به گزارش خبرگزاری تسنیم از قشم، در روستای زیبای سهیلی، جنگل‌های مسحورکننده‌ی حرا که ریشه در آب‌های خلیج فارس دوانده‌اند، اولین الگوی گردشگری تالابی مبتنی بر محیط زیست در جنوب ایران را روایت می‌کنند و آسمانش، میزبان درخشش ستاره سهیل است.
سهیلی، نماد زنده‌ای از تعادل میان زندگی سنتی و حفاظت از محیط زیست به شمار می‌رود؛ جایی که هر آلاچیق شناور کم‌صدا و هر نهال حرا که به دست اهالی کاشته می‌شود، نشان از عمق تعهد به گردشگری سبز دارد. این ترکیب منحصر به فرد از رستوران‌های دریایی، بازارچه‌های بومی و جشنواره‌های خوراک، سهیلی را به یک زیست‌بوم کامل فرهنگی-اقتصادی بدل کرده است.
ارزش استثنایی ثبت جهانی؛ عینیت اقتصاد مقاومتی و سفیر فرهنگی
ثبت نام روستای سهیلی در فهرست بهترین روستاهای گردشگری جهان در 25 مهرماه 1404، یک دستاورد کم‌نظیر و تاریخی است. این انتخاب نه فقط به رسمیت شناختن زیبایی‌های طبیعی، بلکه تأییدی جهانی بر توانمندی بومیان قشم در آینده‌سازی و توسعه پایدار است.
سهیلی با این عنوان، عملاً تبدیل به سفیر فرهنگی ایران در عرصه جهانی شده است؛ یک برند بین‌المللی که می‌تواند تصویر راستین و غنی از هویت، تمدن و مهمان‌نوازی ایرانی را به جهانیان معرفی کند. این جایگاه، مفهوم اقتصاد مقاومتی را در سطح یک روستا عینیت بخشیده، چرا که با خلق صدها شغل پایدار و جذب میلیون‌ها گردشگر، رونق اقتصادی و ماندگاری جمعیت را به ارمغان آورده است. این موفقیت، تجلی خرد جمعی، همکاری دستگاه‌های اجرایی و بهره‌گیری هوشمندانه از ظرفیت‌های بومی است.
بسترسازی برای تداوم درخشش؛ راهبرد الگوسازی در قشم
حفظ این عنوان جهانی، بیش از هر چیز مستلزم تداوم و تعمیق مسیری است که سهیلی آن را آغاز کرده است. این روند نباید به عنوان یک نقطه پایان، بلکه باید به مثابه‌ی نقطه شروعی برای ارتقاء سطح مدیریت محلی، خدمات‌رسانی و حفاظت از زیرساخت‌های زیستی دیده شود.
برای حفظ این چرخه، باید مشارکت و اراده مردم که عامل کلیدی موفقیت بوده، در اولویت باقی بماند. این امر از طریق توانمندسازی بیشتر زنان و جوانان، آموزش مستمر در حوزه گردشگری مسئولانه و واگذاری امور مدیریتی به نهادهای محلی محقق می‌شود.
تبدیل سهیلی به الگویی ملی برای دیگر روستاهای قشم، نیازمند اقدامات اجرایی و برنامه‌ریزی شده است. در ابتدا باید مدل بومی‌سازی شده سهیلی که متکی بر گردشگری تالابی و حرا است، به‌طور دقیق مستند و تحلیل شود. سپس، زیرساخت‌های لازم برای انتقال این تجربیات به روستاهای دارای پتانسیل مشابه فراهم گردد.
مهم‌ترین اقدام در این مرحله، توسعه متوازن است؛ به این معنا که حمایت‌ها به‌گونه‌ای باشد که روستاهای دیگر نیز بتوانند ظرفیت بومی و هویت منحصربه‌فرد خود (مانند صنایع دستی متفاوت یا میراث زمین‌شناسی خاص) را مبنای توسعه قرار دهند و از تقلید صرف بپرهیزند.
هویت، خط قرمز توسعه/ مخاطرات لغو عنوان جهانی
رمز ماندگاری سهیلی در فهرست جهانی، حفظ هویت آن است. این روستا با خلق و خو، معماری، لباس و سنت‌های خود است که در جهان دیده شده و ارزش یافته است. اهمیت حفظ هویت در این روستا حکم تضمین کیفیت و اصالت را دارد. کوچکترین خدشه به این هویت، به سرعت می‌تواند اعتبار جهانی آن را زیر سؤال ببرد. از دست دادن عنوان ارزشمند جهانی، در صورت وقوع عواملی چون استانداردزدایی و تخریب هویت بومی از طریق ساخت‌وسازهای نامتناسب و مدرن، آسیب‌های زیست‌محیطی به جنگل‌های حرا و مدیریت ضعیف پسماند، و همچنین کاهش مشارکت مردمی به دلیل توزیع ناعادلانه منافع گردشگری، محتمل خواهد بود. حفظ این دستاورد، مستلزم هوشیاری مداوم در برابر هرگونه تغییر مغایر با اصول توسعه پایدار است.
درسی که سهیلی برای توسعه داشت
موفقیت روستای سهیلی نه یک اتفاق، بلکه نتیجه‌ی تدبیر، غیرت و تلاش است. این روستا نشان داد که توسعه واقعی از سطح محلی و با اتکا به داشته‌های بومی و اراده مردم آغاز می‌شود. سهیلی امروز یک درس جهانی است؛ درسی درباره چگونگی تحقق اقتصاد پایدار از طریق فرهنگ، محیط زیست و مشارکت فعال. مسئولیت نهادها، اکنون تبدیل این دستاورد به یک نهضت توسعه روستایی در سراسر جزیره قشم و کشور است تا هر روستایی بتواند با حفظ هویت منحصر به فرد خود، به ستاره‌ای در مدار توسعه پایدار تبدیل شود.
یادداشت از عبدالرحیم رضوانی
انتهای پیام/7558