به گزارش ایرنا، این روزها گالری سهراب میزبان آثار میترا ابراهیمی، هنرمند نقاش با عنوان «پیروان پوسیدگی» است.

ابراهیمی در گفت وگو با ایرنا، دغدغه انسان معاصر و نبود خرد در جوامع را دلیل خلق این آثار دانست و از شرایط سخت زیست هنرمندانه در دنیای امروز گفت. در ادامه، این گفت‌وگوی صمیمی را می‌خوانیم.

در خصوص آثار ارائه شده در این نمایشگاه توضیح بدهید؟

این مجموعه را از سال ۱۴۰۱ شمسی متاثر از فضای اجتماعی، و نیز فشارهایی که به ذهن، روح و روان انسان وارد می‌شد، شروع کردم. و چون انسان در آثارم حضور دارند، به طبع، فضای آثار رنگ و بوی اجتماعی می‌گیرند.

کدام بخش از جامعه ذهن شما را در خلق این مجموعه، درگیر کرده است؟

با توجه به پرتره‌های این مجموعه، که ترکیب سر و جمجمه انسان با استخوان، سنگ و چوب خشک است، در واقع زبان و تعقل نداشتن در جامعه و انسان معاصر را به تصویر کشیده‌ام.

به عنوان مخاطب این مجموعه، با نگاه به فضای سوررئالیستی کارها و استفاده از اِلمان های تصویری به کار رفته در آنها، بی روحی و جای خالی اندیشه در دنیای انسان امروز را می بینم. در این خصوص نگاه خود شما چیست؟

تعقل نداشتن می‌تواند شامل تمام جوامع باشد، قشری که خرد و اندیشه دغدغه‌اش نیست. در کل می توان نگاهی نمادگرا و استعاره‌ای از این آثار برداشت کرد..

با توجه به شرایط امروز، چه مشکلاتی در مسیر زیست و اقتصاد هنرمندانه شما وجود دارد؟

فکر می‌کنم، تعداد اندکی هنرمند در جهان، می‌توانند از طریق هنر زیست و بقا داشته باشند. به‌ویژه در جوامعی که اقتصاد ناپایدار و ضعیفی دارند. در نتیجه هنرمند و جامعه بیشتر به دنبال مسائل روزمره می‌روند، این مسئله فقر فرهنگی و هنری را به دنبال می آورد.
در نتیجه خرید آثار هنری در انحصار عده کمی قرار می‌گیرد. در این بازار، خریدار به دنبال خرید آثار هنرمندان از دنیا رفته است و عده کمتری از هنرمندان در قید حیات از بازار اقتصادی هنر سهم می‌برند.

این شرایط را در ایران به چه شکلی بررسی می‌کنید؟

در جامعه ما نیز تعداد مجموعه داران و خریداران کارهای اصل، بسیار کم هستند. این معضل، بسیار قابل تامل و بررسی است. و متاسفانه بسیاری از هنرمندان و حتی آنهایی که سالیان سال کار می‌کنند و شناخته شده هستند هم نمی‌توانند با تکیه بر هنرشان زندگی کنند.

چه پیشنهادی برای بهبود این شرایط دارید؟

چیز خاصی نمی‌توانم بگویم. مساله اقتصادی حرف اول را می‌زند. چون وسایل کار حرفه ما بسیار گران شده، فروش آثار در گالری ها هم بسیار کم شده است. نیاز به بررسی و حل شدن ریشه ای مشکلات در حوزه هنرهای تجسمی داریم.

برای جوان‌ترها که وارد عرصه هنرهای تجسمی شده‌اند، چه پیشنهادی دارید؟

جز اینکه کار، کار، کار بکنند، مطالعه بسیاری در زمینه هنر داشته باشند. بخصوص امروزه، فضای مجازی یک امکان فوق العاده در اختیار جوانانی که در این راه هستند، قرار می‌دهد. آنها به راحتی می‌توانند در تمام موزه‌های دنیا عضو بشوند، گالری ها و آثار به روز دنیا را به راحتی دنبال بکنند، و نگاه و بینش خود را نسبت به هنر ارتقا بدهند.
در ضمن، انتظار یک شبه ره صد ساله رفتن را نداشته باشند. در واقع فرق یک هنرمند با دیگر انسان ها که کار هنری نمی‌کنند، تنها به نظرم در نگاه و دیدگاهش به اطراف و جامعه است. باید عمیق و درست دید.

لازم به ذکر است؛ میترا ابراهیمی در بخشی از استیمنت این نمایشگاه نوشته است؛ «سنگ ها خاک می شوند، فسیل ها دوباره نفس می کشند،استخوان ها گل می دهند و در گردونه خاک دوباره و دوباره تکرار می شوند. اما در ذهنم، در آمیختگی آنها با انسان،تصویر اندیشه های سختی شدند که نه بارور می شوند، نه
می میرند، می مانند، ساکن»

میترا ابراهیمی در سال ۱۳۳۱ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۵۷ فوق لیسانس خود را در رشته‌ چاپ‌های دستی (لیتوگرافی و اچینگ) از Goldsmiths College دانشگاه لندن دریافت کرد. ابراهیمی تاکنون آثارش را در نمایشگاه های انفرادی و گروهی متعددی در ایران و خارج از کشور به نمایش گذاشته است.

نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های میترا ابراهیمی تا ۲۹ مهرماه در گالری سهراب تمدید شده است.

* گفت وگو از صبا موسوی