به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه رای‌الیوم و تحلیلگر برجسته جهان عربی در تازه‌ترین یادداشت خود نوشت که در روزهای اخیر، شاهد پدیده‌ای عجیب و قابل‌توجه هستیم که نه‌تنها توهین‌آمیز است، بلکه از عرف خارج بوده و مرحله‌ای از غرور و تکبر رژیم اسرائیل و در مقابل، خواری و تسلیم عرب‌ها را نشان می‌دهد؛ پدیده‌ای که چه‌بسا مقدمه‌ای برای اتفاقات خطرناک‌تر باشد.
در اینجا سخن از پدیده‌ای به نام «عذرخواهی» است؛ عذرخواهی‌هایی از سوی مقامات اسرائیلی به برخی دولت‌های عربی تحت فشار آمریکا. تأسف‌برانگیزتر آن‌که طرف عربی نه‌تنها این عذرخواهی‌ها را رد نمی‌کند، بلکه یا آن‌ها را می‌پذیرد یا با سکوتی رضایتمندانه از کنارشان می‌گذرد؛ گویی این عذرخواهی‌ها از سوی «دوستی عزیز» انجام شده که خطایی کوچک مرتکب شده و برای حفظ روابط خوب بین طرفین، لازم دیده از آن پوزش بخواهد.
پس از آن‌که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اسرائیل، به دستور مستقیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، بابت حمله هوایی به اهدافی در دوحه با هدف ترور خلیل الحیه، یکی از فرماندهان مقاومت فلسطینی (حماس)، و چند تن دیگر از این جنبش، از شیخ محمد بن عبدالرحمن آل ثانی، نخست‌وزیر و وزیر خارجه قطر، عذرخواهی کرد، اکنون «بِتسلئل سموتریچ» وزیر دارایی رژیم صهیونیستی نیز در شبکه اجتماعی «ایکس» از عربستان سعودی، رهبران آن و مردمش عذر خواسته است. او گفت سخنانی که پیش‌تر بیان کرده، «تأسف‌برانگیز» بوده‌اند؛ سخنانی که در آن‌ها، عربستان را مورد انتقاد قرار داده و گفته بود: «اگر بهای عادی‌سازی روابط با عربستان، تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی باشد، من آن را نمی‌پذیرم و عربستانی‌ها باید به سوار شدن بر شتر در شن‌های صحرا برگردند، در حالی که ما توسعه اقتصادی، اجتماعی و کشوری خود را ادامه می‌دهیم و تمام آن چیزهای فوق‌العاده‌ای که بلدیم انجام دهیم را پیش می‌بریم.»
نکته قابل‌توجه این‌جاست که مقامات سعودی، نه‌تنها به این سخنان بی‌پایه هیچ واکنشی نشان ندادند، بلکه از پرداختن به گوینده آن و پاسخگویی به چنین یاوه‌هایی خودداری کردند و در نهایت نیز عذرخواهی او را پذیرفتند. در مقابل، دونالد ترامپ بود که به حمله تروریستی رژیم اسرائیل به قطر واکنش نشان داد. منابع متعدد رسانه‌ای گزارش دادند که کاخ سفید متن این عذرخواهی را تنظیم کرده و آن را به نتانیاهو دیکته کرده و از او خواسته تا آن را به نخست‌وزیر قطر (نه امیر تمیم) تلفنی بخواند و سپس دستور اجرایی‌ای امضا کند که در آن، تعهد داده امنیت قطر را تضمین کند، حتی با توسل به نیروی نظامی، اگر بار دیگر چنین حمله‌ای تکرار شود.
ما همیشه آرزو داشته‌ایم و هنوز هم داریم که رهبران عرب، این‌گونه عذرخواهی‌ها را قاطعانه رد کنند. این‌ها عذرخواهی برای «لغزش زبانی» از سوی کشوری دوست نیستند، بلکه از سوی دشمنی است که سرزمین‌های عربی را اشغال کرده، بیش از ۷۰ هزار نفر از مردم ما را کشته، بیش از یک‌چهارم میلیون نفر را زخمی کرده، ۹۵ درصد ساختمان‌ها و خانه‌های نوار غزه را ویران ساخته و تقریباً هر روز به مسجدالاقصی یورش می‌برد تا آن را یهودی‌سازی کند.
نتانیاهو که با اکراه این عذرخواهی را قرائت کرد، هواپیماهای ساخت آمریکا را برای نقض حاکمیت و امنیت یک کشور عربی اعزام کرد تا به درخواست آمریکا، رهبران حماس ساکن آن کشور را ترور کند. هدف از این عملیات، شرکت در مذاکرات صلحی تحت نظارت آمریکا برای توقف جنگ بود، اما در نتیجه این حمله، شش نفر ـ از جمله یک افسر امنیتی قطری ـ به شهادت رسیدند. حال، این عذرخواهی چه فایده‌ای دارد؟ آیا جان‌باختگان را زنده می‌کند؟
فشار ترامپ بر نتانیاهو و وادار کردن او به عذرخواهی، تلاشی برای سرپوش گذاشتن بر خیانت او به کشوری بود که از بزرگ‌ترین متحدان آمریکا در منطقه به‌شمار می‌رود؛ کشوری که پایگاه «العدید» در آن قرار دارد؛ پایگاهی که از جمله وظایفش حفاظت از کشور میزبان در برابر هرگونه تجاوز و تهدید علیه امنیت و حاکمیت آن است. اما ترامپ تنها به نوشتن متن عذرخواهی بسنده کرد و هیچ‌گونه مجازاتی علیه این کشور مهاجم و تروریست اعمال نکرد.
پذیرش آشکار یا پنهان این عذرخواهی‌ها از سوی کشوری که مرتکب نسل‌کشی و قحطی‌سازی می‌شود، پارلمانش رأی به الحاق کرانه باختری می‌دهد و ارتشش رزمایش‌های نظامی گسترده برای حمله‌ای کوبنده به لبنان تدارک می‌بیند، ممکن است به این دشمن مشروعیت ببخشد و نوعی از ارتباط، عادی‌سازی روابط و یک پدیده خطرناک جدید در منطقه را نهادینه کند؛ پدیده‌ای که مفهوم آن این است: «ما حمله می‌کنیم، می‌کشیم، اهانت می‌کنیم و سپس عذرخواهی می‌فرستیم. و همه‌چیز دوباره به حالت عادی بازمی‌گردد؛ و خانه‌ای که شر در آن نیاید، خوشبخت است!»
برای ما به‌عنوان عرب و مسلمان، شرم‌آور نیست که به شترچرانی و دام‌داری در دل صحرا و ریگزارها بازگردیم. کافی‌ست نتانیاهو و سموتریچ را به یاد بیاوریم که فرزندان همان شترچران‌ها بودند که عملیات «طوفان الاقصی» را طراحی و اجرا کردند؛ یکی از بزرگ‌ترین نفوذهای نظامی و اطلاعاتی به ارتش اشغالگر اسرائیل، که تاریخ منطقه را دگرگون کرد، هیبت دولت اشغالگر و ارتش آن را درهم شکست و باعث شد مورد نفرت ملت‌های گوناگون قرار بگیرند.
موشک‌های فوق‌صوت و دارای کلاهک‌های خوشه‌ای این مقاومت، بیش از هفت میلیون اسرائیلی را به‌طور روزانه روانه پناهگاه‌ها کرد و شاید روزهای آینده، پر از غافلگیری‌هایی دردناک برای نتانیاهو، بن‌گویر، سموتریچ و دیگر متکبران خون‌آشام باشد. چرا که پیروزی، تنها یک ساعت صبر می‌خواهد.