیروی انسانی و تجهیزات خودرویی مانند موتورسیکلت و خودرو بیشترین تأثیر را در کاهش توان حفاظتی داشته است. به نظر من، تأمین این امکانات می‌تواند کمک مؤثری در بهبود وضعیت حفاظت از گونه‌ها داشته باشد، هرچند ممکن است به‌تنهایی کافی نباشد.

شاه حسینی ادامه داد: در گذشته با شکارچیان درگیری‌هایی داشتیم و همواره با این مسئله مواجه بودیم. اما از سال ۱۳۹۳ سیاست‌ها را تغییر دادیم و به سمت تعامل با جوامع محلی حرکت کردیم. جوامع محلی را وارد فرایند حفاظت کردیم، به آن‌ها آموزش دادیم و هر ساله همایش‌هایی برایشان برگزار می‌کنیم.

وی خاطر نشان شد: با این رویکرد جدید، تعارضات تقریباً از بین رفته و آرامش به منطقه بازگشته است. اکنون ارتباطی تنگاتنگ و سازنده بین جوامع محلی و محیط‌بانان برقرار شده و میزان تعارضات در مقایسه با گذشته به حدی کاهش یافته که شاید حتی به یک درصد هم نرسد.