پژمان مهراب‌پور شامگاه چهارشنبه که با اثر خود در بخش فراگیر (ویژه هنرمندان دارای معلولیت) هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان حضور دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: بازیگران این نمایش از هنرمندان توانمند دارای معلولیت هستند که با تمام توان خود در اجرای نقش‌ها درخشیده‌اند.
وی با بیان اینکه هدف اصلی گروه، نمایش توانمندی‌های این هنرمندان و تغییر نگاه جامعه به مفهوم معلولیت است، گفت: ما می‌خواهیم تماشاگران متوجه شوند که معلولیت، محدودیت نیست.
مهراب‌پور با اشاره به اینکه بسیاری از اعضای گروه ما کارهای خود را بهتر از افراد عادی انجام می‌دهند، اضافه کرد: رسالت ما این است که این هنرمندان از لاک تنهایی بیرون بیایند و جامعه نیز استعدادهای آن‌ها را ببیند.
وی با تاکید بر ضرورت مناسب‌سازی فضاهای فرهنگی و هنری برای حضور هنرمندان دارای معلولیت، ادامه داد: در همین مکان اجرای نمایش، به دلیل وجود پله، ورود و خروج برای بازیگران ما دشوار است و امیدوارم مسئولان توجه بیشتری به این موضوع داشته باشند تا امکان حضور و فعالیت برای همه فراهم شود.
کارگردان نمایش «خانه خیابان گلشن» تئاتر خیابانی را بهترین بستر برای ارتباط بی‌واسطه با مردم و مسئولان دانست و افزود: ویژگی تئاتر خیابانی در همین است که فاصله‌ای میان ما و مردم وجود ندارد و ما می‌توانیم بی‌پرده و صمیمی با مردم کوچه و بازار و حتی با مسئولان حرف بزنیم و مشکلات را مطرح کنیم.
مهراب‌پور با بیان اینکه هنر بهترین راه برای بیان دردها و اعتراض‌های اجتماعی است، یادآور شد: اعتراض ما به بی‌توجهی نسبت به حقوق و نیازهای افراد دارای معلولیت است.
وی با قدردانی از دبیرخانه جشنواره تئاتر خیابانی مریوان، گفت: حضور در این جشنواره فرصتی است تا صدای هنرمندان توان‌یاب شنیده شود.
وی اضافه کرد: امیدوارم مسئولان فرهنگی کشور بیش از پیش از این نوع آثار و هنرمندان حمایت کنند، چرا که تئاتر بهترین زبان برای گفت‌وگوی اجتماعی و ترویج انسان‌محوری است.
نمایش خانه خیابان گلشن، داستان زوجی دارای معلولیت است که می‌خواهند در خانه‌ای زندگی کنند که در گذشته و دوران جنگ خاطرات و آرزوهای زیادی در آن رقم خورده است شهرداری قصد تخریب آن را دارد.
در این نمایش، خانه‌ای ۳۰۰ یا ۴۰۰ متری قرار است از این زوج گرفته شود و در عوض خانه‌ای ۵۰ متری بدون امکانات مناسب به آن‌ها داده می‌شود؛ خانه‌ای که نه آسانسور دارد، نه دسترسی مناسب و نه در مکان مناسبی از شهر قرار گرفته است.
این مسئله نمادی از مشکلات واقعی در حوزه مسکن، شهرسازی و بی‌توجهی به مناسب‌سازی فضا برای افراد دارای معلولیت است.