به گزارش ایرنا، استان اصفهان با تاریخی کهن در فرهنگ، صنعت و ورزش، همواره به‌عنوان یکی از قطب‌های اصلی ورزش کشور شناخته شده و در بسیاری از رشته‌های ورزشی مانند شمشیربازی، اسکیت، فوتسال، تکواندو، ووشو، هندبال، بسکتبال، وزنه‌برداری، تیراندازی، ژیمناستیک، فوتبال و ورزش جانبازان و معلولان همواره از یکی مدعیان اصلی بوده است.
این استان، با جمعیت افزون بر پنج میلیون نفر و حدود حدود ۳۰۰ هزار ورزشکار سازمان یافته، در سال‌های اخیر توانسته است کارنامه درخشانی از خود در عرصه‌های ملی و بین‌المللی برجای بگذارد.
با این حال، ورای موفقیت‌های قهرمانی، چالش‌های عمیق زیرساختی، اقتصادی، حقوقی و زیست محیطی، سایه سنگینی بر توسعه پایدار این حوزه افکنده، مشکلاتی که اکنون به مهمترین اولویت‌های مدیران ورزشی استان تبدیل شده است.
افتخارآفرینی بی‌وقفه ورزش نصف جهان
ورزش اصفهان در حوزه قهرمانی، داستانی پرشکوه از تلاش و موفقیت را روایت می‌کند، میراثی که در دهه‌های اخیر بویژه در بازی‌های آسیایی، المپیک و پارالمپیک، با کسب مدال‌های متعدد، جایگاه خود را به‌عنوان یکی از استان‌های برتر کشور تثبیت کرده است.
برای مثال سهم ورزشکاران اصفهانی در مدال‌آوری بازی‌های آسیایی روند صعودی را تجربه کرده که از یک برنز در سال ۱۹۹۸ به ۹ مدال در سال ۲۰۱۸ رسیده و در آخرین دوره بازی‌های آسیایی برگزار شده یعنی رقابت‌های «هانگژو» چین، نمایندگان اصفهان با کسب پنج مدال طلا، چهار نقره و ۲ بُرنز و در مجموع ۱۱ مدال سهم قابل توجهی در کسب مدال‌های کاروان ایران داشتند و همچنین درخشش ورزشکاران جانباز و معلول این استان در رقابت‌های پاراآسیایی با کسب ۱۳ مدال در سال ۲۰۱۸، گواه دیگری بر ظرفیت بالای ورزشی این خطه است.
از سوی دیگر، کیفیت ورزش قهرمانی اصفهان در این سال‌ها رشد معنی‌داری داشته و به‌عنوان مثال نزدیک به ۱۰۰ درصد نمایندگان اصفهانی حاضر در بازی‌هایی پاراآسیایی هانگژو موفق به کسب مدال‌های رنگارنگ شدند.
این موفقیت‌ها، تنها محدود به ورزش حرفه‌ای نیست و ورزشکاران این دیار در رشته‌های انفرادی نظیر اسکیت آزاد با کسب رُتبه‌های برجسته در مدارج جهانی، نشان داده‌اند که استعدادهایشان توان رقابت با برترین‌های دنیا را دارد و این موضوعی است که زمینه‌ساز ترغیب مسوولان به حمایت بیشتر از رشته‌های آینده‌دار استان شده است.
افزون بر این، ورزش اصفهان در بخش تیمی نیز همواره صاحب‌نام بوده و باشگاه‌هایی نظیر سپاهان، ذوب‌آهن، گیتی پسند در رشته‌هایی همچون فوتبال، فوتسال و هندبال، با افتخارآفرینی در لیگ‌های داخلی و عرصه‌های بین‌المللی، پرچم ایران را بارها و بارها برافراشته‌اند.
موفقیت‌های تکرارشونده باشگاه‌هایی مانند سپاهان، ذوب‌آهن و گیتی پسند در کسب قهرمانی‌های متعدد لیگ‌های برتر و جام‌های حذفی، نشان از پشتوانه صنعتی و توان مالی ورزش نصف جهان است که در صورت مدیریت صحیح می‌تواند به توسعه سایر رشته‌ها نیز کمک کند.
بدون تردید، بخش مهمی از این توانایی‌ها و موفقیت‌ها ریشه در ورزش پایه و استعدادیابی دارد و در حوزه‌هایی مثل ژیمناستیک، باشگاه‌های استان با تمرکز بر آموزش علمی و بهره‌گیری از مربیان تراز اول، توانسته‌اند در مدت کوتاهی بیش از یکصد مدال ملی و ده‌ها کاپ قهرمانی کسب کنند.
اصفهان در حوزه ورزش دانش‌آموزی نیز نقاط قوت بسیاری دارد و برنامه‌ریزی دقیقی برای شناسایی و پرورش استعدادهای ورزشی از دوره ابتدایی با کمک معلمان ورزش در استان انجام می‌شود که به کسب مدال‌های ارزشمند بین‌المللی از جمله در المپیادهای جهانی دانش‌آموزی منجر شده است.
چالش‌های سه‌گانه ورزش اصفهان
با وجود تمام این افتخارات، ورزش اصفهان با چالشی سه‌گانه دست و پنجه نرم می‌کند که بقای زیرساخت‌ها و سلامت ورزشکاران این استان را در معرض تهدید قرار می‌دهد.
نخستین و مهمترین دغدغه، مشکلات زیرساختی و عمرانی عرصه ورزش استان است که در برخی موارد ریشه در مشکلات حقوقی دارد.
آمار رسمی نشان می‌دهد که وسعت اماکن ورزشی اصفهان نسبت به دهه‌های گذشته رشد چشمگیری داشته و به بیش از ۱۳ برابر رسیده است، اما در عمل، کیفیت و به‌روزرسانی آنها به یکی از مهمترین مُطالبات مردم و ورزشکاران استان تبدیل شده است.
اهالی ورزش اصفهان اذعان می‌کنند که مشکلات عمرانی و فرسودگی سالن‌ها در صدر مشکلات ورزش استان قرار گرفته است.
وجود ده‌ها پروژه نیمه‌تمام ورزشی که برخی از آنها قدمت طولانی دارند، در عمل انرژی و بودجه اداره کل ورزش و جوانان استان را به جای توسعه قهرمانی و همگانی، صرف تکمیل و تعمیر اینگونه پروژه‌ها کرده است.
هرچند در دولت چهاردهم تلاش‌هایی برای تجمیع اعتبارات و تکمیل بخشی از این پروژه‌ها انجام شده، اما حجم عقب‌ماندگی‌ها بسیار بزرگ و نیازمند ورود باشگاه‌ها و خیرین عرصه ورزش و سلامت است.
چالش دیگر در این پیوند، موضوعات حقوقی و مدیریتی اماکن ورزشی است زیرا کاربری دولتی بسیاری از زمین‌ها و مراکز ورزشی از جمله مجموعه‌های بزرگ، به‌دلیل تداخل با مالکیت‌ها و دعاوی قضایی، فرایند توسعه را پیچیده و کُند کرده است.
پیگیری این مسائل حقوقی و برگزاری مجامع مرتبط، سهم قابل توجهی از توان مدیریتی دستگاه ورزش استان را به خود اختصاص داده و از سوی دیگر، در برخی رشته‌ها، کمبود بودجه، ناهماهنگی مدیریتی و ناتوانی در جذب حامی مالی(اسپانسر)، به افول رشته‌هایی که سابقه موفقی داشته‌اند، منجر شده است.
کارشناسان معتقدند: نبود سند چشم‌انداز جامع و راهبرد مشخص برای ورزش استان بویژه در جذب سرمایه‌های بخش خصوصی به‌عنوان حلقه مفقوده توسعه، مانع بزرگی در مسیر پیشرفت ورزش دیار نصف جهان است.
سومین و تهدیدآمیزترین چالش، مسائل زیست محیطی منطقه است بطوریکه بحران آلودگی هوا به‌مثابه یک معضل جدی، سلامت ورزشکاران اصفهانی را بطور مستقیم هدف قرار می‌دهد.
در روزهای تشدید آلودگی، هیات پزشکی ورزشی استان بطور مکرر در باره اجتناب از فعالیت ورزشی در اماکن باز تاکید می‌کند و خواستار انتقال تمرینات به فضاهای بسته با تهویه مناسب می‌شود که این امر برنامه تمرینی رشته‌های نیازمند فضای باز مانند دو و میدانی، دوچرخه‌سواری و فوتبال را مختل می‌سازد.
علاوه بر آلودگی هوا، پدیده فرونشست زمین نیز به‌عنوان یک بحران جدی، تهدیدی زیرساختی برای اماکن و ورزشگاه‌های بزرگ محسوب می‌شود و ایمنی سازه‌ها را به خطر می‌اندازد بویژه‌آنکه بسیاری از اماکن ورزشی اصفهان در شمال این کلانشهر قرار دارند که کانون فرونشست است.
به هر حال ورزش اصفهان، با نیم میلیون ورزشکار و 300 هزار ورزشکار سازمان یافته، ظرفیت بالای قهرمانی در بخش‌های مختلف بویژه در ورزش بانوان، سرمایه عظیمی برای کشور محسوب می‌شود و عبور از مرحله فعلی، نیازمند «اقدام برای توسعه زیرساختی پرسرعت» در استان است که تنها با تغییر پارادایم‌های مدیریتی و مالی امکانپذیر خواهد بود.
اتخاذ رویکردی راهبردی برای تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام، حل و فصل چالش‌های حقوقی اراضی با همکاری قوه قضائیه و مهمتر از همه، تغییر مدل سرمایه‌گذاری برای افزایش ظرفیت استفاده از اماکن ورزشی، می‌تواند کلید طلایی این تحول باشد.
بی‌تردید، تا زمانی که چالش‌های محیط زیستی بویژه آلودگی هوا و فرونشست از سوی نهادهای بالادستی مورد توجه قرار نگیرد، دستاوردهای قهرمانی اصفهان همواره در معرض تهدیدی جدی باقی خواهد ماند و این جهانشهر فیروزه‌فام برای پایداری درخشش خود، چشم‌انتظار همگرایی و عزم ملی است.
به گزارش ایرنا، ۲۶ مهر تا ۲ آبان «هفته تربیت بدنی» نامگذاری شده است.