نبود نام و نشانی از "کوروش" در تقویم رسمی کشور، موضوعی است که می‌تواند به عنوان یک چالش فرهنگی و تاریخی مورد توجه قرار گیرد. کوروش بزرگ، پادشاه هخامنشی، به عنوان نماد عدالت و تمدن در تاریخ ایران شناخته می‌شود. او نه تنها در ایران بلکه در جهان به عنوان بنیان‌گذار حقوق بشر و حامی آزادی‌های فردی مورد احترام است. با این حال، عدم گنجاندن نام او در تقویم رسمی کشور نشان‌دهنده کم‌توجهی به سرمایه‌های تاریخی و فرهنگی ماست.
ایران به عنوان مهد تمدن و فرهنگ غنی، همواره باید به داشته‌های خود افتخار کند. کوروش نه تنها در تاریخ ایران بلکه در متون مذهبی نیز مورد اشاره قرار گرفته است؛ حتی در قرآن کریم نیز از او یاد شده که این امر نشان‌دهنده اهمیت او در تاریخ بشریت است. اما بی‌توجهی به نام او در تقویم رسمی، به نوعی نادیده گرفتن ارزش‌های انسانی و فرهنگی ماست.
این بی‌توجهی می‌تواند آسیب‌های جدی به سرنوشت تاریخی ملت بزند. شناخت و ارج نهادن به شخصیت‌های تاریخی مانند کوروش، نه تنها موجب تقویت هویت ملی می‌شود، بلکه نسل‌های آینده را نیز با ارزش‌ها و آموزه‌های آنان آشنا می‌کند. در دنیای امروز که هویت ملی و فرهنگی به شدت تحت تأثیر جهانی‌سازی قرار دارد، پرداختن به شخصیت‌هایی مانند کوروش می‌تواند موجب تقویت انسجام اجتماعی و ملی شود.
بنابراین، ضروری است که برای گنجاندن نام کوروش در تقویم رسمی کشور اقداماتی انجام شود تا این شخصیت بزرگ تاریخی در ذهن و قلب نسل‌های آینده زنده بماند و به عنوان الگویی از عدالت و انسانیت شناخته شود. بی‌توجهی به چنین سرمایه‌هایی می‌تواند منجر به فراموشی ارزش‌های بنیادین ما شود و هویت ملی‌مان را تهدید کند.