به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، حسین انتظامی، معاون توسعه و مدیریت منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در یادداشتی در کانال خود در فضای مجازی نوشت:

«ایران فقط تهران نیست

این عبارت، شعار و رویکرد وزارت فرهنگ در دولت دوازهم به ابتکار دکتر سید عباس صالحی (وزیر) بود؛ اما عملاً محقق نشد و در حد ایده باقی ماند. هر چند تعداد معدودی از مدیران وزارت که در صدد گفتمان‌سازی از این ایده بودند یا احترام وزیر را داشتند لااقل آن را به زبان می‌آوردند. اکثراً که حتی به زبان هم نمی‌آوردند، عمل پیشکش!

چند دهه پیش، سعادت و خوشحالی یک ملت را در گرو دمکراسی می‌دانستند. بعدها متوجه شدند در برخی کشورها اگر چه دمکراسی الکترال وجود دارد اما از آزادی، رفاه و حس خوب خبری نیست. پس آن شاخص (دمکراسی) باگ داشت؛ لذا به نظریه «حکمرانی خوب» رسیدند. در این نظریه چند شاخص (دمکراسی، شفافیت و …) وجود دارد که توامان، تضمین کننده سعادت و رفاه و خوشحالی یک ملت دانسته می‌شود. اما نظریه‌ای متاخر وجود دارد به نام «کیفیت حکمرانی». این ایده می‌گوید حداقل فاصله (انحراف معیار) بین شعار و عمل، نشانگر خوب کارکردن ماشین دولت و توسعه و سبب آزادی و رفاه و خوشحالی ملت است. کارآمدی و پایان شعارزدگی و پوپولیسم هم در سایه این ایده رخ می‌دهد.

حال این سوال پیش می‌آید که چه بکنیم که حرف‌ها و ایده‌هایمان عملی شود؟ و از آن مهمتر چه بکنیم که حرف‌ها وایده‌های فضایی و هپروتی نزنیم؟ چاره‌ی کار فقط در رویکرد برنامه‌ای است.

از سال جاری، مدل برنامه‌ریزی در وزارت فرهنگ عوض شد. ویژگی‌ها یا نتایج مدل جدید به شرح زیر است:

١- پدیده دو دفتره پایان یافت. این پدیده، سکه رایج در داخل دستگاه‌ها و مدل ارتباطی تمامی آنها با نهاد مرکزی برنامه‌ریزی کشور (سازمان برنامه و بودجه) است: چیزهایی بنویسیم برای بودجه‌گیری و بستن دهان مرکز برنامه‌ریزی (چه در سطح دستگاه و چه در سطح کشور) اما در عمل، کار خود را بکنیم! سپس عددسازی و گزارش‌سازی بکنیم و طلبکار هم بشویم.

٢- بودجه در ازای عملکرد، آن هم با شاخص و سنجه‌های قابل سنجش رواج گرفت. قاعده‌ی مرسوم (رقم پارسال بعلاوه فلان درصد افزایش) منسوخ شد و اصالت به برنامه داده شد، نه بودجه. برنامه‌ها هم باید همسو و تقویت‌کننده‌های کلان‌برنامه‌های اعلامی وزیر باشند نه علایق یا توهمات یا رویه‌های این و آن.

٣- هر واحدی که خواب‌نما بشود و دست به فعالیتی خارج از برنامه مصوب خود بزند کل بودجه‌اش معلق می‌شود تا به راه راست برگردد! در این صورت برنامه‌پذیری، فرهنگ سازمانی می‌شود.

۴- در راستای شفافیت و نظارت و مچ‌گیری توسط ناظران، رسانه‌ها، منتقدان و دولت سایه (در صورت وجود) میزان جذب منابع در هر فعالیت مرتباً اعلام می‌شود. این لینک را مشاهده فرمایید:

https://edm.farhang.gov.ir/fa/news/809918/

۵- اینک برش استانی، معادل ٣٢٪‏ است و می‌توان با قاطعیت مدعی شد که محقق می‌شود. شعار بدون برنامه و برنامه بدون ابزار مالی و ابزارهای بدون قاطعیت، نتیجه‌ای ندارند.»