کیومرث کرمانشاهی - روزنامه اطلاعات| کمبود ذخایر آبی بعلت کاهش نزولات آسمانی منجر به تقلیل منابع پشت سدهای کشور شده و عدم کنترل کامل آب های سرگردان و اجرای ناقص طرح‌های آبخیزداری بعضاً عاملی برای ایجاد سیل و ویرانی در برخی از مناطق کشور شده است.
از طرف دیگر برداشت بی رویه و بالاتر از ظرفیت منابع آب های زیر زمینی، باعث فرو نشست در برخی دیگر از نقاط کشور شده و مشکلات ناشی از این نارسائی، نگرانی‌های متعددی برای مردم و مسئولین کشور ایجاد کرده است.
رئیس‌جمهور هفته قبل در سفر استانی به آذربایجان غربی با اشاره به علل خشکیدگی دریاچه ارومیه گفت: حدود ۸۸ درصد آب مصرفی کشور در بخش کشاورزی مصرف می‌شود. پیش از وی نیز هم رئیس کمیسیون عمران مجلس اعلام کرده بود مصرف بخش کشاورزی حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از کل مصرف آب کشور است.
به عبارت دیگر حدود ۱۰ درصد از کل آب مصرفی کشور مربوط به سایر مصارف عمومی، خانگی، صنعتی و خانگی است ولی عموماً ضرورت صرفه‌جویی متوجه همین اقلیت ۱۰ درصدی است! در تمامی محافل کارشناسی و رسانه‌ای کمتر مشاهده شده؛ برای صرفه‌جویی و مصرف در بخش کشاورزی الگو و راهبرد مشخصی ارائه شود. گویا قرار است کشاورزی ما همچنان به هر شیوه غیربهره‌ور محصولات غیر استراتژیک تولید کند.
تغییرات گسترده و رفت و آمد حدود ۲۰ وزیر در این بخش مهم طی مدت ۴۷ سال پس از انقلاب، باعث عدم ثبات مدیریت ارشد وزارتخانه شده که متوسط عمر مدیریت عالی در این بخش حدود ۲.۵ سال بوده است. از طرف دیگر هر تغییر مدیریتی، عموماً باعث تحولات گسترده‌تر در سطوح معاونین و مدیران کل ستادی و استانی تا سطوح پائین‌تر شده که خود به عاملی برای عدم اجرای برنامه های توسعه و پیشرفت مبدل شده است.
نوسان برنامه‌های مدیریتی در بخش کشاورزی حتی اجرای پروژه‌های ملی از قبیل؛ طرح الگوی کاشت، طرح نکاشت، طرح کشت برون مرزی و دیگر طرح های مهم ملی را متوقف کرده و خسارات زیادی به فرآیند توسعه فراگیر زده است.
اجرای هر یک از طرح‌های فوق می تواند مصرف آب کشور را به میزان قابل توجهی کاهش دهد ولی عزم پیگیری آنها در رفت و آمد مدیران قدیم و جدید از بین رفته است.
ضمن اینکه باید توجه داشت در این کارزار بی آبی، طبق آمارهای موجود متاسفانه حدود ۳۰ درصد از محصولات کشاورزی سالانه بعنوان ضایعات هدر می‌رود. توجه به طرح آمایش سرزمینی و استعدادهای بالقوه منطقه ای در کنار برنامه‌ریزی و تکمیل زنجیره ارزش شامل؛ کاشت، داشت، برداشت، نگهداری و توجه به صنایع تبدیلی، سورتینگ، بسته بندی، برند سازی، بازاریابی و صادرات باعث اشتغال، ایجاد ارزش افزوده و ارزآوری به کشور در شرایط محدودیت و تشدید تحریم‌های تجاری می شود.
امید است بدنه اجرایی کشور موضوع صرفه جویی آب در بخش کشاورزی را بطور جدی تری مطالبه و پیگیری کند.
ضروری است با اجرای راهبرد موثر و اعمال طرح‌های توسعه ای از وزارت جهادکشاورزی که عموماً درگیر مسائل تنظیم بازار شده، کاهش فوری میزان هدر رفت آب کشور را مطالبه کرده تا در کنار اجرای طرح‌های حیاتی ذکر شده بشرح فوق، نسبت به تامین و تنظیم کالاهای اساسی خصوصاً بمنظور حفظ سلامت شهروندان و مصرف‌کنندگان اقدام کنند.
کیومرث کرمانشاهی - روزنامه اطلاعات| کمبود ذخایر آبی بعلت کاهش نزولات آسمانی منجر به تقلیل منابع پشت سدهای کشور شده و عدم کنترل کامل آب های سرگردان و اجرای ناقص طرح‌های آبخیزداری بعضاً عاملی برای ایجاد سیل و ویرانی در برخی از مناطق کشور شده است.
از طرف دیگر برداشت بی رویه و بالاتر از ظرفیت منابع آب های زیر زمینی، باعث فرو نشست در برخی دیگر از نقاط کشور شده و مشکلات ناشی از این نارسائی، نگرانی‌های متعددی برای مردم و مسئولین کشور ایجاد کرده است.
رئیس‌جمهور هفته قبل در سفر استانی به آذربایجان غربی با اشاره به علل خشکیدگی دریاچه ارومیه گفت: حدود ۸۸ درصد آب مصرفی کشور در بخش کشاورزی مصرف می‌شود. پیش از وی نیز هم رئیس کمیسیون عمران مجلس اعلام کرده بود مصرف بخش کشاورزی حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از کل مصرف آب کشور است.
به عبارت دیگر حدود ۱۰ درصد از کل آب مصرفی کشور مربوط به سایر مصارف عمومی، خانگی، صنعتی و خانگی است ولی عموماً ضرورت صرفه‌جویی متوجه همین اقلیت ۱۰ درصدی است! در تمامی محافل کارشناسی و رسانه‌ای کمتر مشاهده شده؛ برای صرفه‌جویی و مصرف در بخش کشاورزی الگو و راهبرد مشخصی ارائه شود. گویا قرار است کشاورزی ما همچنان به هر شیوه غیربهره‌ور محصولات غیر استراتژیک تولید کند.
تغییرات گسترده و رفت و آمد حدود ۲۰ وزیر در این بخش مهم طی مدت ۴۷ سال پس از انقلاب، باعث عدم ثبات مدیریت ارشد وزارتخانه شده که متوسط عمر مدیریت عالی در این بخش حدود ۲.۵ سال بوده است. از طرف دیگر هر تغییر مدیریتی، عموماً باعث تحولات گسترده‌تر در سطوح معاونین و مدیران کل ستادی و استانی تا سطوح پائین‌تر شده که خود به عاملی برای عدم اجرای برنامه های توسعه و پیشرفت مبدل شده است.
نوسان برنامه‌های مدیریتی در بخش کشاورزی حتی اجرای پروژه‌های ملی از قبیل؛ طرح الگوی کاشت، طرح نکاشت، طرح کشت برون مرزی و دیگر طرح های مهم ملی را متوقف کرده و خسارات زیادی به فرآیند توسعه فراگیر زده است.
اجرای هر یک از طرح‌های فوق می تواند مصرف آب کشور را به میزان قابل توجهی کاهش دهد ولی عزم پیگیری آنها در رفت و آمد مدیران قدیم و جدید از بین رفته است.
ضمن اینکه باید توجه داشت در این کارزار بی آبی، طبق آمارهای موجود متاسفانه حدود ۳۰ درصد از محصولات کشاورزی سالانه بعنوان ضایعات هدر می‌رود. توجه به طرح آمایش سرزمینی و استعدادهای بالقوه منطقه ای در کنار برنامه‌ریزی و تکمیل زنجیره ارزش شامل؛ کاشت، داشت، برداشت، نگهداری و توجه به صنایع تبدیلی، سورتینگ، بسته بندی، برند سازی، بازاریابی و صادرات باعث اشتغال، ایجاد ارزش افزوده و ارزآوری به کشور در شرایط محدودیت و تشدید تحریم‌های تجاری می شود.
امید است بدنه اجرایی کشور موضوع صرفه جویی آب در بخش کشاورزی را بطور جدی تری مطالبه و پیگیری کند.
ضروری است با اجرای راهبرد موثر و اعمال طرح‌های توسعه ای از وزارت جهادکشاورزی که عموماً درگیر مسائل تنظیم بازار شده، کاهش فوری میزان هدر رفت آب کشور را مطالبه کرده تا در کنار اجرای طرح‌های حیاتی ذکر شده بشرح فوق، نسبت به تامین و تنظیم کالاهای اساسی خصوصاً بمنظور حفظ سلامت شهروندان و مصرف‌کنندگان اقدام کنند.