به گزارش خبرگزاری تسنیم از کاشان، سه سال پیش، رهبر معظم انقلاب اسلامی در جمع فعالان قرآنی مطالبه‌ای راهبردی را مطرح کردند؛ مطالبه‌ای که می‌توانست مسیر حرکت قرآنی کشور را از فعالیت‌های مناسبتی و محدود، به جریان مردمی و مستمر در متن زندگی مردم ارتقا دهد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: باید رقابت قرآنی بین مساجد کشور راه بیفتد تا قرآن از حاشیه به متن محافل دینی بازگردد و جوانان در میدانِ ذکر و تلاوت، رقابت ایمان و اخلاص را تجربه کنند.
اما افسوس این مطالبه‌ی والا، آن‌چنان که باید، شنیده نشد و نه در حدّ شأن فرمایش رهبر انقلاب بدان پرداخته شد و نه سازوکاری جدی برای تحقق آن طراحی شد و سال بعد، در دیدار رمضانی با فعالین قرانی معظم‌له دوباره با لحنی سرشار از حسرت و دغدغه فرمودند «ای کاش ای کاش» هر مسجد یک محفل تلاوت قران باشد.
فرمایشات ایشان یعنی دو بار حسرت از زبان ولیّ خدا برای ما اهل قرآن یعنی مطالبه‌ای که هنوز بر زمین مانده است و اگر دلسوزان فرهنگ قرآنی در کشور اندکی تأمل کنند، درمی‌یابند که این تعبیر ساده، در حقیقت نقشه‌ی یک تحول بزرگ است.
«کرسی تلاوت در هر مسجد» یعنی مردمی‌سازی تلاوت، پیوند قرآن با محله و جاری شدن کلام وحی در رگ‌های حیات اجتماعی و این یعنی قرآن از سالن‌های رسمی و محافل محدود، دوباره به خانه‌ی اول خود یعنی «مسجد» بازمی‌گردد.
در این میان، باید یادمان نرود که تلاوت قرآن نه تنها صرفاً خواندن آیات نیست بلکه دمیدن روح وحی در جان جامعه است و باز شدن دروازه ورود به معارف قرآنی است چراکه تلاوت، کاری پیامبرانه است و همان مأموریتی که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بر دوش داشت.
پیامبر اکرم(ص) با تلاوت قرآن قصد داشت تا دل‌ها را با آیات الهی زنده کند، اندیشه‌ها را بیدار سازد و جامعه را بر مدار قسط و عدالت بنا نهد و از این رو هرگاه تلاوت در جامعه زنده شود، ایمان، اخلاق و بصیرت در میان مردم جاری می‌گردد و مفاهیم قرآنی از حاشیه به متن زندگی بازمی‌گردند.
حقیقت تلخ آن است که هنوز فاصله‌ی زیادی با این نقطه‌ی آرمانی داریم؛ فضای تلاوت قرآن در کشور، هرچند در محافل و جلسات رسمی پررنگ است و هر چند نسبت به گذشته رشد داشته است اما در متن زندگی مردم، در محله‌ها و به‌ویژه در مساجد، آن‌گونه که باید جاری نشده است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالهای اخیر، با بیانی مکرر و از سر دغدغه، به‌روشنی بر این نکته تأکید کرده‌اند که مساجد باید پایگاه تلاوت قرآن باشند و ایشان در سالهای اخیر، با تعبیر دردناک «ای کاش، ای کاش» بر آرزوی خود برای برپایی محافل تلاوت در مساجد انگشت گذاشتند؛ آرزویی که هنوز بر زمین مانده است.
امروز اگر صدای قرآن از مساجد شهر برخیزد، اگر نوجوانان هر محله تلاوت را تمرین کنند و مؤذنان و امامان جماعت به ترویج آن همّت گمارند، جامعه از نو جان می‌گیرد و کرسی‌های تلاوت می‌توانند مدرسه ایمان و اخلاق باشند؛ می‌توانند حلقه‌ی وصل نسل نو با معنویت و هویت قرآنی باشند.
این مطالبه، تنها یک توصیه‌ی فرهنگی نیست بلکه طرحی تمدنی برای پیوند دوباره‌ی قرآن با زندگی مردم است و اگر در هر مسجد، هفته‌ای حتی یک‌بار تلاوت قرآن برپا شود، همان محفل کوچک می‌تواند منشأ دگرگونی بزرگ باشد.
قرائت قرآن در هر کوچه باعث می‌شود تا نوجوانان محله با صوت وحی انس می‌گیرند، خانواده‌ها با آیات الهی آرامش می‌یابند و فضای معنوی مسجد به مرکز هدایت و امید بدل می‌شود اما تا وقتی این مطالبه رهبری، در حدّ سخنرانی و همایش باقی بماند، ما در قبال قرآن و ولیّ قرآنی، بدهکار خواهیم بود.
اکنون زمان آن رسیده است که جامعه‌ی قرآنی کشور ـ به‌ویژه فعالان، قاریان و مدیران مساجد با غیرت ایمانی و روحیه‌ی جهادی، پرچم «مسجدِ قرآنی» را برافرازند و نشان دهند که کلام رهبر انقلاب برایشان فرمان عمل و نه فقط نقل محفل است.
باشد که روزی فرا رسد که وقتی رهبر انقلاب از آرزوی «هر مسجد یک کرسی تلاوت» سخن می‌گویند، دیگر با حسرت «ای کاش» نگویند، بلکه با لبخند رضایت بفرمایند «الحمدلله که تحقق یافت.»
یادداشت از حجت‌الاسلام مهدی بصیرتی، رئیس اداره تبلیغات اسلامی شهرستان کاشان
انتهای پیام/801