به گزارش ایرنا، حمید ظهرابی روز جمعه پس از بازدید از پایگاه اطفای حریق مرکزی پناهگاه حیات‌وحش میانکاله با اشاره به اهمیت پیشگیری و آموزش نیروها در مدیریت بحران‌های احتمالی اظهار کرد: پناهگاه حیات‌وحش میانکاله به‌دلیل شرایط اکولوژیکی خاص خود و وسعت پوشش گیاهی، از حساس‌ترین مناطق مستعد آتش‌سوزی در شمال کشور است بنابراین، تدوین طرح‌های جامع پیشگیری و کنترل حریق و استفاده از فناوری‌های نوین پایش، از اولویت‌های اصلی سازمان حفاظت محیط‌زیست است.
وی همچنین بر ضرورت مشارکت فعال جوامع محلی در حفاظت از این منطقه تأکید کرد و افزود: حفاظت پایدار از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره تنها با حضور و مشارکت واقعی مردم بومی ممکن است. برای این منظور، سازمان حفاظت محیط‌زیست سازوکار مشارکت ساختاریافته جوامع محلی را در مدیریت میانکاله پیاده‌سازی خواهد کرد.
معاون محیط‌زیست طبیعی همچنین پیشنهادات ویژه‌ای برای تقویت معیشت‌های پایدار ارائه داد و افزود: حمایت از اکوتوریسم، صنایع‌دستی و بهره‌برداری از محصولات بومی مانند انار و تمشک می‌تواند ضمن ایجاد درآمد برای جوامع محلی، انگیزه حفاظت از منابع طبیعی را تقویت کند.
ظهرابی اظهار داشت: تدوین و اجرای طرح‌های اکوتوریسم با مشارکت جوامع محلی و بهره‌برداری از ظرفیت‌های بوم‌شناختی منطقه می‌تواند الگویی از توسعه پایدار مبتنی بر طبیعت در شمال کشور باشد و تعادلی میان حفاظت و توسعه محلی ایجاد کند.
تالاب میانکاله که از دهستان میانکاله در شهرستان بهشهر تا آشوراده در استان گلستان وسعت دارد. این منطقه به دلیل داشتن پهنه آبی مناسب با ذخایر غذایی غنی و آبزیان همه ساله پذیرای بیش از ۳۰ تا ۴۰ گونه از پرندگان مهاجر زمستان گذران و بیش از ۱۰۰ گونه از پرندگان بومی آبزی و کنارآبزی است.
این تالاب با داشتن پناهگاه حیات وحش به مساحت حدود ۲۲ هزار هکتار در حوزه مازندران و تنوع گیاهی از جمله درختان سازیل و انار وحشی که تغذیه برخی پرندگان را تشکیل می‌دهد توانست بیش از ۵۰۰ گونه جانوری را در خود جای دهد و به نوعی بهشت پرندگان استان نام بگیرد و با این تنوع زیستی به عنوان یکی از ذخیره گاه‌های زیست کره جهان از سوی سازمان‌های جهانی حفاظت از محیط زیست قرار گرفت.
تالاب میانکاله را باید بهشت پرندگان و پرنده نگری نام نهاد؛ سی و ششمین تالاب ثبت شده دنیا و نخستین تالاب ثبت شده در کنوانسیون تالاب‌های بین المللی رامسر و یکی از ۶۵۰ ذخیرگاه زیست کره جهان با ۴۸ هزار هکتار وسعت در شرق استان مازندران و در همجواری با استان گلستان واقع شده است و سالانه ۱۳۰ گونه از پرندگان مهاجر را با جمعیت حدود ۱.۵ میلیون بال میزبانی می کند.
این پناهگاه حیات وحش علاوه بر کریدور مهاجرت فصلی برای پرندگان، همه ساله به تنهایی بیش از نیم میلیون پرنده از انواع مرغابی، فلامینگو، پلیکان، پاخاکستری، قوی، انواع اردک، لک لک، درنای خاکستری، عقاب دریایی را در آب‌های خود سکنی می دهد.
این تالاب که رویشگاه و زیستگاه تعداد بیشماری از گونه های در معرض خطر می باشد، در سال ۱۳۵۵ به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست سپهر به کمیته برنامه «انسان و کره» یونسکو معرفی و انتخاب شد. تالاب میانکاله به عنوان محل زاد و ولد و پرورش ماهیان گونه های مختلفی چون کپور، انواع کفال، کلمه، سفید، ماش و کاراس، مورد توجه است. پستانداران این منطقه نیز شامل مارال، یوزپلنگ، گربه جنگلی، شغال، گراز، روباه، خرگوش، جوجه تیغی، انواع خفاش و جوندگان کوچک است.