حزب توسعه ملی ایران اسلامی در اطلاعیه‌ای که روز پنجشنبه در اختیار ایرنا قرار داد، تصریح کرد: پس از فراز و نشیب‌های فراوان، نهایتاً با پیگیری تروئیکای اروپا و حمایت ایالات متحده امریکا، و ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل، قطعنامه‌های تحریمی پیشین و محدودیت‌های جهانی علیه کشور مجدداً برقرار شد.گرچه قانون‌شکنی قدرت‌های بزرگ، بالاخص ایالات متحده و رفتارهای شیطنت‌آمیز رژیم صهیونیستی در شکست معاهده تاریخی برجام نقشی اساسی داشته است، اما نمی‌توان از کوتاهی‌ها و فرصت‌سوزی‌های ناشی از عدم درک ِ مناسبات قدرت در عرصه جهانی و سیالیت و سیاست بین‌الملل و نیز تأثیرپذیری از فشارهای باندهای قدرت و ثروت داخلی چشم پوشید.
در بخشی از این بیانیه آمده است: به گمان ما راه برون‌رفت از وضعیت کنونی اتخاذ راهبرد توسعه همه‌جانبه در داخل و صلح در خارج در سایه شعار «اول ایران» است.اصرار بر یکجانبه‌گرایی شرق‌گرایانه به جای تلاش برای برقراری روابط متوازن با همه قدرت‌ها اعم از روسیه و چین و اروپا و آمریکا، و هدف‌گذاری اتحاد راهبردی با کشوری مانند روسیه که علاوه بر رقابت در صادرات نفت و گاز، تداوم تنش میان ایران با آمریکا و اروپا و نگهداشتن ایران در وضعیت نه جنگ و نه صلح را به سود منافع راهبردی خود می‌داند جز تحمیل خسارت‌های جبران‌ناپذیر بر کشور دستاوردی برای کشور ندارد.
این بیانیه اضافه می کند : ایران اگر بخواهد در سطح منطقه و جهان به مثابه قدرتی تأثیرگذار و مورد احترام ظاهر شود، باید سهمی متناسب با ظرفیت‌های بی‌نظیر انسانی و مواهب سرشار خدادادی خویش از اقتصاد جهانی به خود اختصاص دهد.
حزب توسعه ملی ایران اسلامی که به ویژه طی دو سال اخیر به طرق ِمختلف نسبت به تحولات جهانی و منطقه‌ای و آثار نامطلوب آن بر امنیت ملی و اقتصاد و توسعه کشور همواره انذار داده است، اکنون که متأسفانه بسیاری از آن پیش‌بینی‌ها محقق شده است، بیش از پیش بر ضرورت فهم ِ منطق تحولات جدید تأکید می‌کند و مصرانه خواهان اتخاذ تصمیمات روزآمد، به سود مصالح و امنیت ملی است.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است :افزایش سهم ایران از اقتصاد و تجارت بین الملل، استفاده بهینه از موقعیت منحصر به فرد ژئواستراتژیک کشور به منظور ارتقای سهم کریدورهای ایرانی در زنجیره مبادلات جهانی علاوه بر تأمین این هدف نقش به سزایی در افزایش امنیت ملی کشور ایفا خواهد کرد.
طی این مسیر و خروج از تنهایی استراتژیک کنونی تنها از طریق تنش‌زدایی با کشورهای جهان ، برقراری روابط متوازن با همه قدرت‌های جهانی و نیز کشورهای مهم منطقه و اتخاذ بی‌طرفی فعال در قبال کانون‌های منازعه میان قدرت‌ها ممکن خواهد بود.