به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، بزرگداشت هادی خانیکی با عنوان «در میان ما» روز دوشنبه پنجم آبان ماه در دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی، با حضور جمعی از استادان دانشگاه برگزار شد.
در آغاز حضور خانیکی با تشویق پرشور حضار همراه شد.
پس از خوشامدگویی سیدمحمد مهدی‌زاده سرپرست دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، مستند زندگی هادی خانیکی ساخته مهدی جلیلی از شاگردان او پخش شد.
در ادامه پیام تصویری مهدی محسنیان‌راد، عضو هیأت علمی دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) و عضو افتخاری هیأت علمی گروه مطالعات فرهنگی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، و همکلاسی هادی خانیکی در میان نخستین گروه از فارغ‌التحصیلان علوم ارتباطات ایران که در کالیفرنیا به سر می‌برد، منتشر شد.
حسام الدین آشنا، استاد و عضو هیات علمی و دانشیار گروه فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق با بیان این که مفهومی به نام قدرشناسی شما را به این سالن آورده است گفت: یا سنتی وجود دارد یا وجود ندارد. من استاد این دانشگاه نبودم اما کاظم معتمدنژاد را دیدم و او را می شناسم.
وی در حالی که متاثر شده بود گفت: شما نمی دانید چرا این جا هستید من می دانم چرا اینجا هستید، استادانی در سراسر دانشگاه های کشور هستند که آرزو دارند نصف این جلسه برایشان تشکیل شود. من دانشگاه علامه طباطبایی را نمی‌شناسم، دانشکده علوم ارتباطات را نمی‌شناسم، دکتر خانیکی را نمی‌شناسم، من «هادی» را می‌شناسم. قدرشناسی سنت دارد؛ این سنت را کاظم معتمدنژاد پایه‌گذاری کرد: سنت تربیت شاگردانِ قدرشناس.
وی افزود: استادانی در دانشگاه‌های کشور می‌شناسم که آرزو دارند یک‌دهم این جلسه برایشان تشکیل شود. کسانی را در این کشور می‌شناسم که حاضرند میلیاردها تومان خرج کنند تا چنین جلسه‌ای برایشان برگزار شود اما شما اینجا جمع شده‌اید چون کسی که اینجا را بنیاد گذاشت، برای نظام تربیتی خود چند پایه داشت.
آشنا اضافه کرد: من در این دانشگاه و این دانشکده نبودم، اما آن استاد را دیدم و شاگردی‌اش را کردم. محسنیان راد برای شما تعریف کرد و گفت کاظم معتمدنژاد برای سخنرانی رفته بود و بعد از آن سخنرانی گفت: با همین یک حرکت، رشته‌ای در دانشگاه امام صادق(ع) تأسیس شد که امروز نامش رشته فرهنگ و ارتباطات است و از سال ۱۳۷۴ تا الان، یعنی نزدیک به سی سال، شاگرد تربیت کرده است.
این استاد دانشگاه گفت: نسل اول و دومِ شاگردان معتمدنژاد به شاگردان خود را قدرشناسی یاد داده‌اند. یک چیز دیگر هم یاد داده‌اند: یاد داده‌اند تقسیم کار کنید، با همدیگر رقابت نکنید. این سخن بسیار مهمی است.
آشنا افزود: نکته بعدی توجه به این بود که حلقه بیرونِ دانشکده به اندازه حلقه درونِ دانشکده اهمیت دارد. یعنی فرایند ارتباطات غیررسمی. من گاهی به خانه ایشان می‌رفتم. اما چیزی هست که گفته نمی‌شود: همه ما زیاد به خانه معتمدنژاد رفته‌ایم. این فرایند ارتباطات غیررسمیِ بیرون از دانشکده، به انگیزه دانشجویان و به شیوه برخوردشان با همدیگر جهت و شکل داده است.
این استاد فرهنگ و ارتباطات افزود: سومین نکته، «تولید کردن» است، این همان چیزی است که در کاظم معتمدنژاد به عنوان اخلاق‌گرایی نیز وجود داشت. نمی‌خواهم درباره آن بحث کنم، اما بسیار مهم است که شما استادی داشته باشید که از روز اول تا آخر به شما بگوید: «ما همکلاسی هستیم» و تعارف نکند، بازی درنیاورد، ادا درنیاورد؛ طوری عمل کند که دانشجو در کلاس احساس کند همتای استاد است، تولید محتوا می‌کند و در بحث مشارکت دارد.
وی گفت: تمام مزایایی که اکنون دارید، محصول چنین نظام تربیتی دانشگاهی است. این مربوط به سنتِ نیمه‌رسمی است.
آشنا گفت: اجازه دهید این را هم بگویم: برای من در برگزاری مجلس بزرگداشت، مهم‌تر از اینکه چه کسی بزرگداشت می‌شود، خودِ نفسِ برگزاریِ این مجلس است، زیرا این مجالس نشان می‌دهد و تثبیت می‌کند که هنوز هم در این کشور، علم، عالم، و استاد جایگاه دارد؛ یعنی دانشجویان تفاوت میان «استاد محترم»، «استاد معتبر» و «استاد مربی» را با کسانی که صرفاً نام معلم یا استاد دارند، می‌فهمند.
وی ادامه داد: من وظیفه دارم به عنوان دانشجوی قدیمی از تک‌تکِ شما تشکر کنم. شما دانشجویان، قدرشناسی را حفظ کرده‌اید، به‌ویژه دانشجویان سال‌های پایین‌تر که حالا حالاها توانایی تداوم این سنت را دارند.