به گزارش خبرنگار ایرنا، ۲۵ مهرماه در تقویم، سالروز پاسداشت زنانی که سنگر هویت ملی شدند و کودکانی که با خون خود، سند محکومیت یک رژیم را در تاریخ ثبت کردند؛ این یادمان خونین، نمادی از تداوم جنایت سازمان‌یافته‌ای است که ماهیت خود را از «درگیری نظامی» به «حذف تدریجی جمعیت» تغییر داده است.
آنچه امروز در سرزمین‌های اشغالی رخ می‌دهد، فراتر از نقض قوانین بشردوستانه است؛ این یک الگوی رفتاری از پیش طراحی شده برای نسل‌کشی هدفمند و پاکسازی سرزمینی است که کودکان فلسطینی را نه قربانیان تصادفی جنگ، بلکه اهداف اولیه یک سیاست خصمانه می‌داند.
شواهد عینی، از هدف قرار دادن زیرساخت‌های حیاتی غیرنظامی، بیمارستان‌ها و مدارس گرفته تا بمباران مهدکودک‌ها و بخش‌های مراقبت ویژه نوزادان، گواهی بر این اتهام که عملیات نظامی به صورت هدفمند، جمعیت غیرنظامی را نشانه گرفته است.
محروم‌سازی سیستماتیک از آب سالم، غذا و دارو، به طور فزاینده‌ای مصداق «تحمیل عامدانه شرایط زندگی طراحی شده برای نابودی فیزیکی» است.
اشغالگر، نه تنها جسم کودکان را هدف قرار داده، بلکه روح و آینده فلسطین را با سلاح نشانه رفته؛ کودکانی که شاهد تخریب خانه و از دست دادن اعضای خانواده خود هستند، دچار آسیب‌های روانی پایداری می‌شوند که هدف نهایی آن، تضعیف توانایی نسل آینده برای بازسازی جامعه و هویت‌یابی ملی است.
زنان؛ سنگر کرامت انسانی در زیر بمب
زنان فلسطینی نیز در این میدان نبرد نابرابر، فراتر از قربانیان جنگ، مادران قهرمان و حاملان اصلی حافظه و هویت ملی‌اند.
هدف قرار دادن سیستماتیک آن‌ها، تلاشی مذبوحانه برای درهم شکستن ساختار خانواده و تضعیف اراده ملی فلسطین است.
زنان در جوامع تحت اشغال، نقش محوری در انتقال زبان، تاریخ و سازماندهی مقاومت اجتماعی دارند و حذف یا تضعیف این نقش، کلید استراتژی‌های اشغالگر برای تضعیف اراده ملی است.
این زنان در سنگر خانواده، کرامت انسانی را زیر سنگین‌ترین فشارها حفظ کرده‌اند و نشان دادند که اراده ملی فلسطین، ریشه در بنیان‌های اجتماعی مستحکمی دارد که با هیچ بمبی قابل ویران نیست؛ آن‌ها با ایستادگی خود، ثابت کردند که تداوم حیات و هویت این ملت، به دست آنان و با خون فرزندان‌شان آبیاری خواهد شد.
سکوت بین‌المللی؛ مشارکت در جنایت
جامعه بین‌المللی در این مقطع تاریخی، در آزمونی سخت و شرم‌آور قرار گرفته؛ سکوت یا اتخاذ مواضع دوگانه، دیگر نه مماشات، بلکه تایید تلویحی و مشارکت در جنایت است؛ مشارکتی که با تامین سلاح، حمایت سیاسی یا توجیه اقدامات متجاوز صورت می‌گیرد.
دولت‌ها و نهادهای مدعی حقوق بشر، دیگر نمی‌توانند در برابر این فصل هولناک از نسل‌کشی چشم بپوشند؛ الزامات اخلاقی حکم می‌کند که هرگونه کمک نظامی و اقتصادی به رژیمی که به طور سیستماتیک قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند، متوقف شود.
این یادداشت، ادای احترام به ارواح پاک قربانیان و تجدید میثاق با آرمان عدالت برای فلسطین آزاد است؛ تاریخ، قاضی بی‌طرفی است که هرگز فراموش نخواهد کرد چه کسانی در برابر جنایات اشغالگران ایستادند.
رژیم اشغالگر صهیونیستی و غاصب سرزمین فلسطین، در ۱۷ اکتبر سال ۲۰۲۳ (۲۵ مهرماه ۱۴۰۲) بیمارستانی را در نقاط مرکزی غزه بمباران کرد، که این اقدام منجر به شهادت بیش از هزار نفر از افراد بی‌گناه به ویژه کودکان شد.