به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ هیئت امور اسرا و آزادگان فلسطین به همراه باشگاه اسیر فلسطینی، امروز از شهادت اسیر فلسطینی محمود طلال عبدالله (۴۹ ساله) از مخیم جنین خبر دادند. این اسیر در بیمارستان «آساف هروفیه» در سرزمین‌های اشغالی درگذشت، پس از آنکه وضعیت جسمانی‌اش در زندان‌های رژیم اشغالگر به شدت وخیم شد.
به گفته نهادهای مذکور، طرف اسرائیلی از طریق اداره امور مدنی، شهادت عبدالله را تأیید کرده است. وی در اول فوریه ۲۰۲۵ بازداشت شد و سپس مشخص شد که از سرطان پیشرفته رنج می‌برد.
این اسیر طی مدت بازداشت در چند زندان از جمله «مجدو»، «جلبوع» و کلینیک زندان الرمله منتقل شد و تنها یک روز پیش از شهادتش به بیمارستان انتقال یافت.
شهید عبدالله، پیش‌تر نیز در جریان انتفاضه الاقصی در سال ۲۰۰۲ بازداشت و به مدت دو سال زندانی شده بود. او پیش از بازداشت اخیر، تحت درمان بیماری قرار داشت اما بازداشت مجددش روند درمان را مختل کرد.
شهادت محمود عبدالله؛ جنایت جدید در زنجیره‌ای از قتل‌های تدریجی
هیئت امور اسرا و باشگاه اسیر، در بیانیه‌ای تأکید کردند که شهادت عبدالله، حلقه‌ای تازه از جنایات پیچیده و مستمر در حق اسرای فلسطینی است. آنان این روند را بخشی از سیاست هدفمند رژیم اشغالگر در کشتار تدریجی و محرومیت‌های سیستماتیک علیه زندانیان فلسطینی توصیف کردند.
این نهادها تأکید کردند که آنچه در زندان‌ها رخ می‌دهد، امتداد مستقیمی از شکنجه، بی‌توجهی پزشکی، خشونت فیزیکی، و دیگر نقض‌های سیستماتیک است که بسیاری از اسرا پس از آزادی از آن‌ها شهادت داده‌اند — مواردی که مصداق جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت هستند.
با شهادت محمود عبدالله، تعداد شهدای جنبش اسرا از آغاز جنگ نسل‌کشی به ۷۹ تن رسید — این فقط آمار کسانی است که هویتشان مشخص شده، در حالی که ده‌ها نفر همچنان قربانی ناپدیدسازی قهری هستند.
از سال ۱۹۶۷ تاکنون، ۳۱۶ اسیر فلسطینی به شهادت رسیده‌اند.
۸۷ پیکر شهدا هنوز توسط رژیم اشغالگر نگهداری می‌شود که از این میان ۷۶ جسد تنها در همین جنگ اخیر توقیف شده‌اند.
در حال حاضر، هزاران اسیر فلسطینی در شرایطی غیرانسانی، بدون امکانات اولیه زندگی و خدمات درمانی به سر می‌برند؛ در معرض شکنجه، گرسنگی، سوء استفاده جنسی، بیماری‌های عفونی، و انکار کامل حقوق اولیه انسانی قرار دارند.
در بیانیه همچنین اشاره شده است به اعدام‌های میدانی ده‌ها تن از اسرای فلسطینی، و آمده که تصاویر اجسادی که پس از آتش‌بس تحویل داده شده‌اند، حاوی شواهد غیرقابل انکار از جنایات صورت‌گرفته در بازداشتگاه‌هاست.