سخنان واکنشی دیروز سخنگوی شهرداری تهران در نشست خبری و خطاب به فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، تصویری است از تقابل دو نهاد حاکمیتی که درست پیش روی مردم، تقصیر را به گردن یکدیگر می‌اندازند و هر کدام به قدر خودشان، شانه از زیر بار مسئولیت خالی می‌کنند. این تصویر آشنا اما دردناکی است. کانه انگار مردم جلو بیایند و بگویند: «تو را به خدا به خاطر ما، خودتان را ناراحت نکنید. ما هر طوری باشد، بار این مشکل را هم به شانه می‌گیریم؛ شما راحت باشید».

یک صحنه آشنا

عبدالمطهر محمدخانی در پاسخ به اظهارات چند روز پیش سخنگوی دولت، دیروز در نشست خبری‌اش، تیغ انتقاد را برکشید و به وی تاخت که چرا سهم نهاد دولت را در کم‌کاری‌ها ندید گرفته است؛ آن هم در شرایطی که آلودگی هوا در عمده شهرها ‌امان مردم را بریده و نبود باران هم مزید بر علت شده است.
خانم سخنگوی دولت چندی پیش از این، در نشست خبری خود روایتی را تعریف کرد که البته آن روایت هم انتقادهای بسیاری برانگیخت. او در مقام دلسوزی برای شهروندان تهرانی گفت: «توجه به خودروهای فرسوده، توجه به معاینه فنی خودروها و توجه به استفاده از وسایل نقلیه عمومی در کاهش آلودگی هوا مؤثر است. هر روز صبح که از خیابان ولیعصر(عج) رد می‌شوم و می‌بینم مردم در صف اتوبوس هستند خجالت می‌کشم! واقعاً خجالت‌آور است که من با خودرو می‌روم ولی می‌بینم مردم در صف‌های اتوبوس منتظر هستند! باید بپذیریم حمل و نقل عمومی ما مشکل دارد».
سخنگوی شهرداری تهران در مقام پاسخ به سخنگوی دولت، زبان به شکوه باز کرد و ضمن دعوت از سخنگوی دولت برای بازدید میدانی از پروژه‌های حمل ‌و نقل گفت: «شهردار تهران تأکید همیشگی بر همکاری با دولت دارد و ما را نیز از هر گونه عدم همکاری با دولت منع می‌کند. بنده اما سخنان خانم مهاجرانی را خواندم، خواهر بزرگ ما هستند ولی برایم عجیب و یک مقدار دردناک بود. قوانین مشخصی همچون قانون هوای پاک وجود دارد و سهم دولت نیز مشخص شده و شاید بهتر این باشد که‌ ایشان بیان کند دولت در این زمینه چه اقدامی انجام داده و تا چه اندازه به تکالیف قانونی خود عمل کرده است. با این اقدام همه موارد حل می‌شود و نیاز به چنین اظهاراتی نیست».
دقت دارید که این صحنه تقابل دو نهاد، چقدر آشناست!

منطق کوچه‌بازاری

در گام ابتدایی، بیان یکی از مشکلات جامعه آن هم با لحن تمسخرآمیز و کوچه‌بازاری، آن هم موضوعی که امروز بسیاری از شهروندان آن را با پوست و استخوان درک کرده و در کانون توجهات قرار دارد، آن هم از سوی مسئولی مانند سخنگوی دولت، عمیقاً تأسف‌برانگیز بوده و جای نقد دارد. اینکه خانم سخنگو از این مسئله که خود در خودرو احتمالاً دولتی با راننده شخصی نشسته و مردمی را که در صف اتوبوس یا مترو ‌ایستاده‌اند دیده و آزرده شده برای ما مردم پیاده، آب و نان نمی‌شود و مشکلی از انبوه مشکلات ما حل نمی‌کند. ‌ایشان در جایگاه یک مقام مسئول به جای طرح مسائل مهم به صورت عامیانه، باید از راهکارهایی بگوید که دولت برای گره‌گشایی‌ از این مشکلات به کار گرفته است؛ نه اینکه او هم مثل ما از جایگاه منتقد با نیش و کنایه مشکلات حمل و نقل و آلودگی هوا را به گردن آن دیگری بیندازد و از آن گله و شکایت کند. این البته دقیقاً همان کاری است که روز گذشته سخنگوی شهرداری هم کرد. او هم از عملکرد نهاد متبوعش دفاع کرد و با یادآوری وظایف دولت، عملاً گناه وضعیت فعلی را به دوش دیگری انداخت؛ همین. حالا دو سخنگو کار خودشان را کرده‌اند و آسوده ‌خاطر به زندگی‌شان می‌پردازند تا ما مردم صبح فردا هم، وقتی دو سخنگوی محترم سوار خودروهای خدمت، راهی محل کارشان هستند تا کار خدمتگزاری بی‌شائبه به مردم را پی بگیرند، دردمندانه در صف اتوبوس بایستیم و در هوای خفه‌کننده شهر نفس بکشیم و همچنان منتظر بمانیم تا بلکه فرجی بشود و کسی کاری برایمان بکند.

خبرنگار: هدایت جاوید