رضا محمودپور در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ارومیه گفت: یک نسخه کتاب چاپ سنگی با قدمت ۱۷۵ سال توسط حسن لاهوتی، مدرس دانشگاه، وقف بخش اسناد، نسخ خطی و نفایس چاپی کتابخانه مرکزی ارومیه شد.
وی افزود: این خیر، هدف از این اقدام را فرهنگ سازی در گسترش تفکر حرکت عمومی به سوی اقدامات عام المنفعه فرهنگی در حوزه میراث جاودان اعلام کرد.
مسئول بخش اسناد، نسخ خطی و نفایس چاپی کتابخانه مرکزی ارومیه ادامه داد: عنوان این کتاب «البهجة‌المرضیه المسمی بسیوطی» و ارزش نسخه مذکور به علت قدمت آن است و به اوایل شروع صنعت چاپ سنگی در ایران بر می گردد و ارزش نسخه مذکور بعلت قدمت آن است و به اوایل شروع صنعت چاپ سنگی در ایران بر می گردد.
وی ادامه داد: بخش اسناد، نسخ خطی و نفایس چاپی کتابخانه مرکزی ارومیه، تنها مرکز حفظ و نگهداری اصولی و ارایه خدمات در سطح استان و به همراه کتابخانه مرکزی تبریز، برترین کتابخانه از لحاظ فضا و تجهیزات در بین کتابخانه های نهادی کشور است و با توجه به اهمیت حفظ و نگهداری از میراث مکتوب، نگهداری اصولی از نسخ خطی با هدف گردآوری و حفظ منابع نفیس و ارزشمند و جلوگیری از آسیب به این منابع و ارائه خدمات، در سال ۱۳۸۹ با راه اندازی کتابخانه مرکزی ارومیه، در طبقه منفی یک کتابخانه مرکزی ارومیه تأسیس و منابع نفیس از تمام کتابخانه‌های عمومی استان جمع‌آوری شد و در این محل قرار گرفت.
محمودپور افزود: وظایف بخش اسناد، نسخ خطی و نفایس چاپی شامل جمع‌آوری منابع نفیس از قبیل کتاب‌های خطی، چاپ سنگی، چاپ سربی و اسناد تاریخی در سطح استان، سازماندهی و آماده‌سازی کتاب‌ها، دیجیتالی کردن کتاب‌ها، مرمت، نگهداری و حفظ نسخه‌ها، فهرست نویسی و ورود اطلاعات در سامان و فراهم کردن امکان دسترسی محققان، پژوهشگران و علاقمندان به نسخه‌ها بر اساس دستورالعمل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور است.
به گزارش ایبنا؛ از فعالیت‌های انجام‌شده در بخش اسناد، نسخ خطی و نفایس چاپی کتابخانه‌های عمومی استان مرکزی می‌توان به برگزاری پویش وقف که موجب افزایش منابع شد، دیجیتالی کردن، فهرست‌نویسی اصولی، ورود اطلاعات در سامان، ایجاد سایت ویژه پژوهشگران نسخ خطی، نشست های تخصصی با پژوهشگران و اصحاب فرهنگ و..... اشاره کرد. از منابع مهم این بخش می‌توان به نسخه کهن با عنوان «مشارق الانوار» با قدمت ۷۵۰ سال و همچنین قدیمی ترین نسخه خطی «احقاق الحق» از «شهید قاضی نورالله شوشتری» و از منابع معاصر، ولی ارزشمند می توان به دست خط های استاد شهریار اشاره کرد.
∎