از دیدگاه امامیه، تضعیف حفص در نقل حدیث هیچ تأثیری در اعتبار قرائت او ندارد؛ زیرا قرائت قرآن از سنخ خبر واحد نیست تا وثاقت راوی در آن شرط باشد، بلکه از طریق «تواتر و شهرت عملی» در میان مسلمانان به ما رسیده است.
قرائت حفص از عاصم در تاریخ قرائت قرأن جایگاه ویژه ای دارد؛ اکثریت قریب به اتفاق مسلمانان امروزه قرآن را به قرائت حفص تلاوت می کنند. با این حال، گاه در فضای فکری معاصر، برخی مدعی اند که چون حفص بن سلیمان در رجال اهل سنت تضعیف شده است، پس قرائت او فاقد اعتبار علمی است
این نظریه که به نحوی در سخنان جناب آقای حیدری منعکس است، جواب او به نوعی در کتب قدماء به روشنی آمده است.
مرحوم شیخ طوسی در «التبیان فی تفسیر القرآن» (ج۱، ص۳):
قرآن به تواتر از پیامبر(ص) نقل شده و ضعف راویان در نقل‌های فرعی خللی در آن ایجاد نمی‌کند.
و نیزمرحوم علامه حلی در «منتهى المطلب» (ج۱، ص۳۲۲):
هر قرائتی که صحیح از نظر زبان عرب و مشهور بین مسلمانان باشد، در نماز و تلاوت معتبر است.
مرحوم صاحب جواهر در «جواهر الکلام»
قرائت حفص از عاصم چون در میان امت به تواتر عملی رسیده، معتبر است و ضعف حفص در حدیث زیانی ندارد.
علامه طباطبایی در «المیزان» (ج۱۲، ص۱۰۵):
قرائت رایج مسلمانان امروز، یعنی قرائت حفص از عاصم، همان قرائت متواتری است که امت آن را پذیرفته است
آیت الله خوئی در «البیان فی تفسیر القرآن» (ص۱۴۷):
معیار اعتبار قرائت، تواتر یا شهرت بین مسلمانان است و قرائت حفص از عاصم از این نوع است
بنا براین قرائت حفص از عاصم از دیدگاه امامیه، قرائتی معتبر و مجاز در نماز و عبادات است؛ زیرا:
1. از راه تواتر و شهرت امت ثابت شده، نه از راه روایت فردی؛
2. مطابِق با رسم‌المصحف و قواعد زبان عربی است؛
3. و نزد عموم مسلمانان پذیرفته و رایج گردیده است.
و ضعف رجالی حفص بن سلیمان در حدیث، هیچ تأثیری در اعتبار قرائت او ندارد، زیرا مبنای پذیرش قرائت در فقه و تفسیر امامیه، تواتر و اجماع عملی مسلمانان است، نه وثاقت راوی خاص.
سید محمد هاشمی