شناسهٔ خبر: 75598891 - سرویس بین‌الملل
نسخه قابل چاپ منبع: انتخاب | لینک خبر

واشنگتن پست:

دیدار ترامپ و شی، نوعی «راه‌حل موقت» است که به دو دولت فرصت تنفس می‌دهد / جهانی که دو رهبر اقتدارگرا آن را هدایت می‌کنند، نگران‌کننده است، اما هنوز بهتر از جهانی است که در آن با یکدیگر درگیر جنگ باشند

ایگناتیوس به نقل از «کریستوفر جانسون»، کارشناس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) و متخصص در امور چین، نوشت: «هر طرف تا لبه‌ی پرتگاه پیش رفت و سپس تصمیم گرفت عقب‌نشینی کند.»او افزود که آنچه رخ داده، نوعی «راه‌حل موقت» است که به دو دولت فرصت تنفس می‌دهد.

صاحب‌خبر -
تایمز نوشت: در مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن پست، نویسنده و تحلیل‌گر برجسته، دیوید ایگناتیوس، تحلیلی از نشست اخیر میان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، و شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین، که روز پنج‌شنبه در کره جنوبی برگزار شد، ارائه داد.
 
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: او این نشست را «آتش‌بس موقت موفقیت‌آمیز» در میانه‌ی تشدید فزاینده‌ی درگیری تجاری میان ایالات متحده و چین توصیف کرد. پس از ماه‌ها تهدید متقابل در زمینه‌ی اعمال تعرفه‌ها و محدودیت‌های صادراتی، به نظر می‌رسد هر دو رهبر خطرات جدایی کامل اقتصادی میان دو کشور را درک کرده‌اند.
 
ایگناتیوس به نقل از «کریستوفر جانسون»، کارشناس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) و متخصص در امور چین، نوشت: «هر طرف تا لبه‌ی پرتگاه پیش رفت و سپس تصمیم گرفت عقب‌نشینی کند.»
 
او افزود که آنچه رخ داده، نوعی «راه‌حل موقت» است که به دو دولت فرصت تنفس می‌دهد.
 
ترامپ با کاهش ۱۰۰ درصدی تعرفه‌های جدیدی که قرار بود اعمال شوند موافقت کرده و اذعان کرده است که این سیاست قابل دوام نیست. در مقابل، دولت چین به رهبری شی، ممنوعیت صادرات عناصر کمیاب را که پکن تقریباً انحصار تولید جهانی آن را در اختیار دارد، به حالت تعلیق درآورد.
 
منتقدان این اقدام را عقب‌نشینی دیگری از سوی ترامپ دانسته‌اند، اما ایگناتیوس آن را توافقی عمل‌گرایانه و بردی برای هر دو طرف می‌داند، زیرا هر دو رهبر ابتدا با اتخاذ مواضع سخت، بازارها را به لرزه انداختند و سپس به مصالحه‌ای رسیدند که می‌تواند راه را برای یک سال دیپلماسی سازنده‌تر باز کند.
 
شباهت‌ها و تفاوت‌ها
 
ایگناتیوس در ادامه نوشت که ترامپ و شی در تمایل به سبک رهبری فردمحور اشتراک دارند، هرچند در نحوه‌ی اجرای آن متفاوت‌اند. به گفته‌ی او، هر دو رهبر عمیقاً درگیر میراث شخصی و خودنمایی‌اند — ترامپ از طریق شعار معروفش «آمریکا را دوباره عظیم کنیم»، و شی جین‌پینگ از طریق «اندیشه‌ی شی جین‌پینگ».
 
اما روش «ماجراجویانه» و مبتنی بر توافق‌های سریع و سودهای فوری ترامپ کاملاً با استراتژی منظم و بلندمدت شی تفاوت دارد. نویسنده می‌گوید ترامپ قدرت خود را از ایجاد آشوب و بستن معاملات ناگهانی می‌گیرد، در حالی که شی نفوذ خود را از برنامه‌ریزی دقیق و کنترل سازمان‌یافته می‌سازد.
 
ایگناتیوس در ادامه به کارزار گسترده ضد فساد شی پرداخت که از سال ۲۰۱۲ تاکنون بیش از شش میلیون مقام دولتی را دربر گرفته است.
 
او نوشت که رئیس‌جمهور چین در چارچوب این مبارزه، بسیاری از افسران ارشد ارتش، از جمله چند فرمانده برجسته ارتش آزادی‌بخش خلق را برکنار کرده تا از فسادزدایی و وفاداری کامل نیروها اطمینان یابد.
 
به گفته‌ی ایگناتیوس، این سخت‌گیری بازتاب باور ریشه‌دار شی است که «ارتش فاسد نمی‌تواند بجنگد».
 
«کریستوفر جانسون»، تحلیلگر ارشد سابق امور چین در سازمان سیا و رئیس گروه مشاوره‌ای چاینا استراتژیز، معتقد است که ترامپ اکنون در پی برقراری رابطه‌ای با شی است که مشابه رابطه‌ی رونالد ریگان، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، با میخائیل گورباچف، رهبر شوروی سابق، باشد — رابطه‌ای مبتنی بر آرام‌سازی و منافع متقابل.
 
با این حال، ایگناتیوس هشدار می‌دهد که ترامپ ممکن است سخت‌گیری و انضباط شی را دست‌کم بگیرد؛ ویژگی‌هایی که او را به رقیبی سرسخت و جدی در منازعه‌ی تجاری بدل کرده‌اند.
 
در پایان مقاله، ایگناتیوس نتیجه می‌گیرد: «جهانی که دو رهبر اقتدارگرا آن را هدایت می‌کنند، نگران‌کننده است — اما هنوز بهتر از جهانی است که در آن با یکدیگر درگیر جنگ باشند.»