به گزارش خبرنگار معارف ایرنا امروز دوشنبه پنجم آبان مصادف با پنجم جمادی الاولی، سالروز ولادت حضرت زینب(س) است که در تقویم رسمی به عنوان روز پرستار نیز نام گرفته است.
حضرت زینب (س) دختر امیرمومنان (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) در سال پنجم هجری در مدینه دیده به جهان گشود. نام‌گذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر اکرم (ص) صورت گرفت و جبرئیل از سوی خدا این نام را به پیامبر (ص) رساند و زینب را مخفف «زین اب» یعنی زینت پدر دانستند. القاب فراوانی برای آن حضرت نقل شده که عقیله بنی هاشم، موثقه، عارفه، عالمه، محدثه، فاضله، کامله و عابده آل علی از جمله این القاب است. حضرت زینب پس از حادثه عاشورا پرچم قیام سیدالشهدا را به دست گرفت و مظلومیت خاندان اهل بیت (ع) را از کوفه تا شام و مدینه به گوش مردم رساند.
سمیه مقیمی رئیس اداره معارف قرآن و اهل بیت حوزه علمیه خواهران به مناسبت سالروز ولادت عقیله بنی‌هاشم به خبرنگار ایرنا گفت: حضرت زینب(س)، تربیت یافته مکتب فاطمه زهرا(س) به عنوان بانوی دو عالم و همچین پرورش یافته امیر مومنان علی(ع) هستند که دوران پربرکت پیامبر را نیز درک کرده بودند. آن حضرت هم در بُعد فردی و شخصیتی دختری نمونه بودند و هم در بعد خانوادگی، یک همسر و مادر نمونه بودند و همچنین در بعد اجتماعی یک بانوی الگو به شمار می روند.
نویسنده کتاب بلندمرتبگی و مشارکت زنان در آموزه های قرآن از حضرت زینب(س) به عنوان فقیه، عابد، عالم و مفسر قرآن یاد کرده و افزودند: زندگی دختر امیر مومنان را می‌توان به چند بخش تقسیم کرد. آن حضرت بخشی از زندگی خود را به عبادت و بخشی را به همسرداری و فرزندداری اختصاص می دادند و بخش مهمی از زندگی آن حضرت به تفقه در دین و تربیت بانوانی اختصاص داشت که در موضوع های قرآن، احکام و مباحث اعتقادی اشتغال داشتند و در عین حال پاسخگوی شبهات و مسائل آن زمان هم بودند.
وی ادامه داد: آن حضرت در عین حال هیچ وقت از ولایت و امامت و ولایت مداری غافل نبودند. حضرت زینب (س) دوران چهار امام را درک کرده بودند و در تمام این دوران، یک حامی بزرگ ولایت محسوب می شدند. اگرچه اوج این ویژگی آن حضرت در عاشورا نمودار شد ولی در سیره آن حضرت می بینیم که در طول زندگی همیشه حامی ولایت بودند؛ به گونه ای که تنها شرط ازدواج خود را همراهی و حمایت از امام زمان خود بود. در واقع اگرچه آن امام، برادر آن حضرت بودند ولی بحث امامت و ولایت همیشه مدنظر حضرت زینب (س) بود.
نویسنده کتاب رسالت و سیمای آرمانی بانوان طلبه اضافه کرد: ایشان به بحث معاد و قیامت توجه ویژه داشتند و به اصول و معارف دین اهتمام می ورزیدند؛ به گونه ای که در تعلیم بانوانی که به آن حضرت رجوع می کردند، اهتمامی ویژه داشتند.
این استاد حوزه علمیه افزود: آن حضرت دوران مصیبت بار فقدان پیامبر اعظم یا شهادت مادرشان حضرت زهرا و همچنین شهادت حضرت علی و برادران خود را درک کرده بودند ولی اوج این مصیبت ها زمانی بود که در عاشورا تمام فرزندان، برادران و خواهران خود را از دست داده و در مصیبت سختی قرار گرفتند. عبارت «ما رایت الا جمیلا» (هیچ چیزی جز زیبایی ندیم) که دختر امیر مومنان پس از حادثه کربلا و دوران اسارت کاروان اهل بیت(ع) به کار بردند، اوج ایمان آن حضرت را به خدا نشان می دهد.