روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود اشاره ای تلویحی به رحیم صفوی و اظهارات او در مورد هاشمی رفسنجانی دارد.
اگر به برخوردهای فردی، جناحی، حزبی و حتی در سطوح کسانی که برای خود جایگاه بالائی در نظام حکمرانی و جامعه موسوم به اسلامی امروز ما متصورند بنگریم، به این واقعیت بسیار تلخ خواهیم رسید که این بخش از جامعه ما نه‌تنها از اخلاق بهره‌ای ندارد بلکه دچار بدترین نوع بداخلاقی است.
آنکس که فضیلت‌ها را نادیده می‌گیرد و خرده‌گیری را پیشه می‌کند، در هر سطحی از علم و عنوان حکومتی و نظامی و سیاسی هم که باشد باید بپذیرد که بهره‌ای از اخلاق نبرده است. یال و کوپال داشتن و از مقامات بودن و درجه‌های روی شانه و بالا نشستن، برای کسی شخصیت نمی‌آورد.
شخصیت افراد به تواضع، اعتراف به بزرگی انسان‌های خدوم و خود را در برابر اصحاب خیر و خدمت و مجاهده به حساب نیاوردن است. کسانی که تلاش می‌کنند خود را با طعنه زدن به مجاهدان فی‌سبیل‌الله مطرح کنند تا دیده شوند، باید بپذیرند که حتی کمترین بوئی از اخلاق به مشامشان نرسیده است و در باتلاق فقر اخلاقی دست و پا می‌زنند.
آنکس که برای نفی مخالفان فکری خودش آنها را بی‌سواد یا وابسته به بیگانگان می‌پندارد باید بپذیرد که حتی در پیش‌دبستانی کلاس اخلاق هم رفوزه شده است. اینکه چنین افرادی را رسانه ملی جمهوری اسلامی صاحبنظر و کارشناس می‌داند و به آنها مجال می‌دهد وقت مردم و بودجه کشور را با بدزبانی‌ها و بداخلاقی‌های خود هدر بدهند جداً مایه تأسف شدید است.
متولیان نظام جمهوری اسلامی بپذیرند که نه‌تنها نتوانسته‌اند عدالت را در این جامعه جاری کنند، بلکه در زمینه حاکم کردن اخلاق در جامعه انقلابی و اسلامی نمره زیر صفر دارند. راستی تا چه زمانی باید در فراق اخلاق در این جامعه اسلامی سوگوار باشیم؟