به گزارش تابناک به نقل از رکنا، رسیدگی به این پرونده از سال 1399و با طرح شکایت‌های مشابهی از مردی قدکوتاه آغاز شد که با شگردی یکسان به زنان و دختران در یکی از پارک‌های شرق تهران حمله و آن‌ها را آزار می‌داد.

در حالی که مأموران کلانتری لویزان در جست‌وجوی او بودند، گزارش‌های مشابهی از مناطق یوسف‌آباد، بزرگراه حکیم و بزرگراه امام‌علی(ع) نیز ثبت شد. مأموران در ابتدا مردی افغانستانی را با ظن دخالت در این ماجرا بازداشت کردند اما در ادامه مشخص شد او بی‌گناه است و با دستور مقام قضایی آزاد شد.

سرانجام در آبان 1403با ردیابی تلفن همراه، بررسی تصاویر دوربین‌های مداربسته و شناسایی پلاک موتورسیکلت متهم، مأموران موفق به دستگیری مظنون اصلی شدند. مرد بازداشت‌شده در بازجویی‌ها اتهامات خود را انکار کرد، اما با شکایت 9زن و دختر جوان، پرونده برای رسیدگی به شعبه 11دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد.

در دو جلسه رسیدگی، قضات با استناد به شکایت‌ها و مستندات موجود، متهم را به جرم تجاوز به عنف به اعدام و بابت رابطه نامشروع به شلاق محکوم کردند. این حکم اما در دیوان عالی کشور نقض شد تا بررسی‌های بیشتری درباره مستندات صورت گیرد.

پس از تحقیقات تکمیلی، پرونده دوباره به دادگاه کیفری ارسال شد و این بار نیز متهم در دادگاه به اعدام محکوم شد؛ اما دیوان عالی کشور با اشاره به وجود تشکیک در هویت متهم، بار دیگر حکم اعدام را نقض کرد. دیوان اعلام کرد که شاکیان در ابتدا شخص دیگری را به‌عنوان متهم شناسایی کرده بودند و همین مسئله مانع از قطعیت در صدور حکم اعدام است.

در نهایت پرونده برای رسیدگی مجدد به شعبه هفتم دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد. در جلسه پایانی فقط یکی از شاکیان حضور یافت و درخواست اشد مجازات کرد. متهم نیز بار دیگر اتهامات را انکار کرد. در پایان، قضات دادگاه با توجه به قرائن موجود و اقرار به برخی روابط غیرشرعی، او را از اتهام تجاوز تبرئه اما به جرم آزار و رابطه نامشروع به 100ضربه شلاق  محکوم کردند.