به گزارش ایلنا، در سال‌های اخیر، مربیان تازه‌وارد زیادی روی نیمکت رئال مادرید نشسته‌اند که بلافاصله با آزمون ال‌کلاسیکو مواجه شده‌اند. بسیاری از این سرمربیان در اولین تقابل مقابل کاتالان‌ها ناموفق بوده‌اند و حتی برخی، پروژه‌شان پس از یک ال‌کلاسیکوی ناموفق، متزلزل شده یا به طور کامل از هم پاشیده است. اما این سرنوشت برای ژابی آلونسو تکرار نشد؛ او با پیروزی در اولین تقابل رودررو مقابل بارسلونا به عنوان سرمربی رئال مادرید، به زین‌الدین زیدان پیوست. زیدان تا پیش از این، تنها سرمربی رئال در ۱۶ سال گذشته بود که توانسته بود اولین ال‌کلاسیکوی خود را با پیروزی به پایان برساند.
برای یافتن ریشه این «نفرین»، باید به سال ۲۰۰۹ بازگشت؛ جایی که مانوئل پلگرینی در رأس کار قرار داشت. این مربی، پروژه پرهزینه جدید فلورنتینو پرز را در بازگشت به ریاست باشگاه، مقابل بارسا آزمایش کرد و شکست خورد. باخت با کمترین اختلاف در نوکمپ و با گل زلاتان ابراهیموویچ رقم خورد. از همان زمان، اولین شکاف‌ها در دوران پلگرینی ایجاد شد که در پایان فصل، به صورت زودهنگام به اتمام رسید.
از «پنج‌تایی» تا درام برکناری
سپس نوبت به ژوزه مورینیو رسید؛ مربی‌ای که با قهرمانی تاریخی سه‌گانه با اینترمیلان، به عنوان «گربه سیاه» بارسلونا لقب گرفته بود. مادرید به مربی پرتغالی اعتماد کرد تا با سلطنت پپ گواردیولا و مسی بجنگد. تنها چند ماه پس از تاریخ‌سازی با اینتر در نوکمپ، مورینیو برای اولین ال‌کلاسیکو خود به عنوان سرمربی رئال مادرید به بارسلونا بازگشت. او شکست خورد، آن هم با یک شکست تحقیرآمیز. مربی پرتغالی به کابوس ال‌کلاسیکو برای «تازه‌واردان» نیمکت رئال مادرید دامن زد.
در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۳، نوبت به کارلو آنچلوتی رسید تا اولین ال‌کلاسیکو خود را در رئال مادرید تجربه کند. این بازی در هفته دهم لالیگا و با شکست ۲ بر یک در نوکمپ به پایان رسید. در مورد او، اوضاع حتی بدتر بود، چرا که سه بازی قبل‌تر نیز در دربی مادرید در برنابئو با نتیجه یک بر صفر شکست خورده بود. هرچند آنچلوتی هفت برد در لالیگا کسب کرده بود و رئال مادرید مانند یک موشک فصل را آغاز کرده بود، اما این دو لکه ننگ آسیب‌زننده بودند. با این حال، آن دو شکست به باد فراموشی سپرده شد، زیرا فصل با فتح «لا دسیما» (دهمین قهرمانی لیگ قهرمانان) به شکلی باشکوه به پایان رسید.
برکناری‌های دراماتیک بنیتز و لوپتگی
عواقب حتی بدتری برای رافا بنیتز رقم خورد؛ رئال مادرید که در تابستان ۲۰۱۵ هدایت آن به او سپرده شد، در بازی قبلی مقابل سویا، رکورد شکست‌ناپذیری خود را از دست داده بود. سپس شکست دردناک ۴ بر صفر مقابل بارسا در ۲۱ نوامبر در برنابئو، جرقه‌ای برای اخراج این مربی شد. هفته‌های پرآشوبی از پی آمد و یک ماه و نیم بعد، رافا بنیتز دیگر سرمربی رئال مادرید نبود. زیدان از راه رسید تا دورانی پرشکوه را رهبری کند؛ دورانی که با یک پیروزی فرخنده در اولین ال‌کلاسیکوی او آغاز شد؛ جایی که او با نتیجه ۲ بر یک در لالیگا نوکمپ را تسخیر کرد. «زیزو» به نفرینی پایان داد که به زودی بازگشت.
چرا که خولن لوپتگی نیز وضعیت بسیار مشابهی با رافا بنیتز را تجربه کرد، اگرچه در مورد او، پیامدهای شکست تحقیرآمیزی که در اولین ال‌کلاسیکو متحمل شد، بسیار سریع‌تر بود. این مربی که در سال ۲۰۱۸ برای جایگزینی زیدان در پایان دوره اول مربیگری او به رئال مادرید آمد، پس از پنج بازی متوالی بدون برد، با وضعیتی بسیار متزلزل برای اولین رویارویی مقابل بارسلونا حاضر شد. ال‌کلاسیکو قرار بود آینده او را دیکته کند، و دقیقاً چنین شد. رئال مادرید در اکتبر در نوکمپ ۵ بر یک در هم کوبیده شد و لوپتگی اخراج شد. سه روز بعد، سانتیاگو سولاری برای قضاوت بازی کوپا دل ری مقابل ملیا روی نیمکت مادرید نشسته بود.
آلونسو در قامت زیدان
سانتیاگو سولاری، مربی آرژانتینی که تا بازگشت زیدان در ماه مارس روی نیمکت باقی ماند، نیز این فرصت را داشت تا آزمون ال‌کلاسیکوی اول را پشت سر بگذارد. او در این آزمون شکست نخورد، چرا که در بازی رفت نیمه‌نهایی کوپا دل ری مقابل بارسا در نوکمپ یک تساوی ارزشمند به دست آورد، اما پیروز نشد. شش سال از آخرین باری که سولاری این نوع «نفرین اولین ال‌کلاسیکو» را تجربه کرد، می‌گذشت، زیرا زیدان و آنچلوتی بعداً دوباره به نیمکت رئال مادرید بازگشتند. اکنون، با ژابی آلونسو، دوباره پس از مدت‌ها طولانی، نتیجه مثبت شده است. این سرمربی در قامت زیدان ظاهر شد تا به این کابوس طولانی مدت پایان دهد.