به‌تازگی ۲ لایحه با هدف الحاق کرانه باختری اشغالی، در کنست رژیم صهیونیستی تصویب شدند.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در واکنش به اخبار مربوط به این رأی‌گیری گفت که رژیم صهیونیستی قرار نیست هیچ کاری با کرانه باختری انجام دهد.
کرانه باختری اشغالی، به همراه قدس شرقی و نوار غزه، از سال ۱۹۶۷ تحت اشغال نظامی رژیم صهیونیستی بوده است؛ از آن زمان، شهرک‌های رژیم صهیونیستی همچنان ساخته می‌شوند، با وجود اینکه طبق قوانین بین‌المللی، غیرقانونی به‌شمار می‌روند.
در حال حاضر حدود ۷۰۰ هزار شهرک‌نشین صهیونیست در ۲۵۰ شهرک غیرقانونی در زمین‌های فلسطینی در کرانه باختری و قدس شرقی زندگی می‌کنند که حدود نیم میلیون نفر از آنها در کرانه باختری هستند.
برای صهیونیست‌ها، الحاق رسمی کرانه باختری گامی کلیدی در جهت احیای آنچه آنها «اسرائیل بزرگ» عنوان می‌کنند، خواهد بود که شامل تمام سرزمین‌های اشغالی فلسطین و همچنین بخش‌هایی از لبنان، سوریه، اردن و مصر می‌شود.
برای دیگران، این وسیله‌ای برای تصرف ارزان زمین‌های فلسطینی و جلوگیری از هرگونه تشکیل کشور فلسطین در آینده است.
براساس قوانین بین‌المللی، رژیم صهیونیستی نمی‌تواند کرانه باختری را ضمیمه کند؛ کرانه باختری از زمان اشغال آن از طرف رژیم صهیونیستی در جنگ ۶ روزه ۱۹۶۷، سرزمین اشغالی محسوب می‌شود.
ضمیمه کردن سرزمین‌هایی که با زور به دست آمده‌اند، طبق ماده ۲ (۴) منشور سازمان ملل ممنوع است؛ این ماده، تصاحب سرزمین را از طریق تجاوز ممنوع می‌کند.
- بیشتر بخوانید:
- هشدار عربستان به رژیم صهیونیستی درباره الحاق کرانه باختری
- شکست رژیم صهیونیستی در برابر مقاومت غزه؛ عاملیت مشروع فلسطین خود را تثبیت کرد
همچنین این ممنوعیت از طرف کنوانسیون چهارم ژنو که یک اشغالگر را از انتقال جمعیت خود به سرزمین اشغالی یا تغییر وضعیت آن از طریق الحاق منع می‌کند، تقویت می‌شود.
در سال ۲۰۲۴، دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) نظر مشورتی صادر کرد و اشغال سرزمین‌های فلسطینی از جمله کرانه باختری را از طرف رژیم صهیونیستی غیرقانونی اعلام کرد و تخلفات سیستماتیک مانند شهرک‌سازی را نقض هنجار‌های آمره (قوانین آمره) دانست.
دفتر حقوق بشر سازمان ملل نیز اعلام کرده است که گسترش شهرک‌سازی‌ها و تلاش‌های الحاق رژیم صهیونیستی، ناقض قوانین بشردوستانه بین‌المللی است.
در چارچوب وسیع‌تر اشغال سرزمین‌های فلسطینی از طرف رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۶۷، آرای کنست گام دیگری در تجاوز تدریجی این رژیم به کنترل سرزمین‌های فلسطینی است.
دهه پس از جنگ ۱۹۶۷ شاهد گسترش سریع شهرک‌سازی و به دنبال آن الحاق قدس شرقی در سال ۱۹۸۰ بود؛ توافق‌نامه اسلو در سال ۱۹۹۳ سرزمین فلسطین را تکه‌تکه کرد، در حالی که خروج از غزه در سال ۲۰۰۵ کنترل رژیم صهیونیستی را در جا‌های دیگر تشدید کرد.
سال‌های بعد شاهد رشد مداوم شهرک‌سازی و قانون دولت-ملت در سال ۲۰۱۸ بود که حق انحصاری صهیونیست‌ها را برای تعیین سرنوشت خود تدوین کرد؛ همه اینها به الحاق بالفعل سرزمین‌های اشغالی فلسطین اشاره دارد.
انتهای پیام/