دولت آمریکا در سال‌های اخیر، به‌ویژه از زمان آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در ژانویه ۲۰۲۵ (دی/بهمن ۱۴۰۳)، سیاست‌های سختگیرانه‌ای برای سرکوب مهاجران اتخاذ کرده است.
یکی از جنبه‌های کلیدی این سیاست‌ها، استفاده از پایگاه‌های نظامی داخل و خارج از خاک آمریکا برای بازداشت موقت مهاجران بازداشت‌شده، به‌ویژه کسانی که برای اخراج تعیین شده‌اند، است.
این اقدام بخشی از برنامه گسترده اخراج جمعی (mass deportation) است که ترامپ وعده آن را داده بود. براساس گزارش‌های رسمی، تاکنون بیش از ۵۰۰ هزار مهاجر بازداشت و صد‌ها نفر با هواپیما‌های نظامی اخراج شده‌اند. ظرفیت مراکز بازداشت ICE (اداره مهاجرت و گمرک) به دلیل حجم بالای بازداشت‌ها ناکافی بوده و آمریکا به استفاده از تاسیسات نظامی روی آورده است.
یک وکیل دولت آمریکا به تازگی در دفاع از بازداشتگاه‌های گوانتانامو در کوبا به یک قاضی فدرال گفت که وزیر امنیت داخلی آاین کشور اختیار دارد تا بازداشت‌شدگان مهاجر تعیین‌شده برای اخراج را به هر پایگاه نظامی آمریکا در سراسر جهان منتقل کند.
این ادعا در پاسخ به پرسش قاضی دادگاه ناحیه فدرال در واشنگتن مطرح شد. این قاضی درحال بررسی موضع دولت آمریکا در چالشی بود که توسط اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا مطرح شده بود. این سازمان می‌گوید که بازداشت برون‌مرزی غیرقانونی است.
او پرسید که آیا کریستی نوئم، وزیر امنیت داخلی آمریکا می‌تواند بازداشت‌شدگان مهاجر را به هر پایگاه نظامی آمریکا در سراسر جهان منتقل کند.
وکیل ارشد وزارت دادگستری آمریکا پاسخ داد: من دلیلی نمی‌بینم که نتوانیم این کار را انجام دهیم.
اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا (ACLU) دولت آمریکا را متهم می‌کند که مهاجران را در گوانتانامو، به جای زندان‌های آمریکا، حبس کرده است. این اقدام بخشی از یک استراتژی پیام‌رسانی است که مهاجران را بترساند، از مهاجرت‌های آینده جلوگیری کند، افراد را به خود-اخراجی وادارد و افراد بازداشت‌شده را مجبور کند تا از ادعا‌های خود علیه اخراج صرف نظر کنند و اخراج به‌جای دیگری را بپذیرند.
این اتحادیه شرایط را غیرانسانی و دسترسی بازداشت‌شدگان به وکیل را ناکافی خوانده است.
استفاده آمریکا از پایگاه‌های نظامی برای حبس مهاجران
پایگاه‌های نظامی آمریکا از دهه ۱۹۷۰ برای حبس موقت مهاجران استفاده شده‌اند. پایگاه‌هایی مانند Fort Bliss در تگزاس و Goodfellow Air Force Base در سال ۲۰۱۸ (دوره نخست ریاست‌جمهوری ترامپ) برای حبس کودکان مهاجر بدون همراه مورد استفاده قرار گرفتند.
پایگاه Fort Bliss تگزاس به‌عنوان مرکز اصلی اخراج جمعی، ظرفیت اولیه هزار نفر را داشت و این ظرفیت به ۱۰ هزار نفر گسترش یافته است.
در همین حال، پایگاه‌های Hill Air Force Base در ایالت یوتا، Fort Huachuca در آریزونا و Joint Base McGuire-Dix-Lakehurst در نیوجرسی برای نگهداری موقت تا ۳۰ هزار مهاجر درنظرگرفته شده‌اند.
پایگاه Camp Atterbury در ایندیانا نیز به‌تازگی برای حبس مهاجران در اردوگاه‌های چادری تایید شده است.
در زمینه حبس مهاجران در پایگاه‌های آمریکا در خارج از خاک این کشور، تمرکز اصلی روی پایگاه گوانتانامو در کوبا است، که از فوریه ۲۰۲۵ (بهمن/اسفند ۱۴۰۳) فعال شده است. ترامپ دستور گسترش مرکز عملیات مهاجران را در این پایگاه صادر کرد تا ظرفیت آن به ۳۰ هزار نفر برسد.
نخستین پرواز نظامی اخراج حامل حدود ۱۰ مهاجر بود که در ۴ فوریه ۲۰۲۵ (۱۶ بهمن ۱۴۰۳) از تگزاس به گوانتانامو انجام شد.
براساس آمار‌ها تا مارس ۲۰۲۵ (اسفند/فروردین)، حدود ۷۱۰ مهاجر از ۲۷ کشور به این پایگاه منتقل و بسیاری اخراج شدند.
اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا و دیده‌بان حقوق بشر طرح شکایت جمعی علیه انتقال به گوانتانامو را با اتهام‌های نقض حقوق بشر، مانند بازداشت نامحدود و عدم دسترسی به وکیل، مطرح کرده‌اند.
دادگاه فدرال آمریکا در اکتبر ۲۰۲۵ (مهر/آبان ۱۴۰۴) در حال بررسی صلاحیت وزیر امنیت داخلی آمریکا برای انتقال به هر پایگاه نظامی است.
بسیاری از کارشناسان این اقدام را با اشاره به سابقه شکنجه در گوانتانامو، وحشیانه و نقض قوانین بین‌المللی خوانده‌اند.
براساس گزارش‌ها، بسیاری از بازداشت‌شدگان سابقه جنایی ندارند و شامل خانواده‌ها می‌شوند.
دولت آمریکا همچنین در طول تابستان چند مهاجر را به یک پایگاه نظامی خود در جیبوتی بازداشت کرد.
انتهای پیام/