به گزارش خبرگزاری آنا، ساعت حدود ۷:۳۰ صبح بود که طبق وعده قبلی، روبهروی یکی از درهای ورودی بیت رهبری ایستادم. هوا هنوز کاملاً روشن نشده بود، اما شور و شوقی در دلم جریان داشت. با خود میگفتم شاید بتوانم چهرهای آشنا پیدا کنم تا با راهنمایی او وارد شوم؛ خوشبختانه این اتفاق خیلی زود افتاد. یکی از آشنایان را دیدم و پس از بررسی کارت شناسایی و هماهنگی با دفتر، اجازه ورود صادر شد.
هنوز وارد حسینیه امام خمینی (ره) نشده بودم که متوجه شدم چقدر جمعیت در حال ورود است. گمان میکردم از اولینها هستم، اما معلوم شد بسیاری دیگر نیز مانند من، از ساعتهای اولیه صبح خود را به این مکان مقدس رساندهاند.
با خوشآمدگویی گرم و محترمانه کارکنان حاضر، وارد فضای حسینیه شدم. صندلیها با نظم و ترتیب در ردیفهایی پشت سر هم چیده شده بودند. زیلوهای آبیرنگ معروف که با دستان هنرمند مردم میبد بافته شدهاند، کف حسینیه را پوشانده بودند و حس سادگی و صمیمیت خاصی به فضا میدادند.
در نگاه اول، نوشتهای از امام علی (ع) نظرم را جلب کرد:«هر که همت و عزم او بلند باشد، ارزش او بزرگتر است.»
بارها دیدهام که به تناسب موضوع هر دیدار، حدیثی متناسب در مقابل چشم مهمانان قرار میگیرد. این بار نیز انتخاب حدیث کاملاً در راستای موضوع دیدار یعنی تجلیل از اراده و عزم ورزشکاران و مدالآوران بود. جملهای که بیتردید روحیه ورزشکاران را به خوبی توصیف میکرد.
رفتهرفته سالن پرتر میشد؛ ورزشکاران پارالمپیکی، رؤسای فدراسیونها و مسئولان ورزشی کشور یکی پس از دیگری وارد شدند. بعد از حدود یک ساعت، چهرههای شناختهشدهتری از راه رسیدند؛ از کشتیگیران و وزنهبرداران گرفته تا دیگر قهرمانان ملی.
در همین میان، نگاهم به قهرمانان طلایی المپیادهای علمی افتاد. همانقدر بیریا، همانقدر صمیمی و ساده که در ویدیوها دیده بودم. از نزدیک هم همان بودند: افتخارآفرین، اما فروتن.
نزدیک به ساعت ۱۰ که میشد، جمعیت به اوج خود رسید. اعضای تیم ملی نونهالان ورزش باستانی نیز مشغول تمرین برای اجرای برنامهای بودند که قرار بود در بخش رسمی مراسم اجرا شود. حال و هوای حسینیه بهوضوح رنگ و بوی ورزش گرفته بود. دو مانیتور بزرگ در دو سوی سالن، پرچم ایران را با شعار «ایران قوی» نمایش میدادند؛ شعاری که با حال و هوای جمع حاضر در تناسب کامل بود.
تا پیش از آغاز رسمی، کلیپهایی از دیدارهای پیشین رهبر معظم انقلاب با جامعه ورزش پخش شد؛ لحظاتی که یادآور تجلیلهای ایشان از تلاش و فداکاری قهرمانان ملی بود.
راس ساعت ۱۰ صبح، با تلاوت آیاتی از قرآن کریم، مراسم رسمی آغاز شد. مجری مراسم، محمدرضا یکتا مرام، با لحنی آرام و حماسی آغازگر برنامهای بود که در آن قرار بود یک بار دیگر ورزش، اراده، غیرت ملی و ایمان دینی در کنار هم بدرخشند.
تا شروع مراسم رسمی، بین مدعوین بجهای پرچم ایران توزیع شد. پس از تلاوت قرآن، پخش سرود جمهوری اسلامی ایران فضای سالن را پر کرد. شاهد صحنههای زیبایی بودیم؛ اکثر ورزشکاران حاضر با احترام و با سلام نظامی به سرود کشورمان پاسخ دادند.سپس مجری برنامه نیز با اشاره به موضوع دیدار، سخنانی دلگرمکننده درباره افتخارآفرینیهای ورزشکاران مطرح کرد.
نماهنگ «ایران ما» فضای حسینیه را آکنده از حس معنوی و ورزشی کرد. سپس کلیپی درباره شهدای ورزشی جنگ ۱۲ روزه رژیم اشغالگر علیه کشورمان پخش شد که بار دیگر مظلومیت جوانان دلیر و از جانگذشته ایران را به یاد آورد؛ جوانانی که مثل گلدستههایی که هنوز شکوفه ندادهاند، پرپر شدند، اما راهشان قطعا ادامه دارد.
پس از پایان کلیپها، تیم ملی نونهالان باستانی کار اجرای برنامه هنری خود را آغاز کردند. ضرب تند تنبک هیجان و شور را در سالن بیشتر میکرد، اما هنگامی که چهره حضرت آقا برای نشستن در جایگاه مخصوص خود ظاهر شد، هیجان جمع دوچندان شد.
حضور رهبر انقلاب مانع ادامه اجرای کودکان نشد و آنها با قدرت و انرژی بیشتری به هنرنمایی خود ادامه دادند. لبخند رضایتبخش رهبر انقلاب در طول تماشای حرکات زیبای باستانیکاران، از زیباترین لحظات این دیدار معنوی بود. در ابتدای سخنرانی نیز ایشان اشاره کردند که برای بار دوم است در این مکان شاهد چنین هنرنمایی بودهاند.
سخنان رهبر معظم انقلاب سراسر امید و توصیه به داشتن روحیه بلند و امید به آینده بود. در پایان، برخی از ورزشکاران حاضر درخواست چفیه کردند و رهبر انقلاب با روی خوش به یکی از آنها که بیش از همه بیتابی میکرد، چفیه همراه خود را اهدا کردند.
هنگامی که ایشان در حال خروج بودند، صدای ویژهای جلب توجه کرد؛ یکی از فوتبالیستهای ناشنوای کشورمان که نام رهبر را به شکل خاصی صدا میزد و درخواست انگشترشان را داشت.
رهبر انقلاب بیدرنگ به سمت او رفتند و انگشتر خود را به این ورزشکار اهدا کردند. ذوق و شوق گرفتن این انگشتر در چهره و چشمان آن ورزشکار به خوبی مشهود بود و بیتردید لحظهای فراموشنشدنی برای او رقم خورد.
انتهای پیام/