به گزارش ایرنا، در روز بزرگداشت پرستار و به بهانه گرامیداشت سالروز ولادت حضرت زینب(س)، بانویی که در خیمه‌های سوخته، مرهم زخم‌های عاشورایی بود؛ پرستاری که نه تنها پیکرهای مجروح، بلکه قلب‌های شکسته و عزم‌های متزلزل را نیز با شجاعت کلام و نگاهت پانسمان کرد. صبرش چون کوه، طوفان غم را تاب آورد و رسالتش، چون شمع، نور بیداری را برای همیشه در تاریخ برافروخت یاد می کنیم از شهیده بی بی جان دماوندی معروف به مادر زینب که در خرمشهر قهرمان پرستار مجروحان و سالمندان بود. .

با آغاز جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹، وقتی رژیم بعث عراق با تمام قوا به مرزهای کشورمان حمله کرد و خرمشهر در آستانه سقوط قرار گرفت جنت‌آباد، یکی از محله‌های خرمشهر، به نقطه‌ای بحرانی بدل شد؛ جایی که نه آب بود، نه جان‌پناه، نه آذوقه، و نه امید. اما بی‌بی‌جان دماوندی، بی‌هیاهو و بی‌ادعا، راهی آنجا شد البته نه برای جنگیدن، که برای خدمت‌رسانی. برای شستن پیکرهای شهدا، برای رساندن آب و غذا و بر زخم‌های بی‌درمان مرهم گذاشت.

شهیده از همان روزهای نخست، در کنار پیرمردها و پیرزن‌هایی در جنت‌آباد خرمشهر ماند. وقتی دید دشمن به دروازه‌های شهر نزدیک می‌شود، با دلی پاره‌پاره، دخترش را با برادرش راهی کرمان کرد. وداعی سخت، بی‌فریاد، بی‌اشک، اما پر از قول و قرار و قولی که خودش به دخترش داد: که یک روز برمی‌گردم پیش تو.

بی‌بی‌جان دماوندی، زنی بود که نه در قاب دوربین‌ها جا گرفت، نه در تیتر خبرها، نه در کتاب‌های تاریخ. اما پس از ۴۵ سال، نامش از دل خاک برخاست و رشادتش عیان شد. او نماد زنانی‌ است که جنگ را تنها در میدان نبرد نمی‌دیدند، بلکه در کوچه‌های خونین، در گلزارهای بی‌پناه و در دل آمبولانس‌های بی‌سرنشین، حماسه می‌آفریدند.

شهیده دماوندی نماد افتخارآفرینی زنان

طی روزهای اخیر مراسم بزرگداشت بانوی شهیده، بی‌بی‌جان دماوندی، با حضور بانوان تطهیرکننده سازمان بهشت زهرا و رستمی خواهر زاده شهیده دماوندی در حسینیه «عطر یاس» برگزار شد.

معاون امور اجتماعی و فرهنگی این سازمان در این مراسم با اشاره به جایگاه والای بانوان شهیده، گفت: شهیده دماوندی نماد افتخارآفرینی زنانی است که با وجود عدم تکلیف شرعی برای حضور در میدان‌های سخت، در راه دفاع از وطن جان‌فشانی کردند.

وی با بیان اینکه این مراسم نه‌تنها بزرگداشت یک بانوی شهیده؛ بلکه فرصتی برای تقدیر از بانوان تطهیر کننده سازمان بهشت زهرا(س) است، افزود: در جریان جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی بسیاری از همکاران ما به‌ویژه بانوان، تجربه‌ای عمیق و تکان‌دهنده از مواجهه با پیکرهای شهدا و شرایط بحرانی داشتند.

در پایان این مراسم علاوه بر تجلیل از خانواده معظم شهیده بی‌بی جان دماوندی از خدمات بانوان تطهیر کننده سازمان بهشت زهرا(س) به شهروندان و خانواده‌های معظم شهدا به ویژه در ایام جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی تجلیل به عمل آمد.

او رفت اما ماندگار شد

او رفت، اما ماندگار شد. نه با مجسمه‌ای، نه با خیابانی به نامش، بلکه با خاطره‌ای که حالا، پس از سال‌ها، به زبان آمده و در دل‌ها جا گرفته است.

تا زمانی که جنت‌آباد سقوط نکرده بود، بی‌بی‌جان از خرمشهر بیرون نرفت. شب و روز در گلزار شهدای خرمشهر ماند، نه برای عزاداری، که برای محافظت. سگ‌های ولگرد، بوی خون و بی‌پناهی پیکرها، او را به نگهبانی بی‌خواب بدل کرده بود. با دستانی خسته، جنازه‌ها را دفن می‌کرد، گودال حفر می کرد و اگر پیکری سالم می‌رسید، با احترام در قبر جداگانه‌ای می‌خواباند.

اما وقتی گلزار هم سقوط کرد، بی‌بی‌جان ناچار شد به دل شهر بازگردد. نه برای نجات خود، که برای یافتن راهی دیگر برای خدمت. در همان روزها، شهرداری خرمشهر اعلام کرد که ماشین‌هایی برای انتقال پیکر شهدا به آبادان دارد و از کسانی که رانندگی بلدند خواست تا کمک کنند. بی‌بی‌جان، بی‌درنگ، آمبولانسی تحویل گرفت.

امدادرسانی به مجروحان در خرمشهر

رستمی خواهرزاده شهیده دماوندی نیز طی از شهیده بی‌بی جان دماوندی به عنوان انسانی شجاع، فداکار و نترس یاد کرد که نه تنها در سخت‌ترین شرایط، پشتیبان خانواده و نزدیکان خود بود بلکه با حضور فعال در انتقال مجروحان، شناسایی و تطهیر شهدا و امدادرسانی به مجروحان در خرمشهر نقش مؤثری ایفا کرد و تا لحظه شهادت در کنار مردم بود.

وی در ادامه پیام دختر شهیده بی‌بی‌جان دماوندی را که به‌دلیل عارضه جسمی، امکان حضورش در آیین بزرگداشت فراهم نبود قرائت کرد.

در بخشی از این پیام، دختر شهیده از مادر خود به‌عنوان زنی مقاوم و استوار یاد کرده بود که در مواجهه با سختی‌ها و بحران‌ها، هرگز تسلیم نمی‌شد و آرامش خود را حفظ می‌کرد. ‌

خواهرزاده شهیده دماوندی به خاطره‌ای از دختر ایشان در روزهای آغازین جنگ اشاره کرد؛ به گفته دختر شهیده دماوندی زمانی که مادرش او را به‌دلیل ترس از بمباران‌ها، با خود به غسالخانه جنت‌آباد می‌برده است در آن فضای سنگین و پرتنش، با وجود خستگی شدید و حجم بالای پیکرهای شهدا، شاهد بوده که چگونه مادرش بانویی داغ‌دیده را که در جست‌وجوی پیکر فرزندش بیقرار می‌کرده آرام می‌کند تا جایی که همان مادر، ساعاتی بعد به جمع امدادگران می‌پیوندد و در جمع‌آوری پیکر مطهر شهدا کمک می‌کند.