احمد زیدآبادی در مطلبی در کانال تلگرام خود با عنوان «تأسف‌بار است اما واقعیت دارد!» نوشت:
محمد جواد ظریف: "روسیه دو خط قرمز دارد اول اینکه ایران نباید هیچ وقت با دنیا روابط آرام داشته باشد و دوم اینکه نباید با دنیا به درگیری برسد."
سخن آقای ظریف به نظر درست می‌آید اما در این شرایط چه نتیجه‌ای از آن می‌توان گرفت؟ نتیجه‌ای که من از این دو گزاره می‌گیرم این است که در هنگام عادی‌سازی رابطه با دنیا، باید حتی‌المقدور از روسیه حذر کرد، اما در هنگام خطر درگیری با دنیا، شاید میانجیگری روس‌ها مانع از تصادمی ویران‌کننده شود.
از این زاویه، ورود پوتین به قصد کاهش یا کنترل یا مهار تشنج بین ایران و اسرائیل و شرکای غربی آن، اگر قرین موفقیت شود، به زیان کشور نخواهد بود بخصوص اینکه در این موقعیت خاص تاریخی، جلوگیری از درگیری، خواسته یا ناخواسته به روابطی آرام با دنیا ختم می‌شود.
با توجه به نفوذی که روسیه در داخل کشور ما به دست آورده به طوری که برخی محافل افراطی گویی قبلۀ خود را از سوی کعبه به سمت کاخ کرملین کج کرده‌اند، خواه ناخواه روس‌ها شانس موفقیت بیشتری نسبت به دیگر کشورها در یک میانجیگری جدی دارند!
می‌توان از این وضعیت اظهار تأسف کرد اما نمی‌توان واقعیتِ آن را نادیده گرفت.
∎