همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: احمد مسجدجامعی، وزیر سابق ارشاد خاطرات شیرین و روایت‌های شنیدنی از همگرایی و پذیرش تهرانی‌ها در پایتخت دارد که تهران را به آینه کوچک ایران مبدل کرده است. او می‌گوید: «تهران قدمت و عقبه دارد. مثلاً اسکلت پیدا شده از بانوی ۷هزار ساله تهرانی بیانگر این مسئله است. تهران، خودش آینه ایران است. تهران یک نوعی از ایران است، ایران نوعی از تهران. در تهران هیچ‌کس احساس غریبی نمی‌کند. تهران، شهر پذیرش و همگرایی بود و هست. هویت و اصالت تهران، در همین محله‌ها و مسجدها و بازارها جاری است.
تهران در دشواری‌ها و سختی‌ها پناه مردم بود. تهران ظرفیت داشت، مهاجرپذیر بود و جای برای همه نه فقط تهرانی‌ها وجود داشت. هرکدام از اقوام در محله و قسمتی از شهر خانه و کاشانه خود را علم کردند. برای مثال خراسانی‌ها در محدوده خراسان و آملی‌ها و سمنانی‌ها هم به همچنین. در آن دوران جمعیت اقلیت‌ها و اقوام از خود تهرانی‌ها بیشتر بود. همچنین در جنگ با بعثی‌ها، تهران به جنگ‌زدگان پناه داد. همه از نقاط مختلف به تهران می‌آمدند و تهران آنها را می‌پذیرفت. همین اتفاق برخلافش در جنگ ۱۲روزه رخ داد. در حمله‌ای که به تهران شد تهرانی‌ها هر جا رفتند مثل دسته گل از آنها پذیرایی کردند و تهرانی‌ها افتخار می‌کردند که در نوک پیکان حمله قرار دارند و از کیان کشور دفاع می‌کنند. خود تهرانی پای کارآمدند و شهرشان را تخلیه نکردند. این ویژگی‌ها در طول زمان بروز می‌کند و به همان عقبه و اصالت تهران برمی‌گردد و جای تعجب ندارد. قابل پیش‌بینی بود که این اتفاقات رخ می‌دهد و تهران هم مانند انسان عقبه‌دار عمل کرد. تهران مال همه است.»