به گزارش خبرگزاری آنا، از روز نخست تجاوز صهیونیستی به نوار غزه تا امروز، هیچ لحظه‌ای بدون صدای انفجار و ناله مجروحان نگذشته است. شهر‌هایی که زمانی پر از زندگی و بازار و بازی کودکان بودند، حالا به گور‌های جمعی تبدیل شده‌اند. وزارت بهداشت غزه صبح چهارشنبه اعلام کرد که از شب گذشته تاکنون ۱۰۴ شهید دیگر از جمله ۴۶ کودک و ۲۰ زن به آمار افزوده شده‌اند. ۲۵۳ نفر نیز زخمی شده‌اند که ۷۸ نفر از آنان کودک و ۸۴ نفر زن هستند.
در بیانیه رسمی این وزارتخانه آمده است که تنها در شب گذشته پیکر ۴۸۲ نفر از زیر آوار بیرون کشیده شده است. بسیاری از این پیکرها، متعلق به خانواده‌هایی است که در حملات هوایی شبانه در خانه‌های خود دفن شدند. وزارت بهداشت تأکید کرده است که پیش از این نیز پیکر‌های ۸ شهید دیگر از زیر آوار مناطق بمباران‌شده بیرون آمده بود.
آتش‌بس روی کاغذ؛ جنگی که پایان ندارد
با وجود اعلام آتش‌بس در ۱۱ اکتبر، بمباران‌ها متوقف نشد. آمار رسمی وزارت بهداشت نشان می‌دهد که از زمان اعلام آتش‌بس تاکنون، ۲۱۱ نفر دیگر به شهادت رسیده و ۵۹۷ نفر زخمی شده‌اند. بیمارستان‌های غزه که از ماه‌ها پیش از دارو، سوخت و تجهیزات خالی مانده‌اند، حالا بیشتر شبیه اردوگاه‌های اضطراری‌اند تا مراکز درمانی. در هر بخش، ده‌ها کودک مجروح روی زمین سرد بیمارستان‌ها خوابانده شده‌اند، در حالی که پزشکان با نور موبایل بخیه می‌زنند.
یک منبع پزشکی در بیمارستان الشفاء گفته است: هر شب صد‌ها نفر از زیر آوار بیرون کشیده می‌شوند، ولی ما دیگر توان تشخیص هویت نداریم. بسیاری از شهدا بدون کفن و نام دفن می‌شوند.
در میان این ارقام خشک، حقیقتی بزرگ‌تر نهفته است: غزه در سکوت جهان زنده‌به‌گور می‌شود.
خبرنگاران؛ هدف مستقیم اشغالگران
دفتر رسانه‌ای دولت فلسطین امروز چهارشنبه اعلام کرد که شمار خبرنگاران شهید در غزه به ۲۵۶ نفر رسیده است. آخرین قربانی، «محمد المنیراوی»، خبرنگار روزنامه فلسطین بود که در بمباران محله خود در شمال غزه جان باخت. در بیانیه رسمی این دفتر آمده است: «رژیم اشغالگر اسرائیل، با سیاستی سازمان‌یافته، خبرنگاران فلسطینی را هدف قرار می‌دهد تا چشم حقیقت را در نوار غزه کور کند. هر خبرنگاری که از آوار، از پناهگاه‌ها و از اشک کودکان روایت می‌کند، در فهرست ترور قرار می‌گیرد.»
این بیانیه رژیم اشغالگر را همراه با آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه «مسئول مستقیم قتل خبرنگاران» دانست و خواستار اقدام فوری اتحادیه بین‌المللی روزنامه‌نگاران و تمامی نهاد‌های رسانه‌ای جهان برای محاکمه عاملان این جنایات در دادگاه‌های بین‌المللی شد.
خبرنگاری در غزه یعنی مرگ در قاب تصویر
در غزه، خبرنگاری تنها شغل نیست؛ شهادت تدریجی است. آنها نه جلیقه‌ای امن دارند و نه منطقه‌ای امن برای ایستادن. از آغاز جنگ، خبرنگاران فلسطینی در شرایطی گزارش داده‌اند که شبکه‌های مخابراتی بار‌ها قطع شده، پهپاد‌های صهیونیستی بالای سرشان در پرواز بوده و خانه‌هایشان به هدف نظامی تبدیل شده است.
بسیاری از خبرنگاران شهید در حالی کشته شدند که دوربین‌هایشان هنوز روشن بود. برخی از آن تصاویر، آخرین لحظه‌های زندگی‌شان را ثبت کرد؛ مثل تصویر معروف «وائل الدحدوح» در حالی‌که پیکر همسر و فرزندانش را در آغوش گرفته بود و همچنان گزارش می‌داد. در دنیایی که مدعی آزادی بیان است، غزه نماد عریان‌ترین سانسور جهان شده است ، سانسوری با بمب و گلوله.
جنایت در برابر وجدان جهانی
افزایش شمار قربانیان غیرنظامی و خبرنگاران شهید، بار دیگر شکست کامل نظام بین‌الملل را در حفاظت از حقوق بشر و آزادی بیان نشان می‌دهد. سازمان ملل، اتحادیه اروپا و نهاد‌های غربی تنها به «ابراز نگرانی» بسنده کرده‌اند، در حالی که رژیم صهیونیستی با پشتیبانی تسلیحاتی و سیاسی آمریکا، عملیات خود را ادامه می‌دهد.
تحلیلگران معتقدند که حجم و نوع حملات اسرائیل از چارچوب «اقدام نظامی» فراتر رفته و به سیاست رسمی نسل‌کُشی تبدیل شده است؛ سیاستی که با سکوت جهانی مشروعیت می‌یابد. هر کودک شهید، سندی زنده از شکست وجدان بین‌المللی است.
غزه؛ نماد شکست قرن
در غزه، دیگر هیچ چیز سر جای خود نیست. بیمارستان‌ها در زیرزمین‌ها پناه گرفته‌اند، مدارس به گورستان تبدیل شده‌اند، و زمین هر روز نوزادان تازه‌ای را می‌بلعد. از هر ده خانه، هشت خانه ویران شده است. صد‌ها خانواده کاملاً از بین رفته‌اند؛ هیچ بازمانده‌ای ندارند.
اما در دل این ویرانی، زندگی هنوز می‌جوشد. کودکان، میان آوار بازی می‌کنند و روی دیوار‌های شکسته می‌نویسند: «ما هنوز زنده‌ایم.»
به گزارش خبرگزاری آنا، واقعیت ساده، اما تلخ است: جهان به دو بخش تقسیم شده — کسانی که می‌بینند و کاری نمی‌کنند، و کسانی که در غزه، هر روز جان می‌دهند تا دیده شوند.
اعداد تنها بخشی از ماجراست. ۶۸ هزار شهید، ۱۷۰ هزار زخمی، ۲۵۶ خبرنگار شهید...، اما هیچ عددی نمی‌تواند حس سنگینی این فاجعه را منتقل کند. این جنگ، نه فقط علیه مردم فلسطین، بلکه علیه حقیقت، علیه وجدان بشری و علیه آینده انسانیت است.
کشور‌هایی که خود را حامی دموکراسی می‌دانند، امروز شریک جنایت هستند. بمب‌هایی که بر سر کودکان غزه فرود می‌آید، ساخت همان کارخانه‌هایی است که شعار «حقوق بشر» را بر دیوارشان حک کرده‌اند.
در پایان، شاید تاریخ، تمام این سکوت‌ها را در یک جمله خلاصه کند: غزه، در سکوت جهان، به جهان درس داد.
انتهای پیام/