شناسهٔ خبر: 75506025 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: آنا | لینک خبر

در گفت‌وگو با مدیرعامل جمعیت هلال احمر لرستان مطرح شد

روایتی از ۱۷ ساعت عملیات هلال احمر لرستان برای انتقال پیکر بی‌جان یک صخره‌نورد

غروب دوم آبان‌ماه ۱۴۰۴، مأموریت دشوار دیگری در دل کوهستان‌های لرستان آغاز شد؛ جایی که سقوط یک صخره‌نورد حرفه‌ای در ارتفاعات تنگه سیاب، تیم‌های امداد و نجات کوهدشت را وارد عملیاتی ۱۷ ساعته و طاقت‌فرسا کرد. امدادگرانی که در سرمای کوهستان تمام تلاش خود را برای انتقال پیکر بی‌جان فرد حادثه‌دیده به کار گرفتند‌.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، غروب دوم آبان ۱۴۰۴ هنوز کامل فرو نیفتاده بود که تماس اضطراری در مرکز جمعیت هلال احمر لرستان به صدا درآمد. گزارش کوتاه بود و سنگین: «سقوط یک نفر از تیم صخره‌نوردی در ارتفاعات تنگه سیاب کوهدشت استان لرستان»

۱۷ ساعت عملیات در دل صخره‌ها

در کمتر از چند دقیقه، یک تیم تخصصی امداد و نجات کوهستان از شهرستان کوهدشت آماده اعزام شد. مسیر، صعب‌العبور و پرخطر؛ و زمان، به ضرر امدادگران می‌گذشت. عملیات نجات در دل کوهستانی آغاز شد که شب، با سرمای زودرس پاییزی، چنگ در چهره‌اش انداخته بود و کار امدادرسانی و سخت و سخت‌تر می‌کرد. همین امر هم سبب شد تا عملیات امدادرسانی ۱۷ ساعت به طول بینجامد.

غلامرضا علی‌محمدی، مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان لرستان، در گفت‌وگو با خبرنگار آنا، از آن شب به عنوان یکی از سخت‌ترین عملیات‌های امدادی ماه‌های اخیر یاد می‌کند: 

حوالی ساعت ۵ بعدازظهر بود که برای اعلام این حادثه با تیم امدادونجات جمعیت هلال احمر تماس گرفته شد. فردی که گفته می‌شود همراه با یک تیم صخره‌نوردی حرفه‌ای هم بود از دیواره‌ای حدود صد متری سقوط کرده بود. 

تیم ما بلافاصله به محل اعزام شد، اما تاریکی و صعب‌العبور بودن منطقه، سختی کار را چندین برابر کرد. عملیات بسیار پیچیده و خطرناک بود. بچه‌ها با تجهیزات کوهستان و ایجاد کارگاه دسترسی، توانستند ظرف مدت چند ساعت خود را به فرد حادثه‌دیده برساندند و در آنجا مشاهده کردند که متاسفانه فرد حادثه دیده جان خود را از دست داده است؛ اما این پایان ماجرا نبود. انتقال او به پایین، آن هم از دیواره‌ای عمودی، واقعاً طاقت‌فرسا بود

او با حسرت از لحظاتی می‌گوید که امدادگران ساعت‌ها بی‌وقفه کار کردند تا جسد را به پایین منتقل کنند:

من تا پایان عملیات بیدار بودم، مدام با تیم در تماس بودم. نگران بودم مبادا خدای نکرده آسیبی به خود امدادگران برسد. انصافاً کاری بود پرخطر و فنی، و بچه‌ها با جان و دل ایثار کردند و پس از ۱۷ ساعت عملیات مداوم توانستند پیکر بی‌جان فرد حادثه‌دیده رو به تیم‌های اورژانس برسانند.

هشدار به کوهنوردان غیررسمی و گروه‌های مجازی

اما ماجرای تلخ تنگه سیاب تنها یک حادثه نبود؛ هشداری بود برای تمام کوهنوردان و طبیعت‌گردان. علی‌محمدی می‌گوید:

حادثه شب گذشته برای یک عضو تیم حرفه‌ای صخره‌نوردی رخ داد اما بیشتر مشکلات ما با گروه‌هایی است که به شکل غیررسمی و بدون مجوز، در فضای مجازی دور هم جمع می‌شوند و وارد مناطق کوهستانی می‌شوند. این افراد متاسفانه هیچ شناختی از توانایی‌های هم ندارند، تجهیزات کافی هم همراهشان نیست. این باعث می‌شود کوچک‌ترین خطا به فاجعه تبدیل شود.

مدیرعامل جمعیت هلال‌ احمر استان لرستان با اشاره به حادثه تلخ برای بالگرد هلال احمر در اشترانکوه گفت: اینگونه رفتارهای مخاطره‌آمیز توسط عده‌ای از افراد منجر به حوادث تلخ و جبران‌ناپذیر این‌چنینی می‌شود. 

وی در همین رابطه ادامه داد: ما وظیفه داریم امداد کنیم، حتی اگر فرد به هشدارهای ما توجهی نکرده باشد. اما واقعاً هزینه‌های انسانی و تجهیزاتی که از سوی این افراد به کشور وارد می‌شود واقعا سنگین است. نیروهای ما که می‌بایست خود را برای بسیاری از حوادث مهم‌تر و حیاتی‌تر احتمالی آماده کنند؛ انرژی و توان خود را با تمام وجود صرف اینگونه عملیات‌ها می‌کنند. 

توجه به سلامت روان بازماندگان و امدادگران

علی‌محمدی از اقدام انسانی جمعیت برای حمایت روانی از بازماندگان هم خبر می‌دهد:

به عنوان مثال، خانمی برای نجات وی در حادثه اخیر اشترانکوه دو نفر از امدادگران جان خود را از دست دادند، دچار شوک روحی شد و ما در هلال احمر برای وی روانشناس اعزام کرده‌ایم تا دچار احساس گناه یا اختلال پس از سانحه نشود. بدین ترتیب برای ما وضعیت روانی انسان‌ها، حتی بعد از حادثه، همچنان مهم است.

زمستان در پیش است؛ احتیاط کنید

در پایان، مدیرعامل جمعیت هلال‌ احمر لرستان پیامی روشن دارد؛ پیامی که شاید بتواند جلوی تکرار چنین حوادث مشابهی را بگیرد:

ما به سمت زمستان می‌رویم و حوادث کوهستانی بیشتر می‌شود. خواهش ما این است که فقط تیم‌های رسمی و آموزش‌دیده به ارتفاعات بروند، با تجهیزات مناسب و اطلاع از شرایط مسیر. رعایت همین چند اصل ساده می‌تواند جان‌ها را نجات دهد و از تحمیل رنجی دوباره به کوهنوردان و امدادگران جلوگیری کند.

در تنگه سیاب، شب آن‌قدر سرد و سنگین بود که کوه صدای نفس‌های امدادگران را می‌شنید. آن‌ها باز هم تا انتقال پیکر بی‌جان فرد حادثه‌دیده، مأموریت خود را انجام دادند؛ بی‌ادعا، بی‌وقفه و در سکوت کوهستان.

انتهای پیام/